Martine Jonckheere (61) maakt na drie jaar comeback in ‘Familie’: “De nare periode van mijn ontslag is verwerkt”

Flashback naar 18 juni 2015. In een Leuvens ziekenhuis filmde Martine Jonckheere (61) haar laatste scènes als Marie-Rose De Putter, een van de meest iconische personages uit Familie. De makers hadden Martine bedankt voor bewezen diensten, het afscheid leek definitief. Exit Marie-Rose? Neen. Gisteren dook ze weer op in Vlaanderens oersoap.

“Na die minder fraaie exit had ik rancuneus de vraag voor die comeback kunnen weigeren”, zegt ze. “Maar wat schiet ik ermee op? Ik zou het alleen mezelf lastig maken. Dat is ook niet mijn ingesteldheid. Integendeel, ik wil vooruit in het leven.”

Drie jaar geleden betekende het ontslag een mentale dreun voor Jonckheere. Nu kan ze weer lachen. “Het is geen permanente terugkeer, maar het hoeft niet meer zoals vroeger te zijn”, benadrukt ze. “Zo’n dagelijkse serie filmen is vermoeiend, en de afstand weegt door. Ik moet vanuit de Vlaamse Ardennen naar Lint. Ik werk deeltijds, en dat is prima zo.”

De plooien tussen alle partijen zijn gladgestreken. Na haar exit klonk het dat ze geen deftige uitleg had gekregen voor haar ontslag. “Ik heb er wel een gehad, maar ik kon me niet vinden in die uitleg. Wat er toen is gezegd, gaat niemand aan. Ik sta er ook niet meer bij stil. Het schoonste wat kon gebeuren, is dat er mensen zijn die wél in mij geloven. Ik verspil geen energie meer aan vroeger.”

Aangebrande grappen

Drie maanden geleden begon ze met filmen. “De eerste werkdag was nog in de oude studio in Boortmeerbeek. Heel bizar: die lezing ging door in het kantoor van de baas waar ik drie jaar geleden was ontslagen. Het was slikken toen ik er binnen kwam. Maar een collega zei me om het positief te bekijken. Ik stond er opnieuw en die man die me de bons had gegeven, had het bedrijf verlaten. Ik vond het goed dat ik nog naar Boortmeerbeek kon. Zo kon ik van die plek waar ik een kwarteeuw werkte, weliswaar met vertraging, toch mooi afscheid nemen.”

(Lees verder onder de foto.)

Volgens Jonckheere is de sfeer op de set veranderd. “In de laatste periode dat ik er werkte, was die bij momenten gespannen. Maar nu is de lucht er opgeklaard. Bij de eerste take had ik Marie-Rose in de vingers. Acteren is zoals autorijden. Je verleert dat niet. Ook op de set zat de sfeer er meteen in. ‘Jonckheere is terug, tijd voor wat jokes’, riepen ze. (lacht) Tja, ik ben de madam van de grappen, vaak nog aangebrande ook.”

Dat Martine terug in Familie zit, dankt ze aan onder anderen Wim Feyaerts. “Hij was mijn regisseur bij Verschoten en Zoon. Nu bepaalt hij bij Familie mee welke acteurs er worden aangeworven. Hij wou mij terug aan boord. Ik viel echt uit de lucht en kon het amper geloven. Maar nieuwe bazen, nieuwe wetten. Ook anderen dachten er zo over.”

Jonckheere was in 1996 ook al eens uit Familie geschreven, maar had tot haar comeback in 2005 andere jobs, onder meer in Nederland. Nu diende er zich niets aan. “Ik maakte me geen illusies. Na een soap moet je een poos ontluizen, en mijn leeftijd was ook geen pluspunt. Dat ontslag hakte er diep in. Ik ontken dat niet. Ik besloot om geen acteerwerk meer te doen en mijn hoofd leeg te maken. Niet dat ik het acteren beu was. Maar het was me even allemaal te veel.”

Wat Jonckheere de voorbije jaren deed? “Zoveel! Ik heb mijn huis binnen en buiten gepatineerd. Met als gevolg dat ik m’n handen zo overbelastte dat er twee operaties en inspuitingen met cortisone volgden. Maar ik ben een bezige bij. Ik heb ook nieuw leven geblazen in vele vriendschappen. En ik heb genoten van mijn tuin. Nee, de afgelopen jaren resette ik mijn leven compleet en ik kan het iedereen aanbevelen.”

Toch moeten we er niet flauw over doen: het ontslag was een financiële domper. “Uiteraard. Mijn stempelgeld zakte na het eerste jaar al meteen naar het minimum. Gelukkig zijn Filip en ik een koppel dat gelukkig kan zijn met weinig. Bovendien heeft Filip (een muzikant, red.) altijd in het achterhoofd gehouden dat we in een moeilijke branche werken. Hij zette steeds elke maand wat geld opzij voor als de magere jaren zouden aanvangen. En dat was onze redding.”

Te bekend voor boetiek

Jonckheere overwoog ook andere jobs. “Ik draaide zelfs een dagje mee in een boetiek. Maar na de proefdag hebben we wijselijk beslist om ermee te kappen. Mijn bekende kop was een nadeel. Alle mensen kwamen naar mij, en vroegen selfies en handtekeningen. Tja, ik vraag niet zelf om die extra aandacht hè. Een ander moment had ik ook bijna een job. Normaal stuur ik nooit cv’s rond, maar op een dag besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en een grote winkelketen te contacteren. Binnen het half uur kreeg ik een reactie dat ik over twee weken op gesprek mocht. Ze waren duidelijk enthousiast. Tot een dag voor de ontmoeting alles werd afgeblazen. Ze vreesden dat ik weer zou opstappen mocht er zich nieuw acteerwerk aandienen.”

Marie-Rose is dus terug. Voorlopig voor enkele maanden. En wat daarna? “Heb jij een glazen bol? Ik weet het niet. Maar ik ben niet bang. Ik heb nooit zo geleefd. Al moet ik zeggen dat je met ouder worden je toch wat zorgen maakt. Ik wil graag blijven wonen in het huis waar ik mijn hart en ziel heb ingestoken. Dat mogen we niet verliezen. Soms pieker ik wel eens. Maar ik probeer het te verdringen en vooral positief te blijven.”