Het wordt pijnlijk duidelijk dat de borstel dringend door het vaste groepje analisten moet gaan

De Franse ex-international Patrice Evra kon zijn oren niet geloven. In de studio van het Britse ITV zat hij naast Eni Aluko, die als voorbeschouwing op Costa Rica-Servië uitlegde hoe beide landen zouden spelen en waar hun zwaktes lagen. Dat een vrouw basisinzichten kon meegeven over twee onbeduidende teams, zoiets had Evra nooit verwacht – zelfs niet als die vrouw meer dan honderd wedstrijden voor de nationale ploeg op haar naam heeft staan. Verdwaasd keek hij de camera in en gaf een neerbuigend applaus.

Ik moest niet eens naar Engeland hiervoor. Ook bij ons, in de aanloop naar de eerste wedstrijd van de Rode Duivels, was de houding van de analisten bedroevend. De mannen rond de Sporza-tafel riepen lacherig dat ze het niet eens over Panama wilden hébben, laat staan dat ze één speler zouden kunnen opnoemen. Imke Courtois was de enige die toch een paar wedstrijden van de tegenstander had bekeken. Ondanks dat haar collega's voortdurend over haar heen praatten, kon Courtois toch meegeven wat ze daaruit had geleerd: hoe traag de centrale verdedigers waren en waar het eventuele doelgevaar vandaan zou komen. De rest bleef smalend lachen, om na de eerste helft te ontdekken dat alles toch niet zo vlot was verlopen als ze hadden verwacht.

In deze weken boordevol voetbal wordt pijnlijk duidelijk dat er dringend de borstel mag worden gehaald door het vaste groepje van analisten op élke zender. Mannen van vijftig die enkel worden uitgenodigd omwille van hun naam, maar niet de moeite doen om zich zelfs maar een beetje in te lezen. Zij vertrouwen erop dat naar de wedstrijd kijken en daarna opmerken hoe goed of slecht ze een vrije trap vonden, wel voldoende zal zijn. Dat is het niet. Dit is werk, geen hobby. Vertel ons iets dat we zelf niét hebben gezien, dat niet al werd geroepen door de eerste man links van ons op café.

Deze week hoorde ik een interview met BBC-journalist Mani Djazmi – de enige man die ooit een training van het Iraanse vrouwenteam heeft mogen bijwonen, om de opvallende reden dat hij volledig blind is. Djazmi legde uit hoe hij zich voorbereidt op een wedstrijd en hoe hij ervoor zorgt dat hij steeds perfect begrijpt wat er op het veld gebeurt. De research en mentale inspanning die hij daarvoor inzet, zijn verbluffend, zijn verslaggeving uitstekend. Geen beter bewijs dat een zinnige analyse draait om hoe hard je werkt, niet om simpelweg navertellen wat je ziet.

Maandag: Vincent Byloo