Waar staat PVDA voor?

Partij van de Arbeid van België – kortweg de PVDA – is een uiterst linkse partij. Ze wordt geregeld een communistische partij genoemd, maar de PVDA zelf spreekt eerder van 'socialisme 2.0'.  

Hoe dan ook pleit de PVDA – PTB in Wallonië - sterk voor gelijkheid en herverdeling. En daar gaat ze nog een stuk verder in dan andere linkse partijen, zoals bijvoorbeeld Vooruit.  

De PVDA vindt dat mensen en bedrijven vooral moeten werken voor het algemeen belang, eerder dan voor de winst. Daardoor zouden rijken veel meer belastingen moeten betalen, ten voordele van wie het moeilijker heeft in onze samenleving.   

De overheid speelt dan ook een ontzettend belangrijke rol in de maatschappij die de PVDA voor ogen heeft. Die overheid moet veel meer zaken in handen nemen en regelen, in plaats van de vrije markt zijn beloop te laten gaan, zo klinkt het.

Zo vindt de PVDA dat de overheid moet ingrijpen op de prijzen van sommige goederen en diensten. Zo wilde de partij de energieprijzen blokkeren toen die door de oorlog in Oekraïne de pan uit swingden. Van sommige bedrijven wil de partij liefst dat de overheid ze helemaal overneemt.  

We vroegen aan de partij zelf wat haar drie belangrijkste standpunten zijn voor de verkiezingen van 9 juni:

1. Durf het geld te halen waar het zit: een miljonairstaks van 2 procent voor de rijkste 1 procent. Daarnaast moeten de fiscale achterpoortjes voor multinationals worden gesloten.   
2. Maak het leven echt betaalbaar: hogere lonen en 0 procent btw op de winkelkar. 
3. Stop de graaicultuur: vertrekpremie van parlementsleden afschaffen, minder ministers en meer eenheid.

Bekijk hier het volledige verkiezingsprogramma van de partij.

De geschiedenis van de PVDA gaat terug tot 1971, wanneer Alle Macht Aan De Arbeiders wordt opgericht. Het gaat om een politieke beweging bestaande uit verschillende groepen die op dat moment al langer ijveren voor betere werkomstandigheden en wilde stakingen op poten zetten.  

Alle Macht Aan De Arbeiders keek vooral naar China – en dan vooral zijn Communistische Partij – als grote voorbeeld. De dood van de Chinese leider Mao Zedong en de vernieuwde economische politiek in China, maakte dat ook de communistische beweging in België zich moest herbronnen. In 1979 werd dan ook de PVDA opgericht, de politieke partij die we tot op vandaag kennen.  

Onder leiding van Ludo Martens zette de partij zich fors in voor de arbeiders. Ze kantte zich tegen de sluitingsplannen van de Limburgse steenkoolmijnen, neemt deel aan de vredesbeweging en krijgt bekendheid door de campagne ‘Doe de rijken de crisis betalen’.  

Dat alles uit zich niet tot hoge verkiezingsscores. Integendeel. Op lokaal vlak halen ze hier en daar een zetel binnen, maar voor het Vlaams of federaal parlement blijft de partij lange tijd op 1 procent schommelen, fors onder de kiesdrempel van 5 procent.  

Het zou uiteindelijk duren tot 2014 voordat de partij de eerste verkozenen kreeg in de Kamer, op dat moment enkel nog Franstaligen. Vijf jaar later kende de partij een historische overwinning en behaalde ze voor het eerst ook zetels in het Vlaams Parlement.  

Kritiek kwam er de laatste jaren op de houding van de partij in de oorlog die Rusland voert in Oekraïne. De partij veroordeelt de daden van Rusland, maar stemt tegelijk niet in die zin. Al moet dat volgens de PVDA vooral gezien worden als kritiek op de NAVO en de buitenlandpolitiek van de VS.