Beluister de favoriete ochtendmuziek van Boris Van Severen: "Shit joenge, zo'n goe nummer!"

"Het is makkelijk om met muziek een situatie te schetsen: een nummer vertelt in jouw plaats al de helft van het verhaal." Anders gezegd: als u acteur en theatermaker Boris Van Severen op zijn woord wil nemen, kan u best meteen naar zijn Spotify-lijstje onderaan deze pagina scrollen.

Maar voor wie toch nog graag iets meer uitleg krijgt: Van Severen is Gentenaar, acteur, muzikant en vader van twee. Oh, en een onvoorwaardelijke platenfanaat. Al spreekt hij nog altijd vooral over cd's - je krijgt de man uit de nineties, maar de nineties niet uit de man. 

"Heel mijn familie is gek op muziek. Mijn vader heeft ook zelf een tijdje gedrumd, maar echt goed was hij niet, dus op een bepaald moment heeft hij zijn stokken aan de bomen gehangen. En zo is het ook bij mijn broers gegaan: iedereen bij ons thuis droomt van muziek spelen, maar in plaats daarvan leggen ze met veel liefde een gigantische muziekbibliotheek aan." Van Severen zelf verging het een tikkeltje anders. In het middelbaar belandde hij op de muziekhumaniora in Gent, volgde er gitaar, en ging daarna kleinkunst studeren. "Maar niet voor de Nederlandstalige levensliederen! Wel omdat ik teksten wou leren schrijven. Geef toe: kleinkunst, dat is toch oubollig?"

Harteklop 

Dan maar het hardere werk. "Gitaar was voor mij toen het allercoolste instrument op de wereld. Maar tegenwoordig ben ik vooral een sucker for strings. Met strijkers kan je een akkoordenschema echt verheffen. En als het gaat over het belang van instrumenten in een productie, is de ritmesectie uiteraard de ruggengraat. Wanneer de bas en de drum goed zitten, dan kunnen de gitaar en de piano bijna whatever doen. Een drumklank is zó belangrijk; je moet die hier (klopt op zijn borst) kunnen voelen."

Van Severen koos in zijn Sunday Morning Playlist onder andere voor 'Can't Find My Way Home' van Blind Faith, één van de vele projecten van Eric Clapton, met Ginger Baker achter het drumstel. "Wat een mafketel, die Ginger Baker! Speelde véél te hard, al-tijd. 'Can't Find My Way Home' is zo'n zacht, poezelig nummertje. Maar je hoort dat Baker zich op bepaalde momenten niet kan inhouden en dan keihard op die cimbaal slaat. Ik hou van oneffenheden in muziek. Dat pakt mij."

Het grote geheel

Van Severen vond het niet makkelijk om vijftien nummers uit te kiezen. Weliswaar niet door een gebrek aan muzikale kennis - integendeel. Wel omdat er altijd meer dan één nummer op een album staat, en hij liever voor het volledige werk had gekozen. "Onlangs hoorde ik 'Deadly Valentine' van Charlotte Gainsbourg op de radio."Shit joenge, zo'n goe nummer!", dacht ik meteen. Soms gebeurt dat, hè. Ik ben meteen die plaat gaan kopen, zonder alles eerst te beluisteren online. Vijftien euro voor een plaat: daar kun je toch niet voor sukkelen. Wie weet wat voor mooie dingen daar nòg op staan? Die ontdekking is een belangrijk deel van hoe ik muziek beleef."

"Een plaat is één geheel, en ik hou van artiesten bij wie dat heel duidelijk is. Een Kendrick Lamar, bijvoorbeeld, of Kanye West. En Tyler, The Creator. Vroeger vond je dat soort platen vooral in de rockscène, tegenwoordig zijn hiphopartiesten heel sterk in conceptalbums. En ik denk niet dat dat toeval is."

Kak in de keuken

Van Severen houdt van de grote verhalen, kleine anekdotiek is niet voor hem weggelegd. Misschien blijft hij daarom weg van pure pop en kleinkunst. "Anekdotes zijn iets voor op café. Zoals die ene keer dat ik zeven was, en dacht dat het toilet naar de keuken was verhuisd, terwijl de werkmannen gewoon onze badkamer aan het verbouwen waren, en ik dan maar in de keuken heb gekakt. Anekdotiek is zo leeg. Ik heb een rode draad nodig, een grote bubbel waar ik kan inkruipen."