Door zich niet sterker uit te spreken tegen Trump riskeert Europa aan de foute kant van de geschiedenis terecht te komen

Donald Trumps nultolerantiebeleid voor vluchtelingen en migranten zorgt ervoor dat zeker tweeduizend kinderen aan de Mexicaans-Amerikaanse grens van hun ouders gescheiden worden. Tientallen van hen belandden in kooien waar ze enkel een foliedeken, wat eten en zakken chips krijgen en waar de verlichting dag en nacht brandt. Een praktijk die je gerust kunt omschrijven als psychologische foltering.

Europese regeringen reageren kritisch op deze praktijken maar de woorden ‘verontwaardiging’ of ‘veroordelen’ worden niet gebruikt. Ook Belgisch buitenlandminister Didier Reynders onthoudt zich voorlopig van sterke bewoordingen en laat het aan zijn kabinetschef om de Amerikaanse zaakgelastigde te ontmoeten voor een gesprek waarin Trumps nultolerantiebeleid slechts een van de vele onderwerpen zal zijn.

Zelfs het nieuws dat Trump zijn land terugtrekt uit de VN-mensenrechtenraad verandert amper iets aan de voorzichtige Europese toon. 

Over de rooie

Waarschijnlijk moet de kritiek gedoseerd worden om de Amerikaanse bondgenoot niet te veel voor het hoofd te stoten. Een argument dat je wel vaker hoort als een Amerikaanse president over de rooie gaat. Onze handelsbetrekkingen en onze militaire banden met Amerika zijn te belangrijk, luidt het dan altijd.

Maar die diplomatieke schroom is in dit geval niet te verantwoorden. Erger nog, hij is bijzonder contraproductief.

Want de vraag die rijst, is aan welke kant Europese regeringen gaan staan door de opsluiting van kinderen in kooien niet strenger te veroordelen.

Niet aan de kant van Democratisch gezinde Amerikanen, dat is duidelijk. Maar ook niet aan de kant van veel Republikeinen die even onthutst zijn over Trumps nultolerantiebeleid en nu in de Senaat ervoor gaan zorgen dat migrantenfamilies gewoon bij elkaar blijven. Onder anderen Laura Bush, vrouw van voormalig president George W. Bush, zegt dat haar “hart gebroken is” na het zien van beelden van huilende kinderen in kooien. Zelfs vele evangelische kerken keren zich deze keer tegen president Trump. De maatregelen zijn namelijk in strijd met hun bijbelse geloofsovertuiging.

Als Europese landen hun banden met de Amerikanen belangrijk vinden, dan zouden ze zich beter aan de zijde scharen van al die Democraten en Republikeinen die aanklagen dat Trump een rode lijn heeft overschreden. Zij maken zich op om op 30 juni in Washington DC deel te nemen aan het Family Separation Protest, een mars op het Witte huis waar honderdduizenden mensen worden verwacht.

Door zich te hullen in wollige en omfloerste woorden riskeren Europese leiders aan de foute kant van de Amerikaanse geschiedenis terecht te komen en laten ze al die Amerikanen in de steek die wél rekening wensen te houden met regels van menselijk fatsoen.