Zijn de tramsporen in Antwerpen onveilig voor fietsers? “Wekelijks fietsers op spoed na ongeval”

“Wij krijgen wekelijks fietsers op de spoeddienst binnen door een ongeluk dat op tramsporen gebeurd is”, vertelt spoedarts Kevin Verreecken van ZNA Stuivenberg in Antwerpen-Noord. Exacte cijfers zijn er niet, maar Verreecken kan een beredeneerde schatting maken. “In de zomer ongeveer een per week. In de winter twee of drie per week. Bij neerslag en als het sneller donker is komt zo’n accident vaker voor. In regen, kou en donker willen de mensen sneller thuis zijn en letten ze minder op het wegdek, zodat ze sneller uitschuiven.”

In het ZNA Middelheim gebeurt het minder vaak, dat is wat verder van de stad af. Er rijden minder trams en ze hebben een afgezonderde bedding. “Regelmatig krijgen we een geval op de spoeddienst binnen, maar niet wekelijks”, vertelt spoedarts Jan Stroobants. Op de spoeddienst van Campus Sint-Vincentius van het ziekenhuisnetwerk GZA, dat wel in de buurt van het stadscentrum ligt, komen dit soort ongevallen wel vaker binnen. “Tot tien per week, en een heel jaar door”, vertelt een spoedarts die liever niet met naam in de krant komt. “Een band kan vastzitten in de sporen, of het nu regent of niet.”

De gevolgen variëren van schaafwonden tot breuken, geven de artsen aan. Bij de breuken gaat het vooral om polsen, ellebogen of sleutelbenen. “Maar het kan ook om trauma’s in het aangezicht of hoofd gaan”, vertelt de arts van Sint-Vincentius. “Gezichtsbeenderen die breken, tanden die uitvallen.”

Rubber?

Kan De Lijn niets ondernemen om tramsporen veiliger te maken voor fietsers? “We volgen deze technieken op”, vertelt Astrid Hulhoven, woordvoerster van De Lijn. “Maar tot op heden hebben we nog niets gevonden dat kan dienen. In Zürich zijn de tramsporen een tijdje opgevuld met rubber. Als er een tram over rijdt, zakt het rubber in. Als er een fiets over rijdt niet. Maar dat proefproject kostte 334.000 euro voor 90 meter sporen. Met andere woorden het is veel te duur. En het verslijt nog snel ook. We wachten op een ander initiatief dat ons wel kan helpen. Wij gaan zelf geen onderzoek doen want dat is niet onze taak”, besluit Hulhoven.

Fietskoerier Justin Hameleers (31) van Deliveroo moet elke shift in het centrum van Antwerpen laveren tussen de tramsporen, zoals aan de Meirbrug. Zeker met de dunne bandjes van zijn koersfiets kan hij makkelijk uitglijden of in de sporen vast geraken. “Mijn vrouw is al eens lelijk gevallen met de fiets. Maar je moet leren samenleven en als fietser rekening houden met de tramsporen en gewoon oplettend zijn. Ik vind het belachelijk dat de tram zou moeten verdwijnen voor de fietser.”

“Ik probeer de sporen loodrecht te kruisen of ik ga even te voet zodat ik niet val”, vertelt Drika Hermans (34), met zoontje Camilo (7) achterop de fiets. “Ik ken veel mensen die erop gevallen zijn. Een daarvan heeft lang in het ziekenhuis gelegen. Ze had tanden verloren en haar gezicht moest gereconstrueerd worden.” Camilo draagt alvast een helm.

Ook te voet is het niet altijd een sinecure, zeker als je een gezegende leeftijd hebt bereikt. “Ik zie heel slecht en verlies mijn evenwicht”, geeft Florence Janssens (83) toe. “Als het regent en er liggen bladeren, kan je makkelijk uitglijden of je wandelstok kan vast geraken tussen de sporen.”