Hoe kwam de zege tot stand?

Na alweer een solo van 44 km. In de E3 Saxo Classic reed hij van de Paterberg tot het Forestiersstadion in Harelbeke. Nu van de kletsnatte stenen van de Koppenberg tot de Minderbroederstraat. Van der Poel is niet alleen de zesde renner uit de geschiedenis die in de regenboogtrui de Ronde wint, hij is ook voortaan lid van de club van zeven renners die in hun carrière drie keer dit monument wonnen. Hij had zelfs de tijd om te stoppen op de streep en zijn unieke witte Canyon-fiets in de hoogte te hijsen.

Mathieu van der Poel sloeg zijn slag op de natte Koppenberg. Op de wereldkampioen na kwamen alleen Matteo Jorgenson en Mads Pedersen bovenop hun fiets afgescheiden boven. De rest stond te voet. Beneden de Koppenberg was zijn voorsprong op de Amerikaan zeven seconden, maar ondanks het gegeven dat het nog 44 kilometer was toen hij aan zijn raid begon, besloot hij door te gaan. Terwijl Matteo Jorgenson vijf kilometer verder een klop van de hamer kreeg. De Amerikaan van Visma-Lease a Bike keek al tegen 34 seconden achterstand aan. Het werd al snel duidelijk dat hij niet dezelfde benen had als woensdag in Dwars door Vlaanderen. Na de Koppenberg restte nog één vraag: wie zou mee mogen vieren met dé specialist van Vlaanderens Mooiste? Pedersen, Bettiol, Jorgenson, Garcia Cortina, Teuns, Rex of Wellens? Het werd wel nog een heel boeiend schouwspel, met een verrassende ontknoping. Weliswaar ver achter de naar het einde toe ook uitgeputte Mathieu van der Poel. Teuns en Bettiol hadden uitzicht op de beste ereplaatsen, maar sneuvelden de laatste honderd meter.

Op de Oude Kruisberg, richting Hotond, reden ex-winnaar Alberto Bettiol en Dylan Teuns weg bij de achtervolgers. Hoe eerst Tim Wellens en Ivan Garcia Cortina zich uit de naad reden, het leek erop dat de twee overige podiumplaatsen waren gaan vliegen. Meer zelfs: jongens als Jorgenson, Pedersen, Rex en Garcia Cortina kregen nog een zware draai om de oren en zagen een leuke plaats door de vingers glippen.

Na een indrukwekkende laatste beklimming van de Paterberg mocht Oliver Naesen samen met Michael Matthews en Magnus Sheffield nog hopen op een top-vijf, maar de Oost-Vlaming pakte er alsnog naast na een ronduit knappe wedstrijd.

De Ronde van Vlaanderen begon pas echt in de aanloop naar de Wolvenberg toen Alpecin-Deceuninck begon te schaken: Axel Laurance werd meegestuurd met aanvaller Jonas Abrahamsen. Matteo Jorgenson ging onmiddellijk daarna op die helling zelf versnellen met Sören Kragh Andersen, maar die uitval was als een rode lap op een stier.

Mads Pedersen plaatste daarna op zijn beurt een halve versnelling. Was dit een test om te weten hoe zijn lichaam reageert? Feit is dat de koers op 110 km van de Minderbroedersstraat in Oudenaarde was geopend. Onmiddellijk daarna kreeg Sören Kragh Andersen een lekke band. Dat was best een rot moment. De Deen werd verholpen door Silvan Dillier die al zijn werk had gedaan in de jacht op de ontsnapping van de dag, maar hij kwam op de stenen van de Jagerij nog eens terug. Daar begonnen ook de eerste druppels te vallen.

Op de Molenberg versnelde Pedersen opnieuw en kreeg Jorgenson, Küng en Van der Poel mee, maar dat zorgde alleen maar voor verbrokkeling. Daarna probeerde Benoot het en ook Alaphilippe.

Op 96 km van de finish schoof Dylan van Baarle weg met Ben Turner. Mads Pedersen, Brent Van Moer, Oliver Naesen, Tiesj Benoot, Gianni Vermeersch, Niels Politt, Jenno Berckmoes, Tim Merlier en Laurenz Rex. Damien Touzé bleef over van de vlucht van de dag. Het was nog ver, maar wereldkampioen Mathieu van der Poel zat voor het eerst echt in het defensief. Dus zette hij zijn ploeg met drie pionnen aan het werk en maakte op de Valkenberg (87 km van de streep) de sprong naar de leiders.

Één kilometer verder plaatste Mads Pedersen zijn derde versnelling. Alleen Gianni Vermeersch schoof mee, richting Berg Ten Houte. De Deen, woensdag nog stevig geblutst en gebuild, reed dus de Ronde zoals vorig jaar, anticiperend op o.a. de tweede keer Oude Kwaremont. Al had hij aan Gianni Vermeersch niets, de West-Vlaming was een dood gewicht dat hij meenam. Terwijl de ploegmaten van Vermeersch (o.a. Laurance en Riesebeek) erover waakten dat hij maar een kwart minuut voorsprong nam bij het indraaien naar de tweede keer Oude Kwaremont.

