Onze man in Melbourne over de ‘pipi nerveux' van Sharapova: “Misschien ook een shotklok in de wc hangen?”

Met al die break-ups van de laatste 24 uur – David Goffin en zijn coach Thierry Van Cleemput, Alison Van Uytvanck en haar coach David Basile – kunnen we ook wel een break gebruiken. Het is sowieso erg in zwang op het tenniscircuit. De strategische toiletbreak is uitgegroeid tot dé tactische hit van het moment. Het komt al een tijdje voor op het damescircuit, in zoverre zelfs dat de WTA zich afgelopen winter verplicht zag de regel aan te passen om het toiletbezoek (of de pauze om bezwete kledij te vervangen) van twee tot één terug te brengen in een match.

Je zag het vroeger wel eens meer, een speler die net voor aanvang van de partij terug de kleedkamer invluchtte voor de zogenaamde ‘pipi nerveux’. Vandaag is het echter quasi een gewoonte geworden dat speelsters na een verloren set naar binnen gaan om de kleedkamers op te zoeken. Er wordt zelfs geen geheim meer van gemaakt dat het hier niet om een matig functionerende blaas gaat maar wel om een tactische overweging. “Als ik die tweede set verloren had tegen Schmiedlova, dan was ik waarschijnlijk even naar de vestiaires getrokken om terug in mijn bubbel te geraken”, gaf Elise Mertens na haar eerste ronde op de Australian Open toe.

Maria Sharapova ging zondag na haar verloren tweede set (6-1) tegen Ash Barty naar binnen en kwam pas na zes minuten terug buiten. Nochtans zijn de kleedkamers onder de Rod Laver Arena echt niet ver weg en veranderde de Russische naar ons weten niet van kleedje. Het waren alleszins zes minuten dat Barty (en het publiek) uit het momentum werd getrokken en zes minuten dat de Australische kon/moest nadenken over wat ze goed/slecht deed en hoe ze het eerste game ging aanpakken. Dat kunnen zes lange minuten zijn.

Het wereldrecord voor langste break staat op naam van Johanna Konta. De Britse moest bij 6-2, 5-6 een setpunt van Tsvetana Pironkova zien weg te werken op een bloedhete U.S.Open in 2016 toen ze voelde dat het misging met haar lichaam. Konta zeeg neer en begon te hyperventileren. Het hele voorval waarbij ze met ijszakken en drankjes werd geholpen door de toegesnelde dokters duurde maar liefst dertien minuten. Konta geraakte uiteindelijk terug op haar benen, serveerde ook opnieuw maar verloor dat punt en dus de set. Prompt pakte ze haar boeltje om negen minuten naar de kleedkamers te trekken. Pironkova sloeg dus 22 minuten lang geen bal. De Bulgaarse verloor uiteindelijk de derde set en was terecht niet happy met de gang van zaken.

Twintig duurde de eerste set en het pak slaag (0-6) dat Angelique Kerber zondag kreeg van de Amerikaanse Danielle Collins. De Duitse moest na die zes games toch naar de vestiaires. Had ze iets verkeerd gegeten? Of had ze onwaarschijnlijke dikke druppels transpiratie moeten verwerken? Kerber werd na haar match gevraagd of ze die pauze echt nodig had. Ze zei van wel. Wat was de reden? “Ik ging gewoon van de baan voor een toiletbreak.” Na 20 minuten? “Ja.” Klare taal.

Zelf speelden we ooit een zeer spannende partij in zaal in Zaragoza. Onze Tsjechische opponent stelde alles in het werk om de break voorsprong die we hadden opgebouwd in de derde set op te halen maar zonder succes. Tot hij plots bij 5-4 – moment dat wij de match konden uitserveren – naar het toilet moest. Na meer dan twee uur tennis kon hij het ineens niet meer uit -of inhouden. Uiteindelijk had ook die ingeving van onze tegenstander geen effect maar uiteindelijk werd die regel wel aangepast. Plassen mocht nog wel maar enkel als men zelf moest serveren in het volgende game. Het volgenden jaar bleken heel wat jongens hun blaas veel beter onder controle te hebben.

Spelers gaan altijd proberen de grenzen van de reglementering op te zoeken om ze in hun voordeel om te buigen. Misschien dat ze die regelgeving opnieuw moeten aanpassen. Een tijdslimiet instellen voor de toiletbreak? En maar meteen een shotklok in het wc hangen? Het zou mogelijk de ‘pipi nerveux’ wel opnieuw in ere herstellen.