Union won, dus zal u tot volgende week moeten wachten op een kampioen. Wel kon één van de twee aartsrivalen een uitstekende zaak doen. Riemer stuurde daarvoor Amuzu de wei in waardoor Stroeykens naar het middenveld verschoof. Hayen verraste en koos voor Odoi op rechtsachter en vier middenvelders: Onyedika, Nielsen, Vetlesen en Vanaken, waarbij Vetlesen op rechts stond in balbezit en in balverlies op het middenveld kwam helpen. Skov Olsen en Nusa werden achter de hand gehouden en startten op de bank.

Odoi breekt de ban

Het was een halfuur wachten voordat de wedstrijd losbrandde- daarvoor was het langs beide kanten matig. Odoi (ex-Anderlecht in een ver verleden) werkte een corner, moederziel alleen, met de knie binnen. Club Brugge zat- verdiend- op rozen. Thiago, die eerder een bierdouche in ontvangst mocht nemen nadat die doodleuk door de Anderlechtse straten naar het stadion wandelde, lachte zijn tanden bloot.

Anderlecht moest komen. En deed dat meteen. Het was de enige echte paars-witte mogelijkheid in de eerste helft. Paars-wit vond voetballend geen oplossingen. Amuzu liep de tragere Odoi eraf en vond Dolberg in de zestienmeter. In plaats van meteen af te werken- wat aangewezen leek- bleef het ijskonijn koel en koos hij voor de aanname. Nadat hij wegdraaide van Ordonez was daar Mignolet met een goeie parade.

Even later moest zijn concullega hetzelfde doen. Met een gelijkaardige reflex hield Schmeichel Jutgla, die door Vanakens subtiele passje alleen voor doel kwam, van de dubbele voorsprong.

Onmondig Anderlecht

Rusten met een Brugse voorsprong en dan zaten Nusa en Skov Olsen nog op de bank. Riemer moest uit zijn kot komen. Maar greep in eerste instantie niet in. Brugge monopoliseerde onder invloed van een sterke Vanaken de bal. Anderlecht bleef in blok- het was bij momenten apathisch. Brugge vond het goed zo.

Het was zowaar Hayen die als eerste wisselde. Skov Olsen, die toen hij klaarstond zag hoe zijn vervanger Vetlesen op de lat kopte, kwam erin. In minuut 70(!) bracht Riemer uiteindelijk ook vers bloed. Vazquez, Leoni en Angulo losten Amuzu, Dolberg en Verschaeren af. Zij moesten voor die verlossende gelijkmaker zorgen.

Paars-wit had de bal wel, maar was zelden gevaarlijk. Brugge stond gewoon goed. Al mocht het aanvallend ook wat meer zijn. Dreyer was onzichtbaar, Dolberg begon nog sterk maar deemsterde weg en ook Verschaeren vond geen oplossingen. Bovendien brachten de wissels geen soelaas.

Hayen rood

Ondertussen stonden de zenuwen op de bank strak gespannen. Eerst kreeg Riemer geel, daarna Hayen rood. Na een niet gefloten fout op Skov Olsen ging ie verbaal tekeer tegen Lambrechts. Resultaat: twee keer geel.

Het kwam het spel allemaal niet ten goede. Daar komt nog bij dat ze bij Brugge om de haverklap bleven liggen en bij elke opportuniteit tijd rekten. We kregen maar vijf minuten extra tijd. Raar. Mooi was het niet, maar ze haalden er wel een cruciale en verdiende overwinning mee binnen. Terwijl Anderlecht nog alles op alles zette en Schmeichel op de middenlijn het leer verloor, kreeg Balanta in de extra tijd overigens nog de mogelijkheid om er 0-2 van te maken. Hij legde de bal echter op het dak van een leeg doel. En na een blunder van Stroeykens liet ook Jutgla zo’n kans liggen.

Als Brugge volgende week de derby tegen Cercle wint is het altijd kampioen. Paars-wit moet hopen dat zowel Brugge als Union punten laten liggen én zelf op Antwerp winnen als het de titel wil winnen.

RSC Anderlecht: Schmeichel, Sardella, Debast, Gattoni, Augustinsson (84’ N’Diaye), Rits, Verschaeren (72’ Leoni), Stroeykens, Amuzu (72’ Angulo), Dreyer, Dolberg (72’ Vazquez)

Club Brugge: Mignolet, Odoi, Ordonez, Mechele, De Cuyper, Onyedika (90’ Sabbe), Nielsen (75’ Balanta), Vetlesen (68’ Skov Olsen), Vanaken, Skoras (90’ Nusa), Jutgla

Doelpunten: 29’ Odoi (De Cuyper) 0-1

Gele kaarten: 4’ Vetlesen, 85’ De Cuyper, 88’ Debast

Rode kaarten: geen

Scheidsrechter: Erik Lambrechts