Minnaar staat terecht voor dood van Truiense leerkracht: “Nooit gedacht dat hij tot zoiets in staat zou zijn”
“Ze was een fantastische moeder, warm, lief, goed voor iedereen. Te goed…”, beschreef haar 33-jarige zoon slachtoffer Mia Verschueren (52) vrijdagmiddag voor de Hasseltse correctionele rechtbank. Haar minnaar Jan R. (54) staat hier terecht voor haar dood in februari 2015. Het lichaam van de Truiense lerares was gevonden na een brand in haar flat, maar na onderzoek bleek dat de vrouw al dood was toen het vuur uitbrak.
De ex-vrouw (50) van Jan R. uit Tielt-Winge beschreef hoe ze nooit iets geweten had van het dubbelleven van haar man. “Ik had nooit gedacht dat hij tot zoiets in staat zou zijn”, getuigde ze vanmiddag. Niet in staat tot (meerdere) affaires en nog minder tot iemand doden. “Hij was een man die graag mensen hielp, altijd voor iedereen klaarstond, lief was voor dieren. Ik ga nog regelmatig bij hem op bezoek in de gevangenis, ja. Met zijn mentaal gehandicapte zus, want dat is de enige manier waarop ze nog bij hem geraakt.”
© HBvL
Brand
Het was een bewogen dag voor de rechtbank. De branddeskundigen raakten het niet eens over de manier waarop de brand was ontstaan, zijn weg had gevolgd. Maar uiteindelijk gaat het erom dat Mia voor het vuur al dood was. “Ze had drie scheurwonden aan het hoofd, sporen van stomp geweld”, getuigde de wetsdokter. “Er moeten minstens twee impacten zijn geweest. We hebben ter plekke een kapotte wijnfles gevonden, ja. Maar geen glasscherven in de wonde. Tekenen van rookvergiftiging waren er niet.”
In haar bloed en urine waren wel sporen van ‘benzodiapezines’ – kalmeermiddelen, nvdr - gevonden, beschreven zowel toxicoloog als wetsdokter. In lekentaal: kalmeringsmiddelen. Achteraf trouwens ook in de urine van Jan R. Maar geen pillen die ze had voorgeschreven gekregen. En dat wordt wellicht een twistpunt tussen aanklager en verdediging. Heeft een van beiden die medicatie toegediend om te bekomen dat hij blijft of dat zij meegaander is?
Dat zal ongetwijfeld de volgende zitting op 16 maart aan bod komen. Feit is dat de Truiense lerares al zo lang voor haar dood gehoopt had (en beloofd was) dat ze een nieuw leven kon opbouwen met Jan. De dag van haar dood zou D-Day zijn – na de zoveelste intrekking en het duizendste excuus. “Ik heb haar die dag nog gesproken rond 17 uur, ze klonk heel droevig. Hij had het zijn zonen verteld en het was niet goed gegaan”, beschreef haar zoon.
Rookdetector
Opvallend was overigens ook dat de rookdetector in haar flat niet meer werkte, omdat het belangrijkste onderdeel eruit gehaald was. Zeer vreemd, had haar zoon gevonden, omdat alles perfect moest zijn in de Truiense flat. “Alles had ze in drievoud, ze had reserve van alles. Als er iets stuk was, moest het meteen gemaakt worden.”
