Het straffe verhaal van Joris van Rossem: vorig jaar nog voltijds in het onderwijs, nu op het podium van Clouseau

Prince, U2, Coldplay, The Rolling Stones…. Allemaal stonden ze ooit op het podium van de iconische Amsterdamse concerttempel Paradiso. Daar mag voortaan Joris van Rossem (27) aan toegevoegd worden. Onder zijn alter ego Metejoor verzorgde de bewegingscoach uit Vosselaar er het voorprogramma van Clouseau. “Ik heb zelfs drie keer in een week in Nederland opgetreden”, zegt hij nog nagenietend. “In Gebouw T in Bergen Op Zoom zong ik voor bijna negenhonderd mensen, in de Tilburgse club 013 voor 3.200 muziekfans en in Paradiso waren tweeduizend mensen van de partij. Vooral deze laatste zaal spreekt tot de verbeelding. Voor veel collega-muzikanten is Paradiso heilige grond. Ik ben Clouseau erg dankbaar dat ik dit heb mogen doen. Ik heb vorige week ­zoveel adrenaline gevoeld dat ik amper kon slapen.”

We nemen het u niet kwalijk als u Metejoor niet kent. Joris van Rossem, die als leerlingenbegeleider werkt op de Turnhoutse Sport- en Handelsschool, is nog behoorlijk nieuw in de muziekwereld. Pas vorig jaar kwam zijn eerste single Ik Hou Van Jou uit. Zijn zus Lisa nam in 2016 deel aan The Voice en zat toen in het team van Bart Peeters.

“Ik voel me nog altijd geen echte artiest, maar ik besef nu dat ik ver wil geraken in de muziek. Wat een kick gaven die optredens! Ik ging met een klein hartje dat podium in Bergen Op Zoom op. In het begin was er geroezemoes in de zaal, maar gaandeweg verstomde dat. De reacties in Tilburg waren geweldig. Daar was het publiek direct mee in het verhaal. Op sommige momenten zongen de toeschouwers zelfs mee, hoewel ze het nummer niet kenden. En Amsterdam was helemaal de max.”

Zus Lisa, als trouwe rechterhand van de partij in Nederland, bevestigt het verhaal. “Ik ben echt geschrokken van mijn broer”, zegt ze. “Wat een evolutie. Bij het eerste optreden sukkelde hij nog met z’n oortjes, maar bij de derde show was er voortdurend interactie met het publiek en de band. Alsof hij het al jaren deed. Daar zag ik een echte artiest staan. Men had gezegd dat Amsterdammers een moeilijk publiek zijn. Maar er volgde zelfs een applaus van anderhalve minuut. Joris pinkte een traantje weg. Wij allemaal.”

“Ik was inderdaad geëmotioneerd”, zegt Joris. “Dankbaar voor die ongelooflijk warme en liefdevolle reacties van het publiek. Een moment dat me voor altijd zal bijblijven.”

Faalangst

Dat hij in het voorprogramma van Clouseau zou staan, wist Joris maar enkele weken op voorhand. “Ik mocht het voorprogramma verzorgen, op voorwaarde dat ik genoeg eigen nummers had. Het toeval wil dat ik in januari in Durbuy een schrijfkamp volgde met toppers als Laura Tesoro, Josje Huisman en Slongs Dievanongs. Daaruit kon ik vier sterke songs puren, en sindsdien ben ik volle bak aan het schrijven aan meer materiaal.”

Het schrijfkamp noemt Joris een hoogtepunt. “We zaten er in een groot huis waar ik elke ochtend met een ­muzikant en een producer van nul kon beginnen. Tegen de avond was er een nummer klaar. Met een prille relatiebreuk en de dood van een vriend had ik veel inspiratie. En ik loop altijd met melodieën in mijn hoofd rond. Al vergde het durf om aan professionele muzikanten te zeggen wat ik wou doen. Maar ik kreeg veel respect van hen.”

Dat Joris nu prompt lijkt gelanceerd als artiest, is misschien voor hemzelf de grootste verrassing. De ambitie om te zingen zat altijd in hem, maar jarenlang durfde hij aan niemand z’n stem te laten ­horen. “Erg he? Gewoon uit faalangst. Als kind had ik er fel mee te kampen. Met sport was dat ook zo. Ik had daar talent voor. Maar ik moest me steeds forceren om eraan te beginnen. Lisa durfde als kind meedoen aan Eurosong For Kids. Ik wou dat ook, maar omdat ik niet durfde bleef ik aan de zijlijn trappelen. Ik zong altijd stiekem thuis en nam het op met mijn gsm. Voortdurend ging ik ­beneden kijken of er al iemand thuis was. Anders stopte ik onmiddellijk.”

Op een dag kreeg Lisa haar broer toch zo ver om iets te zingen. “Aan de keukentafel. Ik heb er een opname van gemaakt en liet die aan producer Hans Francken horen”, zegt ze. “Met hem werkte ik toen samen voor The Voice. Hans vroeg of Joris eens kon meekomen naar de studio.”

