Triatleet Klamer blij met zevende plek op WK in koud Rotterdam

Een trainingsjasje. En, o ja, ook een foliedeken. Even later komen toernooidirecteur Erben Wennemars en persman Martijn Keijsers met een tweede lap folie aanzetten, beproefd middel om de verkilde atleet iets van beschutting en warmte te bieden.

De jonge vrouw die dankbaar kijkt bij zo veel mannelijke nazorg is triatleet Rachel Klamer (26). Zij is zojuist bij de Grand Final in Rotterdam zevende geworden in de WK triatlon (1,5 km zwemmen, 40 km fietsen, 10 km hardlopen). Ze stond tot zaterdag zesde in het klassement, maar de Canadese Joanna Brown kon beter tegen de kou dan de Nederlandse en stoomde haar in de negende en laatste wedstrijd voorbij.

Beste van het jaar - en van de dag - is een vrouw uit Bermuda: Flora Duffy. Zo uit de subtropen lijkt zij geen last te hebben van de lage temperatuur in en naast de Maas. Het is de koudste 16 september uit de weergeschiedenis, meldt het KNMI. Bij de start, om vier uur in de middag, de regen is eindelijk opgehouden, wordt 13,1 graden gemeten.

Een jaar eerder, bij de WK in Cozumel (Mexico), gingen triatleten als dronkenmannen over het parcours. De oorzaak: dehydratie door de moordende hitte. Gevolg: de benen gehoorzaamden het hoofd niet meer.

Stompjes

Rachel (spreek uit Raagel) Klamer kan ervan dromen, van zulke temperaturen. Ze zal het niet hardop zeggen, maar Nederland was voor haar een foute keus. 'Ik ben voor een minimumtemperatuur van 25 graden', lacht ze na afloop, in de Veerhaven, de relatieve pijn weg. 'Het voelde alsof ik stompjes had', beschreef ze de overgang van fiets naar loopschoenen. In de voeten zat op dat moment, bij aanvang van de laatste 10 kilometers over Rotterdamse klinkers en asfalt, geen gevoel. Het lijf was koud geworden. 'Het is de opspattende nattigheid van de fietsen voor je', verklaarde zij.

Of er ook pleziertjes waren geweest? 'Het publiek', sprak Klamer zonder enige aarzeling. Er was meer publiek dan zij in de laatste dagen van de regenweek van Rotterdam had verwacht. De bevolking van de stad gaat normaliter alleen in april de straat op voor de Rotterdam Marathon.

In het hart van Rotterdam is er nauwelijks plaats voor een ruimtevretend spektakel als de triatlon. NOCNSF bracht zijn sponsors onder in een luxe rondvaartboot in de Veerhaven. De Erasmusbrug werd voor de fietsers niet geheel vrijgemaakt. Het tracé was over het fietspad naar het noordelijke deel van de binnenstad, aan de voet van de Euromast. Het traject over de brug, een ware schoonheid, werd slechts één keer gebruikt.

Het kon niet anders, legde koersdirecteur Rob Barel uit. Tussen de 200 en 250 bochten in een fietsparcours, het was een opgave. Grote verschillen op de fiets bleven uit. 'Dat was vroeger wel anders', sprak Barel, lid van de Hall of Fame van zijn sport. 'Vroeger' waren de jaren tachtig en negentig. Veel triatleten waren toen nog matige wielrenners. Die tijd is voorbij. Zaterdag ging niemand onderuit op het gladde parcours, waar de Spanjaard Mario Mola zijn tweede wereldtitel op rij veroverde.

Bij de wedstrijd voor de vrouwen bleek het fietsgedeelte de beslissende fase. De kopgroep van drie kon de achtervolgende groep van zeven gemakkelijk voorblijven. Op een normaal parcours kan kop over kop worden samengewerkt om de kloof in de proef van 40 fietskilometers te dichten, in Rotterdam zat dat er niet in. Klamer: 'Je hebt in deze omstandigheden niets aan zo'n grote groep. Een kwestie van wendbaarheid. Soms dacht ik: jongens, kan het wat sneller? Maar ik miste zelf ook de energie om dat kopwerk te doen.'

Het was gevaarlijk, sprak Klamer. 'Ik was blij dat onze groep maar zeven rensters telde. De laatste twee fietsronden waren er bijna valpartijen. Je moet elke seconde blijven focussen. Een paar tellen niet opletten kan niet op zo'n parcours.'

De Twentenaar, de enige Nederlandse wereldtopper in de olympische discipline, bleef na afloop lang uitleg geven over haar wedstrijd, haar instelling en haar toekomst. Ze is een pro, ze gaat door tot en met Tokio 2020, de Spelen waar ze haar 36ste en 10de plaats van de eerdere olympische proeven sterk wil verbeteren. Om het podium te bereiken zal ze 'alles een beetje beter' moeten doen.

Ze bibberde nog toen ze die woorden uitsprak. Ze is nu eenmaal geboren voor de hitte, sprak ze monter. Rachel Klamer kwam ter wereld in Harare, Zimbabwe. Ze heeft een vriend, toptriatleet Richard Murray, die haar door zijn Zuid-Afrikaanse afkomst de mogelijkheid biedt de Europese winter te verruilen voor de Afrikaanse zomer.

En met de Nederlandse ploeg gaat Klamer in januari op trainingskamp naar Namibië. Allemaal warme gedachten, die de verrotte kou van Rotterdam spontaan verdrijven.