Na een minuut stilte voor de pas overleden Jeroen Goeleven (25) werd iets voor de middag in Seraing het startschot gegeven van de 82e editie van de Waalse Pijl.

Zes vluchters kregen meteen een vrijgeleide van het peloton en enkel de Belgen Kevin Van Melsen (WGG) en Antoine Warnier (WVA) konden nog de sprong naar voren wagen. De overige zes namen waren Romain Hardy, Cesare Benedetti, Anthony Roux, Patrick Müller, Romain Combaud en Anthony Perez. Hun voorsprong bedroeg echter nooit meer dan vijf minuten.

De koers barstte op 58 kilometer van de streep echter al open bij de eerste van drie beklimmingen van de gevreesde Muur van Hoei. Een elite groepje met onder meer Kreuziger, Costa, Kwiatkowski, Gogl en Vanendert werd echter tot de orde geroepen.

Nibali houdt woord

Nadien viel het echter niet stil: het Movistar van topfavoriet Alejandro Valverde werd onder druk gezet met de ene aanval na de andere en de vluchters werden al snel gegrepen. Toen ook toppers als Vincenzo Nibali en Philippe Gilbert op de Côte d’Ereffe doortrokken, kon een kopgroep van 25 renners afstand nemen. Daarbij ook nog toppers als Rui Costa, Kirijenka, Majka en Rojas.

Uiteindelijk bleef Nibali vooruit met vijf kompanen: Jack Haig (Michtelton-Scott), Tanel Kangert (Astana), Maximilian Schachmann (Quick Step) en de twee vroege vluchters Cesare Benedetti (Bora) en Anthony Roux (FDJ). Alles bleef echter speelbaar met een halve minuut voorsprong.

Ongenoegen over motards

Hoe dan ook: code rood voor Movistar dat al van ver vol aan de bak moest. Op de tweede Muur van Huy was het zelfs al luitenant Landa die het tempo bepaalde. Toch kon de groep Nibali nog verder uitlopen en aan de slotronde van 30 kilometer beginnen met 40 onverhoopte seconden voorgift.

Het zorgde voor nervositeit in het peloton: bij de mannen van Movistar maar ook bij de rest. Dat uitte zich onder meer in protest wanneer de motards van de televisie te dicht voor het peloton kwamen rijden, waardoor de knechten van Movistar uit de wind werden gezet.

Benoot halveert achterstand

Toen de voorsprong van de groep Nibali in die slotronde zelfs opliep tot een minuut, kregen de mannen toch hulp van ploegen die de slag hadden gemist zoals Dimension Data, Lotto-Soudal en Team Sky.

Pas toen Tiesj Benoot fors doortrok op kop van het peloton, zakte de voorsprong zienderogen. Benedetti en Roux moesten op zes kilometer voorin dan toch lossen op de Côte de Cherave. Op die helling kregen we nog wat speldenprikken in de groep met favorieten maar Valverde himself volgde spelenderwijs.

Vlak voor de derde en laatste keer Muur van Hoei moesten Nibali en Kangert verrassend Schachmann en Haig laten rijden. De twee koplopers werden op de eigenlijke klim bovendien al snel gegrepen. En dus was het toch weer allemaal samen naar boven sprinten...

Alles of niets op laatste Muur van Hoei

Jelle Vanendert bepaalde bergop lange tijd het tempo. Meer zelfs: hij reed zelfs iedereen uit het wiel, behalve Julian Alaphilippe. De Fransman sprong in de laatste meters echter weg en haalde het, voor de ongenaakbare Valverde die deze keer in het zadel moest gaan zitten in de slotmeters en na vier zeges op rij tevreden moest zijn met de tweede plek. Alaphilippe kon het duidelijk amper geloven en maakte zelfs geen zegegebaar...

 

Julian Alaphilippe wint de Waalse Pijl 2018! Alejandro Valverde wordt verslagen op de Muur van Hoei en wint niet voor de vijfde keer op rij! pic.twitter.com/ABYQThWOnP

— Eurosport Nederland (@Eurosport_NL) 18 april 2018

 

Vanendert werd nog knap derde en mocht mee het podium op. Met Tim Wellens als zevende eindigden twee Belgen in de top-10.

Lefevere blijft champagne drinken

Quick Step Floors blijft dus op het elan van het Vlaamse voorjaar doorgaan. Na zeges in Le Samyn, Dwars door West-Vlaanderen, Nokere Koerse, Handzame Classic, Driedaagse Brugge-De Panne, E3 Harelbeke, Dwars door Vlaanderen, Scheldeprijs én uiteraard de Ronde van Vlaanderen is het nu opnieuw prijs. De 26e seizoenszege al voor Patrick Lefevere, die dus opnieuw de champagneflessen mag laten knallen...

LEES OOK: Alaphilippe juichte niet toen hij de Waalse Pijl won, maar daar is simpele verklaring voor

Uitslag:

1. Julian Alaphilippe (Quick-Step Floors) in 4:53:37

2. Alejandro Valverde (Movistar Team) +4”

3. Jelle Vanendert (Lotto - Soudal) +6”

4. Roman Kreuziger (Mitchelton - Scott) z.t.

5. Michael Matthews (Team Sunweb)

6. Bauke Mollema (Trek - Segafredo)

7. Tim Wellens (Lotto - Soudal)

8. Maximilian Schachmann (Quick-Step Floors)

9. Romain Bardet (AG2R La Mondiale)

10. Patrick Konrad (BORA - hansgrohe) +12”

Erelijst:

2018: Julian Alaphilippe (Fra)

2017: Alejandro Valverde (Spa)

2016: Alejandro Valverde (Spa)

2015: Alejandro Valverde (Spa)

2014: Alejandro Valverde (Spa)

2013: Daniel Moreno (Spa)

2012: Joaquim Rodriguez (Spa)

2011: Philippe Gilbert (Bel)

2010: Cadel Evans (Aus)

2009: Davide Rebellin (Ita)

2008: Kim Kirchen (Lux)

2007: Davide Rebellin (Ita)

2006: Alejandro Valverde (Spa)

2005: Danilo Di Luca (Ita)

2004: Davide Rebellin (Ita)

2003: Igor Astarloa (Spa)

2002: Mario Aerts (Bel)

2001: Rik Verbrugghe (Bel)

2000: Francesco Casagrande (Ita)

1999: Michele Bartoli (Ita)

1998: Bo Hamburger (Den)

1997: Laurent Jalabert (Fra)

1996: Lance Armstrong (VSt)

1995: Laurent Jalabert (Fra)

1994: Moreno Argentin (Ita)

1993: Maurizio Fondriest (Ita)

1992: Giorgio Furlan (Ita)

1991: Moreno Argentin (Ita)

1990: Moreno Argentin (Ita)

1989: Claude Criquielion (Bel)

1988: Rolf Gölz (Dui)

1987: Jean-Claude Leclercq (Fra)

1986: Laurent Fignon (Fra)

1985: Claude Criquielion (Bel)

1984: Kim Andersen (Den)

1983: Bernard Hinault (Fra)

1982: Mario Beccia (Ita)

1981: Daniël Willems (Bel)

1980: Giuseppe Saronni (Ita)

1979: Bernard Hinault (Fra)

1978: Michel Laurent (Fra)

1977: Francesco Moser (Ita)

1976: Joop Zoetemelk (Ned)

1975: André Dierickx (Bel)

1974: Frans Verbeeck (Bel)

1973: André Dierickx (Bel)

1972: Eddy Merckx (Bel)

1971: Roger De Vlaeminck (Bel)

1970: Eddy Merckx (Bel)

1969: Jos Huysmans (Bel)

1968: Rik Van Looy (Bel)

1967: Eddy Merckx (Bel)

1966: Michele Dancelli (Ita)

1965: Roberto Poggiali (Ita)

1964: Gilbert Desmet (Bel)

1963: Raymond Poulidor (Fra)

1962: Henri Dewolf (Bel)

1961: Willy Vannitsen (Bel)

1960: Pino Cerami (Bel)

1959: Jos Hoevenaers (Bel)

1958: Rik Van Steenbergen (Bel)

1957: Raymond Impanis (Bel)

1956: Richard Van Genechten (Bel)

1955: Stan Ockers (Bel)

1954: Germain Derijcke (Bel)

1953: Stan Ockers (Bel)

1952: Ferdi Kübler (Zwi)

1951: Ferdi Kübler (Zwi)

1950: Fausto Coppi (Ita)

1949: Rik Van Steenbergen (Bel)

1948: Fermo Camellini (Ita)

1947: Ernest Sterckx (Bel)

1946: Désiré Keteleer (Bel)

1945: Marcel Kint (Bel)

1944: Marcel Kint (Bel)

1943: Marcel Kint (Bel)

1942: Karel Thijs (Bel)

1941: Sylvain Grysolle (Bel)

1940: -

1939: Edmond Delathouwer (Bel)

1938: Emile Masson jr. (Bel)

1937: Adolphe Braeckeveldt (Bel)

1936: Philémon Demeersman (Bel)