Aanvankelijk was eigenaar Sam Baro zinnens een nieuw contractvoorstel te doen aan Hein Vanhaezebrouck. Tot de resultaten na Nieuwjaar tegenvielen en Vanhaezebrouck de club onder vuur nam en die mening herzien werd. Al zag hij er zelf ook nog weinig toekomst in, laat Hein Vanhaezebrouck nu verstaan. “Het is een beslissing van mij geweest maar oké, uiteindelijk zit je samen en overleg je en kom je tot het besluit dat het voor beide partijen de juiste beslissing is. Het is een beslissing na lang overwegen. Wat gaat er gebeuren? Wat kan er gebeuren? Was er een mogelijkheid dat ik wel beslist had om verder te gaan? Ja, uiteraard maar de omstandigheden waren voor mij niet van die aard om daar positief op te antwoorden.”

Hij hoopt dat zijn assistenten snel duidelijkheid krijgen want “er was geen communicatie meer tussen het trainingscomplex in Oostakker en Gent.” In zijn afscheidsbrief gaf hij bovendien aan dat de voorbije seizoenen veel energie hadden gevergd. “Meer dan nodig was. Omdat je hier verplicht wordt om meer te doen dan nodig. Ik deed dat niet altijd met evenveel plezier, maar wel uit noodzaak. Anders kwam het niet goed. Plus, de omstandigheden. Ik kende de situatie niet perfect toen ik terugkeerde. Die was absoluut niet goed (financieel, red.). We zijn vier jaar verder, speelden elk jaar Europees, wonnen de beker, en het is misschien nog altijd niet goed, ondanks de verkopen in januari. Dat heeft een enorme impact gehad, zeker ook dit seizoen. Er werd met geen letter gesproken over de financiële toestand of dat er spelers moesten vertrekken tijdens het jaar. Integendeel, men gaat in tegen wat je voorstelt, om spelers ten gelde te maken. In januari werden we geconfronteerd met ‘the end of our dream’. Door het vertrek van spelers, van Africa en Asia cup. Dat heeft ons serieus met de voeten op de grond gezet. En dat had ook een flinke impact op mijn verdere beslissing.”

KV Kortrijk

Dat Vanhaezebrouck graag de touwtjes in handen heeft, wat bijvoorbeeld de rekrutering betreft, ontkent hij. “Ik heb in Kortrijk met wijlen Jean-Marc Degryse. Van alle bestuurders die ik heb meegemaakt, had hij de meeste kwaliteiten. Hoe hij de sportieve werking organiseerde, dat was fenomenaal. Als coach moest je je daar niet mee moeien. Alleen aangeven wat we nodig hadden, en dan stopte dat als staf. Wij moesten nooit zoeken. En dat leidde altijd tot supergoeie opties. Toonde hij beelden, dan moest ik bijna nooit neen zeggen. Wat daar is gepasseerd, dat doorgroeide, zelfs naar grote competities, dat is ongeëvenaard. Daar had je je als coach alleen bezig te houden met je team. Hier komen er heel veel andere dingen bij. Ik ben niet de enige coach die dat moet doen, maar dat vreet energie.”

Dat hij nu even afstand zou kunnen nemen van het trainerschap, behoort duidelijk tot de opties. “Misschien heb ik wel nood aan rust. Wat de toekomst brengt, zal binnenkort wel duidelijk worden. Dat is geen beslissing van de laatste minuut. Dat ligt al even vast.” Eerst nog via een barrageduel op 2 juni proberen een ticket voor de Conference League af te dwingen. “Nu is beslist om dat op een mooi uur te leggen. ’s Middags, om 13.30 uur. Dat is weer typisch Belgisch. Ik snap dat niet. Misschien spelen we wel in Genk. Dat betekent dat we de laatste week misschien nog op zoek moeten naar een hotel om op afzondering te gaan. Als je meer dan dertig kamers nodig hebt, vind dat dan maar.”

In de tussentijd wordt hij bedolven onder berichten. “En allemaal positief. Ik ervaar nu - met alle respect gezegd - wat de meeste mensen pas meemaken als ze dood zijn. Maar ik ben nog verre van dood.” (lacht)