Acht jaar cel, zweepslagen, een boete en de inbeslagname van zijn bezittingen. Tot die straf werd de Iraanse filmmaker Mohammad Rasoulof veroordeeld door het Islamitische Revolutionaire Hof. Dat maakte Babak Paknia, de mensenrechtenadvocaat die de regisseur vertegenwoordigt, bekend op X.

Volgens zijn advocaat is Rasoulof veroordeeld omdat hij zich uitsprak tegen het regime, maar ook zijn films en documentaires zouden een reden zijn. Die getuigen van samenzweringen en ondermijnen de veiligheid in het land, oordeelde de rechtbank.

Rasoulof botste al vaker met het autoritaire regime in Iran, en kreeg in verschillende veroordelingen al huisarrest en gevangenisstraf. Zo zat hij van juli 2022 tot februari 2023 achter de tralies nadat hij zich op sociale media had uitgelaten over het politiegeweld bij protesten in Iran. Om gezondheidsredenen kwam Rasoulof na acht maanden vrij, al mocht hij het land niet uit. Het belette hem vorig jaar om in Cannes jurylid te zijn voor de nevencompetitie Un certain regard.

Antipropaganda

Kritiek op het Iraanse regime is de rode draad in Rasoulofs oeuvre. Die was eerst versluierd als allegorie, maar komt explicieter naar voren sinds hij in 2010 veroordeeld werd voor antipropaganda.

Dat Rasoulof zijn verzet niet langer wegsteekt, bewijst het clandestien gedraaide A man of integrity uit 2016, waarin een moreel verdorven land gitzwart wordt afgebeeld. Ook There is no evil laat met vier verhalen over de doodstraf in Iran geen ruimte voor hoop. Hij won er in 2020 de Gouden Beer mee op het filmfestival in Berlijn, al kon Rasoulof die zelf niet in ontvangst nemen omdat hem een reisverbod was opgelegd door het Iraanse regime wegens samenzwering en propaganda.

Lees ook

Lees ook

Een Iraanse vrouw die rookt, drinkt en danst? Kan niet, vindt het Iraanse regime, en dus saboteert het alweer een film 

Rasoulof werd dit jaar opnieuw verwacht in Cannes. Op het filmfestival, dat van 14 tot 25 mei doorgaat, zou hij The seed of a sacred fig voorstellen. Een onderzoeksrechter van het Revolutionaire Hof worstelt met wantrouwen en paranoia naarmate de politieke protesten in Iran toenemen. De film is een kanshebber voor de Gouden Palm.

Het gebeurt almaar vaker dat cineasten botsen met de Iraanse autoriteiten. Drie maanden geleden ging op het filmfestival in Berlijn ook al een Iraanse film in première zonder de makers. My favourite cake bracht een vrouw in beeld die rookte, danste en dronk. Het regime nam er aanstoot aan en pakte om die reden het paspoort af van regisseurskoppel Maryam Moghaddam en Behtash Sanaeeh. Twee jaar geleden kon Jafar Panahi, bekend van Taxi Teheran, in Venetië de première van zijn film No bears niet bijwonen. Hij zat toen in de cel, eveneens wegens zijn kritische houding.

Lees ook

 Missie: met films de terreur omzeilen - Portret van de Iraanse regisseur Jafar Panahi