"Ik kan het nog niet geloven", jubelde Blaak na afloop bij de NOS. "Toen ik op de grond lag, dacht ik echt dat mijn wedstrijd voorbij was."
De Nederlands kampioene liep bij haar val geen ernstige verwondingen op, waardoor ze haar weg toch kon vervolgen. "Ik probeerde daarna te werken voor de anderen en had niet het plan om te winnen", vervolgde Blaak, die in de finale deel uitmaakte van een kopgroep van zeven rensters.
Daartoe behoorden ook Anna van der Breggen en Annemiek van Vleuten. "Met drie rensters in een kopgroep van zeven moesten we wel gaan aanvallen", zei Blaak.
Op 8 kilometer van de finish ging ze in de aanval, waarna ze solo over de streep kwam. "Toen ik ging, kwam er niemand achter me aan. Het moest gewoon zo zijn. Dit had niemand gedacht."
Pijn
Blaak smakte op 66 kilometer van de finish tegen het asfalt in de afdaling van Salmon Hill. "Ik had erg veel pijn", zei ze. "Hoe het precies gebeurde, weet ik niet. Volgens mij keek er iemand achterom, raakte die een achterwiel en ging onderuit."
"Ik had geen kans meer en vloog ook onderuit. Vervolgens probeerde ik zelf mijn fiets te repareren, maar dat ging niet en het duurde nogal voordat ik werd geholpen. Nu is mijn wedstrijd wel over, dacht ik."
Van Vleuten neutraliseerde in de slotkilometers alle pogingen van de concurrentie om Blaak nog te achterhalen. "Dit is het succes van de hele ploeg", benadrukte Blaak. "Ik moest in een ontsnapping komen en zat met favorieten als Van der Breggen en Van Vleuten voorin. Dat ik dan juist win, is echt heel bijzonder, ik kan het niet geloven."
Blaak is de zesde Nederlandse wereldkampioene op de weg en de eerste sinds Marianne Vos in 2013. Van Vleuten greep net naast eremetaal en eindigde als vierde. Van der Breggen kwam als achtste over de finish.
De WK wordt zondag afgesloten met de wegwedstrijd voor de mannen, die 276 kilometer af moeten leggen.