Berge, Maehle, Samatta, jijzelf: wie speelt volgend seizoen nog bij Genk?

“Goeie vraag. Niet allemaal. Al weet je nooit. Als we kampioen spelen, kan de Champions League hen misschien nog overtuigen. En ik? Misschien dat ik het zelf nog wil meemaken, misschien dat ik naar een ploeg ga die Champions League speelt. Moeilijk te zeggen nu.”

Áls jullie de titel winnen... Hoe groot is die kans?

“Op basis van het seizoen verdienen wij die. Als we presteren zoals in de rest van het seizoen, maken we een goeie kans. Pozuelo is weg, maar we recupereren Berge. Hij betekent heel veel voor ons in de opbouw.”

Heeft het gedoe met Pozuelo jullie punten gekost?

“Ja. Daar moeten we niet flauw over doen. Het heeft te lang aangesleept, waardoor er onbewust wat stress in de ploeg sloop, ook bij Pozo. En dat kostte punten. Mocht Club Brugge Hans Vanaken kwijtspelen, dan zouden zij daar ook last van hebben. Minstens zoveel.”

Wat vind je de grootste kwaliteit van Philippe Clement?

“Hij heeft van ons een hechte groep gemaakt waarin iedereen voor elkaar wil vechten. Vóór zijn komst stonden we niet als een ploeg op het veld. Maar nu? In geval van balverlies wil een andere speler dat meteen goedmaken. Daar heeft hij een groot aandeel in. Het is een mental coach: hij praat veel met iedereen, ook met de jongens die niet vaak spelen.”

Noem één trainer die bepalend is geweest voor jouw carrière.

“Albert Stuivenberg. Onder Peter Maes speelde ik niet veel. Toen Stuivenberg kwam, is het met mij in stijgende lijn gegaan. Hij zette me erin en hoewel ik niet meteen top was doordat ik weinig had gespeeld, liet hij me wel staan. Zo ben ik enorm gegroeid.”

Met welke trainer botste je het hardst?

“Dennis van Wijk. Aanvankelijk speelde ik alles, tot er iets knakte. Het heeft nooit echt goed gezeten. Qua persoonlijkheid kwamen we niet overeen. Nochtans had ik het seizoen nadien Stijn Vreven, ook niet bepaald een zachtaardige coach. Hij schreeuwde veel op mij, maar dat was wél een goed huwelijk.”

Hoeveel procent schiet je tekort om een vaste waarde te zijn bij de nationale ploeg?

“Het zijn allemaal spelers van topclubs. Mocht ik een maand of twee met hen kunnen trainen, dan zou ik die snelheid van handelen wel oppikken, denk ik. Het is niet makkelijk nieuw in een kern te komen en meteen je stempel te drukken. Je houdt je toch meer op de achtergrond en je zal minder snel de bal opeisen dan wanneer je ingeburgerd bent. Speel ik in een grotere competitie, dan pik ik dat wellicht ook sneller op.”

Van wie schrok je het hardst op training?

“Hazard verrast niet, ik weet hoe goed die is. Ik vond Jan Vertonghen een heel straffe voetballer. Zalig om zo’n verdediger achter je te hebben. En Michy Batshuayi is toch echt wel een killer, ook op training.”

Jouw militaire groet na elk doelpunt: blijf je die doen?

“Zo namen we vroeger in onze buurt altijd afscheid van elkaar als we na een dagje voetballen terug naar huis gingen. Maar ik denk niet dat ik dat heel mijn leven zal doen.”

Verklaar jouw tatoeages eens.

“Op mijn rechterarm heb ik een klok met het uur en de datum waarop mijn zoontje Thiago werd geboren. En zijn voetafdruk. Links heb ik een kroontje en een Superman-teken. Dat zijn twee tatoeages die ik samen met enkele kameraden heb gezet, op vakantie in Kreta en in Bulgarije. Dat leek ons wel een leuk logo. Ertussen staat: I am not a fighter by nature, but when I believe in something, I stand up for it. Een uitspraak (van Justin Bieber, nvdr.) die ik wel toepasselijk vind.”