“Ik was zo zenuwachtig dat ik ’s ochtends al stond over te geven”, lacht Joris. “Ik wou niet falen. Ik mocht vier nummers inzingen waarvan één Nederlandstalig. Hans spurtte meteen de studio ­binnen. ‘Als je voor het Nederlands kiest, gaan we veel samenwerken.’ En zo is het begonnen.”

De zenuwen waren in Nederland ook van de ­partij. “Een kwartier voor mijn optreden dacht ik steeds dat ik alle teksten zou vergeten en begon ik te panikeren. Wist je dat ik zelfs geen enkele keer de tekst van het eerste nummer correct heb gezongen? Ik heb strofes door elkaar gehaald. Maar omdat niemand de juiste tekst kende, was dat geen probleem. De stressfactor beterde naarmate de show vorderde. De nummers werden pittiger, het publiek begon mee te klappen en te dansen. Als ik merk dat ik de boel onder controle heb, zit het snor.”

Muzikale familie

De familie Van ­Rossem heeft muzikale genen. ­Mama Ingrid Berghmans zong vroeger ook. “Ooit stond ze op één bij Radio Donna en ze trad ook op met de Mosuse-broertjes. Mijn vader Koen speelt basgitaar. Maar voor hen was muziek nooit meer dan een stevige hobby. Ik hoop er op een dag de kost mee te verdienen.” Joris verloor net als zijn zus zijn hart aan de muziek, maar toch werken ze apart aan hun muzikale parcours. “We ­hebben wel eens een nummer ingeblikt waarop onze stemmen mooi in elkaar overgaan.”

In de periode dat Lisa meedeed aan The Voice, ging Joris steeds mee om haar te steunen. “En nu is het omgekeerd. Of we soms jaloers zijn op elkaar? Toen Lisa drie keer in het voorprogramma van Stan Van Samang zong in het Sportpaleis, wou ik ook op het podium staan. En nu had zij ­natuurlijk ook in Paradiso willen zingen. Maar wij gunnen elkaar deze momenten. Het feit dat we beiden met muziek bezig zijn, ­betekent ook dat we elkaars klankbord zijn. Voor het eerst hebben wij een gezamenlijke passie. Zij is trouwens ook met een eigen album bezig.”

Als gevolg van de muzikale bezigheden, ging Joris halftijds werken. “Wat voor mij een moeilijke ­beslissing was. Toen ik afstudeerde wilde ik ­keihard werken om een huis te kopen. Maar ik merkte dat ik elke keer na een bezoek aan de ­muziekstudio zó gelukkig was. Dat gevoel heb ik bij mijn andere job nooit gehad. Dat wil toch iets zeggen, denk ik. Niet dat ik ongelukkig ben met mijn job als leerlingenbegeleider, maar uit muziek haal ik meer voldoening.”

Waar staat Metejoor op dit moment? “De voorbije maanden maakte ik zestien nummers waarvan er acht zeker sterk zijn voor een albumrelease. Ik zet geen datum op die release. Misschien komt die er in het najaar, maar dat hoeft niet. Ik zie momenteel het nut niet in van een snelle release omdat weinig mensen Metejoor kennen. Allee, dat mag ik niet zeggen, want ze draaien mijn nummer elke dag op ­Radio 2. Ik was eens toevallig aan het luisteren toen mijn single werd gespeeld. Dat was kicken. Maar buiten die zender is het lastig om airplay te krijgen.”

Sfeermaker

Mocht men hem een jaar geleden hebben gevraagd om in Nederland voor enkele duizenden mensen op te treden, had hij het wellicht afgeketst. “Omdat ik me er niet klaar voor voelde. Maar als er één ding is wat ik de afgelopen maanden heb ­geleerd, is het dat je op alles ja moet durven zeggen. Ik sta nog steeds aan het begin van een carrière, maar het gaat erg snel. Een maand na de eerste single­release waren we op Radio 2 al genomineerd voor Beste Doorbraak. Dat vond ik straf.”

Mocht Joris helemaal doorbreken, heeft hij alvast een goede artiestennaam. “Voor mij was gewoon mijn voornaam voldoende, maar het mocht een beetje origineler zijn. Plots was er Metejoor, een woordspeling op ‘met-de-Joris’. Ik vond het niet meteen top, maar Hans Francken kon me overtuigen met de uitleg dat ik ook als een meteoor die studio ­binnenkwam en hem imponeerde.”

Frappant: als zanger sta je volop in de schijnwerpers, terwijl Joris zelf liever niet in de belangstelling staat. “Ik heb daar altijd een dubbel gevoel bij. Op familiefeestjes en met vrienden ben ik de sfeermaker. Zo’n momenten maken me gelukkig en dan ben ik nogal hevig. Maar van zodra er een prestatie aan verbonden is, hou ik me uit faalangst altijd op de vlakte. Het is iets waar ik me moet over zetten.”

In 2016 speelde Joris een thuismatch tijdens de Nacht van Vosselaar. Toen stond hij voor de eerste keer ook samen met zus Lisa op het podium. Vorig jaar bracht hij er een muzikaal eerbetoon aan

Tim Gorris, een Ravelse voetballer en goede vriend van Joris die verongelukte. “Ook dit jaar zal ik optreden tijdens de Nacht Van Vosselaar, maar ik weet nog niet wie er ook op de affiche staat.”