Nog voor het witte kerkje waren de twee leiders bijgehaald. Van der Poel testte even en alleen Lazkano, Pithie, Teuns, Wellens en Pedersen waren mee. Een zestal dus op 54 km van het einde, maar er werd na de tweede cartouche van Van der Poel nog niet doorgereden. Opvallend was dat tijdens die tweede passage van de Oude Kwaremont Visma-Lease a Bike niemand bij de zes had.

Een grote groep favorieten passeerde de eerste keer de Paterberg. Daar viel vooral op hoe vlotjes Van der Poel opschoof. In de afdaling reed dan Ivan Garcia Cortina op 50 km van de streep weg en begon als eerste aan de Koppenberg. Omdat het daarachter wat stremde, kwamen Bettiol en Matthews ook nog bij de achtervolgers aansluiten, maar het versnellingsapparaat van Cortina draaide in de soep.

Wat gebeurde er in het begin van de wedstrijd? Luke Durbridge was duidelijk gehaast. De eerste kilometer ging hij al weg, maar ook al lukte deze poging niet, na vier kilometer was de vlucht van de dag toch vertrokken. Met Bert Van Lerberghe (Soudal Quick-Step), Lionel Taminiaux (Lotto-Dstny) en Jelle Vermoote (Bingoal-WB) zaten er drie landgenoten aan boord van de ontsnapping. Durbridges ploegmaat Elmar Reinders, Stanislaw Aniolkowski (Cofidis), David Dekker (Arkéa-Samsic) en uiteindelijk nog Damien Touzé (Decathlon-AG2R La Mondiale) waren de andere namen. Niet dat ploegen als Flanders-Baloise, Team dsm-firmenich PostNL geen tegenwerk boden, maar na 54 km kreeg de ochtendontsnapping groen licht van Alpecin-Deceuninck, Visma-Lease a Bike en Lidl-Trek. Het peloton vertraagde zodat de ontsnapping van de dag direct vier minuten had. De koplopers zagen ze terug in Elst, net voor de beklimming van de Berendries, op 93 km van de streep.

Wat deden de Belgen?

Oliver Naesen was met een zevende plaats uiteindelijk de beste Belg. Na een vierde plaats in de Omloop het Nieuwsblad is dit het bewijs dat de trainingsvriend van Greg Van Avermaet terug van weg is geweest.

Dylan Teuns (Israel-Premier Tech) was de aangename verrassing van de dag. De ‘Gekko van Halen’ is eindelijk verlost van zijn refluxproblemen die zijn seizoenstart verknalden. Hij liet vorige week wel een goede test in de Ardennen optekenen, maar dat is nog wat anders dan de finale van de Ronde van Vlaanderen rijden. Een negende plaats was uiteindelijk maar een schrale oogst.

Nog straffer was Laurent Rex, de Duitstalige krijger van Intermarché-Wanty die de rol overnam van Biniam Girmay die niet voldoende hersteld was van zijn blutsen van Dwars door Vlaanderen. Al bleek voor hem nog de Ronde één passage Oude Kwaremont-Paterberg te laat.

Was eveneens op de afspraak: Tim Wellens. De kopman van UAE-Team Emirates kreeg de laatste koersuren met regen ook zijn gedroomd weer, maar tegen deze Mathieu van der Poel was geen kruid gewassen.

Tiesj Benoot kregen we dan weer na de Koppenberg niet meer te zien. Ook hij heeft nog altijd last van de ribben en dat liegt niet in de zwaarste koers van Vlaanderen. Daarenboven kreeg hij de laatste zeven kilometer ook nog een leegloper. Dubbele pech.

Straf was wel dat Jelle Vermoote er opnieuw bij was in de vlucht van de dag. De 23-jarige neoprof van Bingoal-WB zat ook al in de juiste vlucht die in de E3 Saxo Classic Harelbeke veel later tot stand kwam.

Verder nog iets dat u moet weten?

Hoe rustig de eerste koershelft verliep, zo onrustig ging het in een lang uitgesponnen finale aan toe. Het eerste zware koersincident gebeurde op de Hotond na de eerste beklimming van de Oude Kwaremont. Daar werd een vrouw aangereden door wat renners die daardoor ook vielen, maar het leek direct duidelijk dat de toeschouwster er het ergst aan toe was. Guillaume Boivin moes opgeven, William Blume Levy, Floris De Tier en o.a. Nico Denz waren bij die crash betrokken.

Alexander Kristoff was met o.a. Emil Herzog, de jongste deelnemer van de Ronde van Vlaanderen en Carlos Canal.

Stefan Küng zat dan weer in een val die opnieuw veroorzaakt werd door een toeschouwer. Daar lagen ook Brent Van Moer, Alessandro Covi en o.a. Cees Bol bij, en door dat oponthoud raakte ook Julian Alaphilippe achterop. Voor de Zwitser en de Fransman leek deze Ronde van Vlaanderen voorbij. Al reden ze wel nog naar het tweede peloton terug.

Matej Mohoric viel helemaal in het einde van de Ronde en werd naar het ziekenhuis overgebracht om gehecht te worden.

Michael Matthews tenslotte weende tranen met tuiten toen hij vrij snel na de finish gediskwalificeerd werd omdat hij in de sprint van zijn lijn had afgeweken. Uiteindelijk werd die plaats op het podium ingenomen door Nils Politt.

De finish:

Uitslag: