Wie wil verantwoordelijk zijn voor een land waarin criminelen hun gang kunnen gaan?
Niet alleen het aantal rechercheurs schiet tekort, maar ook hun instrumenten. De misdaad profiteert.
De Nederlandse politiebond weet de aandacht te vangen. Een gewoon pleidooi om meer geld, meer personeel en betere arbeidsvoorwaarden zou tamelijk ongemerkt voorbij zijn gegaan. Nu de bond de conclusie trekt dat Nederland is afgegleden naar een narcostaat waar politie en justitie alle grip op hebben verloren, zijn kabinet en Tweede Kamer meteen bij de les. Politici duikelen over elkaar heen om hun zorgen over de toestand te uiten. Wie wil verantwoordelijk zijn voor een land waarin de recherche dusdanig onderbezet en zo slecht toegerust is dat criminelen steeds makkelijker hun gang kunnen gaan?
Het pleidooi van de bond past uiteraard in de reeks claims die vrijwel alle publieke sectoren inmiddels hebben neergelegd. De onderwijzers, de verpleegkundigen, de militairen en nu dus de rechercheurs: ze vinden dat het na zuinige jaren tijd is voor investeringen. De politiemensen hebben daarbij de burgemeesters, hun eigen hoofdcommissarissen en de wetenschap aan hun kant: ook uit die hoeken komen waarschuwingen dat de opsporing steeds slechter is opgewassen tegen de steeds brutalere criminele netwerken. Netwerken die doordringen in de bovenwereld, tot in het openbaar bestuur.
Nu de bond de conclusie trekt dat Nederland is afgegleden naar een narcostaat waar politie en justitie alle grip op hebben verloren, zijn kabinet en Tweede Kamer meteen bij de les
De roep om meer mankracht verdient alle aandacht van de politiek. Maar er is meer werk aan de winkel. De rechercheurs stellen zelf vast dat zij ook lijden onder de stroperige overlegstructuren, het gebrek aan vakmanschap en het onvermogen om binnen de politie problemen aan de orde te stellen. De reorganisatie die leidde tot de Nationale Politie heeft daar nog allerminst verbetering in gebracht.
Uit onderzoek blijkt ook dat de samenwerking tussen politie, justitie en Belastingdienst niet goed loopt, terwijl juist de fiscus uitermate effectief is in het opsporen van illegale geldstromen. Vanuit de politiekorpsen klinkt intussen de roep om scherpere instrumenten: kunnen de straffen voor liquidaties niet omhoog, evenals de duur van voorlopige hechtenissen? Kan de bewijslast bij onverklaard vermogen niet worden omgekeerd?
Al die signalen zijn duidelijk: kabinet en Kamer zullen de recherche nu echt te hulp moet komen. Maar niet met geld alleen.