De jongeman was in de nacht van 6 op 7 juli 2021 aan het gamen in zijn kamer in het ouderlijke huis, toen hij middenin de nacht in de woonkamer op een vriendin van zijn broer stootte. Het meisje lag er te slapen, nadat ze was uitgegaan met zijn broer. De twintiger, op dat moment onder invloed van alcohol, begon haar te betasten, waarop het meisje zich hevig verzette.

De man begon het slachtoffer te wurgen, maar ze kon uiteindelijk worden gered door de moeder van de beklaagde, die door het tumult was wakker geworden. De twintiger sloeg op de vlucht en liep vervolgens naar de buren met de vraag om de politie te bellen.

Poging tot moord

Op het proces voor de correctionele rechtbank eiste het parket van Halle-Vilvoorde zeven jaar cel tegen de man, waarvan de helft met probatie-uitstel. Volgens het openbaar ministerie ging het om aanranding en poging tot moord. De verdediging pleitte echter voor een vrijspraak op basis van het beruchte artikel 71 van het strafwetboek, dat stelt dat er geen sprake is van een misdrijf wanneer de verdachte op het moment van de feiten leed aan een geestesstoornis, waardoor het oordeelsvermogen of de controle over de daden is aangetast.

“De vraag is of mijn cliënt voldoende bewust was van wat er zich die nacht heeft afgespeeld”, pleitte meester David Dendoncker. “Die vraag is nooit beantwoord in het onderzoek. Het gedrag dat mijn cliënt die avond heeft gesteld, is op geen enkele manier te rijmen met de persoon die hij is. Maar wij erkennen wel het leed van het slachtoffer, laat dat duidelijk zijn. Wij betwisten niets op burgerlijk gebied, al moet mijn cliënt de rest van zijn leven betalen om de schade te vergoeden.”

Getuigenis

De beklaagde nam zelf ook het woord op het proces. “Ik heb hier echt spijt van, maar ik kan helaas niet veranderen wat er gebeurd is. Ik vind het afschuwelijk en ik schaam mij. Ik zou alles doen om dit weg te nemen. Ik heb de intentie om te blijven werken aan mezelf, zodat dit nooit meer kan gebeuren.”

Ook het slachtoffer sprak de rechtbank toe. “Ik wens niemand toe om mee te maken wat er met mij is gebeurd”, klonk het bij haar getuigenis. “Ik vraag me vaak af hoe mijn leven er zou uitzien mocht dit niet zijn voorgevallen. De keuzes die er die avond zijn gemaakt, kan ik nooit vergeven of vergeten. Ik kan alleen maar hopen dat de persoon achter die keuzes zich kan herpakken en dat hij kan geholpen worden, zodat dit niet meer gebeurt. Ik vind het positief dat hij aan zichzelf werkt, maar het feit dat hij zelf niet begrijpt waarom dit is kunnen gebeuren, vind ik beangstigend.”

Psychologische begeleiding

De rechtbank oordeelde dat er geen sprake kon zijn van enige ontoerekeningsvatbaarheid in hoofd van de beklaagde. De voorbedachtheid werd niet bewezen verklaard, waardoor de twintiger werd veroordeeld voor aanranding en poging tot doodslag in plaats van poging tot moord. Hij krijg vijf jaar cel met probatie-uitstel opgelegd. Zo moet hij zich psychologisch en psychiatrisch laten begeleiden en werk zoeken. Het slachtoffer kreeg ook een schadevergoeding van 15.000 euro toegekend.