‘Stuur volgend jaar een Belgisch-Palestijnse zanger(es)’: hoe moet het verder met het Eurovisiesongfestival?

Historische editie

Na vele jaren heb ik opnieuw gekeken naar het Eurovisiesongfestival, en deze keer draagt het een bijzondere historische betekenis voor mij. Ik voel me ontstemd door de beslissing Israël te laten deelnemen. Dit roept op tot een diepgaande reflectie. Ik vind dat de eerdere versies, waarbij alleen een jury punten mocht toekennen, wellicht eerlijker waren. Het huidige systeem, waarbij iedereen (tegen betaling) kan stemmen, lijkt mij geen nauwkeurige weerspiegeling te geven van wie de punten echt verdient. Hierdoor wordt het resultaat bij wijze van spreken iets dat je kunt kopen, en dat is onacceptabel. De diskwalificatie van Joost Klein leek me zwaar overdreven. Enige mate van verdraagzaamheid vanuit de organisatie, rekening houdend met de stress van de deelnemers, lijkt hier op zijn plaats. Eurovisie staat immers voor Europa, anders zouden ze het maar een andere naam moeten geven. Hoe dan ook, het mag wellicht heroverwogen worden en in een nieuw jasje worden gestoken. Wat betreft het wegfilteren van reacties in de zaal, daar kun je ook je twijfels over hebben. Het is een tweesnijdend zwaard. Enerzijds kan de nadruk liggen op de muziek, anderzijds hebben de reacties van het publiek ook een belangrijke betekenis.

Pedro da Silva, 53

Live orkest!

Start terug van nul. Zorg opnieuw voor een begeleidingsorkest en een dirigent van het optredende land. Alle muziek live en geen extra decors en theatrale dansers.

Bert Govaerts, 58

Muziek centraal

Het Eurovisiesongfestival moet terug naar de essentie gaan en om muziek draaien, niet om politiek. Enkel Europese landen zouden moeten kunnen deelnemen. En de EU-vlag zou uiteraard welkom moeten zijn. Diversiteit, oprechtheid en gelijkwaardigheid zouden kernwaarden moeten zijn.

Jessica De Smedt (32)

Muziek centraal (2)

Het festival moet bij de essentie blijven en de liedjes centraal stellen. Acts waarvan het sensatiegehalte primeert boven de songs moeten geweerd worden, inclusief inzendingen die enkel het circusgehalte de hoogte injagen. Jurystemmen moeten ook opnieuw in de halve finales ingevoerd worden, en zouden gecombineerd kunnen worden met een panel van burgers als ‘burgerjury’.

Jonathan De Beule (34)

Handvest

Elk deelnemend land moet voldoen aan bepaalde ethische criteria, gebaseerd op de universele mensenrechten. Een handvest, getekend door alle deelnemers, moet dit garanderen. Overtreding betekent automatische uitsluiting. Censuur moet ook verboden worden tijdens de live-uitzending. Een krampachtige goednieuwsshow is niet de oplossing, zeker niet wanneer die ontkracht wordt door onvermijdelijke sociale media.

Ward Cuypers, 60

Love & peace?

Om het kort samen te vatten: de EBU verschuilt zich zo hardnekkig achter de slogan ‘Love and peace’ dat de organisatie zich volledig heeft vastgereden. Gehecht aan het idee “het moet voor iedereen een feest zijn” pakken ze iedereen zo hard aan dat er eigenlijk niets meer overblijft van hun principe. Binnen de EBU bestond discussie over het al dan niet toelaten van Israël. Als je iets van moraal hebt, is dit zelfs geen vraagstuk. Of misschien heeft de EBU een interne grens vastgelegd als maatregel: ‘Pas bij 50.000 Palestijnse kinderlijken overwegen we Israël te weren.’

Maar zelfs als je alleen aan je eigen winkel denkt, weet je al dat zo’n deelname je uitgangspunt van ‘iedereen blij en gelukkig’ in de weg staat. En als je plan om het op te vangen rechtstreeks uit de Stasi-academie komt door boegeroep te vervangen door applaus en mensen die Palestijnse vlaggen meenemen buiten te zetten, is het dan de moeite nog waard?

Verandering is het krachtigst als het van onderaf komt. Daarom is het eigenlijk nog erger dat de artiesten ook amper van zich laten horen. De ‘statements’ van sommigen in de trant van ‘Ik hoop dat iedereen in vrede leeft’, heb ik ook in het derde leerjaar gehoord. Als je echt iets wilt veranderen moet je het niet gaan hopen, maar eisen.

De EBU kiest welke landen meedoen, maar gelukkig is Europa na 68 edities zo divers geworden dat heel de wereld aan het woord kan komen. Stuur daarom als VRT volgend jaar gerust een Belgisch-Palestijnse zanger(es) en laat haar ook zingen over ‘Love & Peace’’. Als het dan toch voor iedereen leuk moet zijn, kunnen we toch moeilijk iemand uitsluiten?

Joran M.C. Simoens (27)

Voorwaarden

Los van de vraag of je het nog als een ‘familiehappening’ kan wegzetten, lijkt het me logisch om, voor dit feest dat Europese volkeren wil verbinden via muziek, in de voorwaarden voor deelname op te nemen dat de kandidaat-landen niet als agressor in een gewapend conflict betrokken mogen zijn. Hiermee kan je de (niet-)deelname van Rusland en Oekraïne kaderen en zou ook Israël uitgesloten worden totdat het conflict in Gaza is rechtgezet.

Frank Verlinden, 59

Voorwaarden (2)

De voorwaarden om mee te doen moeten strenger. Er kan niet enkel gekeken worden naar hoe de betreffende omroep zich gedraagt. Ook het land moet bekeken worden. Begaat het ernstige mensenrechtenschendingen dan moet dit land geweerd worden. Of zoals nu met Israël, waartegen een genocidezaak loopt: dat kan een reden zijn om een land te weren. Daarnaast moeten artiesten zich kunnen uitspreken voor vrede en gelijkheid van iedereen, iets waar het festival nu voor zou staan, maar dit niet toelaat. Ook de bijhorende tekens voor vrede en gelijkheid zouden niet geweerd mogen worden.

Het puntensysteem is problematisch. Je kan nu tot 20 keer stemmen voor hetzelfde land. Dit werkt proteststemmen in de hand. Zo blijkt dat verschillende rechtse politici massaal stemmen op Israël en hiertoe oproepen zonder effectief te kijken en zonder het lied te beoordelen. Stemmen op meerdere landen zou mogelijk moeten blijven, maar het aantal stemmen zou veel meer beperkt moeten worden. Zo worden de publiekspunten ook veel representatiever voor het aantal personen dat effectief voor dat land stemt.

Dieter Eysermans, 34

Ergere dingen

Ik ben al jaren fan van het Eurovisiesongfestival. Ik ben Nederlands en de overwinning van Duncan was om nooit te vergeten. Het werd nog mooier met de deelname van Joost Klein. Ik kom uit Friesland en ik zou met mijn familie in Leeuwarden het Eurovisiesongfestival gaan kijken. Onderweg van België naar Nederland kwam vrijdagmiddag om 16 uur het nieuws van Kleins diskwalificatie naar buiten. Nog anderhalf uur in de auto zonder toegang tot internet, wat zou er toch gebeurd zijn? Dat het geen mooi feest werd was duidelijk. Hoe het nu verder moet, ik heb geen idee. Maar het zou zomaar kunnen dat ik nooit meer op dezelfde manier van het Eurovisiesongfestival kan genieten. Ik weet, er zijn veel ergere dingen. Maar toch, ik vind het heel zonde dat het liedjesfestival mij op deze manier wordt afgenomen.

Esther Kroese, 50

Hoofdpijn

Ik volg het Eurosongfestival al van kindsbeen af. Vroeger was het echt iets om met het hele gezin naar uit te kijken. De laatste jaren is het helaas ontgoochelend. Niet alleen qua muziek maar vooral op moreel vlak; een echte verloedering van de normale waarden. Te veel flitsende achtergronden ook, je krijgt er hoofdpijn van.

Genevieve Wathelet, 71