Robbe Ghys vat vanavond zijn derde zesdaagse van Gent aan. De voorbije twee edities was Lyndsay De Vylder zijn kompaan. Dit jaar koppelde wedstrijdleider Patrick Sercu de talentrijke Lummenaar aan de ervaren Kenny De Ketele, vorig jaar goed voor zijn derde eindoverwinning in de Ghent Six. Bijgevolg zijn ditmaal, in tegenstelling tot de vorige edities, alle ogen op het gouden duo van Glasgow gericht. Ghys en De Ketele kroonden zich in Schotland immers tot Europees kampioen in de madison, in Vlaamse huiskamers beter bekend als de ploegkoers. Ghys krijgt kortom voor het eerst echt af te rekenen met hooggespannen verwachtingen van de buitenwereld.

“Bwa, druk is me niet onbekend”, zegt Robbe laconiek. “Tijdens tal van kampioenschappen en wereldbekers heb ik al bewezen dat ik daarmee overweg kan. Maar de spanning waarmee ik nu te maken zal krijgen, is inderdaad een ander soort druk. Daar ben ik me goed van bewust. Ik heb echter één groot geluk: ik heb Kenny aan mijn zijde. Er kan me dus niks gebeuren. Kenny zal de juiste dingen zeggen op het juiste moment. Voor mezelf hoop ik dat ik het koersverloop tijdig doorgrond. Ik zal de kneepjes van de ervaren rotten dadelijk moeten herkennen. Dan kan de concurrentie ons niet verrassen. De voorbije jaargangen konden Lyndsay en ik geregeld ons moment kiezen waarop we wilden toeslaan. Ditmaal zal ik ook veel energie moeten steken in het dagelijks controleren van het gebeuren.”

“Hoewel hijzelf nochtans een duo vormt met Elia Viviani (regerend olympisch kampioen in het omnium en tevens zegekoning het voorbije wegseizoen, nvdr) en al enkele weken ter plaatse aan het proefdraaien is. Zoals bijna alle wegrenners trouwens. Iedereen denkt dat wij - De Ketele, De Pauw, De Vylder en ik - een ideale voorbereiding achter de rug hebben. Maar niets is minder waar. Wij komen uit een wereldbekercampagne waarbij we een heel groot verzet hebben moeten ronddraaien en daarnaast erg explosief uit de hoek moesten komen. Terwijl je op de korte piste van Gent (lengte: 166,66 meter, nvdr) net heel klein moet trappen. Vandaar dat de herfststage naar Lanzarote met het BOIC voor ons ook zo ongelukkig viel. Eerlijk? Ik had die liever niet afgewerkt. Maar het was een verplichting met het oog op Tokio 2020. In plaats van souplesse op te doen in Gent moesten we de voorbije week onze conditie onderhouden door bergop te fietsen tussen de vulkanen en in te beuken tegen de wind. Ideaal is anders.”

“Naar vanavond. Ik denk dat we het lastig zullen hebben om meteen onze stempel te drukken. Net omdat we de laatste tijd zo weinig getraind hebben op het maken van omwentelingen. De laatste vier weken heb ik maar eenmaal achter de brommer kunnen trainen, om maar iets te zeggen.”

“Op papier zou ik zeggen Keisse-Viviani, maar ik hou ook terdege rekening met Jasper De Buyst en Tosh Van der Sande. Met die twee duo’s zullen we onderling uitmaken wie aan het eind welke podiumtrede mag bestijgen. De Duitse wereldkampioen Roger Kluge en Theo Reinardt zijn er ook nog. Maar in welke vorm zakken zij naar Gent af? En kan Kluge zijn enorme vermogen kwijt op de korte piste van ’t Kuipke? Dat is koffiedik kijken. Waar ik ook naar uitkijk, is hoe kleppers als Keisse en De Buyst met me zullen omgaan. Met beiden heb ik tot dusver nauwelijks een woord gewisseld. Aan Jasper bewaar ik nare herinneringen. In de topsportschool van Gent, waar we beide school liepen, keek hij als oudere echt op me neer. Ik ben dan ook heel gemotiveerd om de komende zes dagen met de pedalen te antwoorden.”

“Kenny zal vooral zeggen waar het tactisch op staat, ik moet gewoon trappen. We zullen constant attent moeten zijn. Volgens mij zullen we in ieder onderdeel punten moeten pakken. Telkens je honderd punten hebt vergaard, krijg je immers een bonusronde cadeau. Eén moment van verzwakking zou fataal kunnen zijn.”

“Klopt. Bovendien zullen Kenny’s supporters deze week ook mijn supporters zijn. Zaterdag vertrekt er naar verluidt een volle bus - 55 personen sterk - vanuit Tessenderlo richting ’t Kuipke. Qua stimulans kan dat tellen.”

“Dat kan je wel stellen. Mijn tongval is zelfs al wat Gents. Dat hou je simpelweg niet tegen. Ik woon hier ook al sinds het derde middelbaar. Het zou wel eens kunnen dat ik hier blijf plakken. In de Blaarmeersen en ’t Kuipke wandel ik binnen alsof het mijn thuis is. Tegenwoordig vragen vrienden en collega’s me zelfs: Robbe, doe nog eens een Limburger na! Nu, ik probeer wel nog zo vaak ik kan naar Limburg af te zakken. Maar dat is niet eenvoudig. Wij vertoeven vaak in het buitenland en als ik dan eens tijd heb, wil ik dat liever niet verspillen aan stilstaan in het verkeer. Op en af ben je sowieso minstens drie uur kwijt. Dan is een bezoekje niet voor de hand liggend.”

“Café Rosario! Een bekend wielercafé waar ik heerlijk kan ontspannen. Al moet ik wel opletten dat ik me niet te veel laat verleiden door de lekkernijen die er op de kaart staan. Een koffie met slagroom kan er op tijd en stond wel van af (lacht).”

“Absoluut. Toen ik vernam dat ze het tot wereldkampioene had geschopt, werd ik overmand door een gevoel van trots. Ah ja, we zaten samen op internaat en ik hoorde daar al veel goeds over haar. Bovendien ken ik het traject dat ze heeft afgelegd maar al te goed. Natuurlijk werkt het inspirerend als iemand uit je directe omgeving tot zulke topprestaties in staat is.”

“Het aftellen is inderdaad al begonnen. Nog 620 dagen en dan is het zover. Ik wil die dagen zo optimaal mogelijk gebruiken om te investeren in de Spelen, om zo snel en zo hard mogelijk progressie te boeken.”

“En als Fabio (Van Den Bossche, nvdr) aan het eind niet dat stuurfoutje maakt, rijden we zowaar een 3’56”. Tokio halen met deze ploeg zal al een hele uitdaging zijn. Wij beschikken niet over die ene grote moteur die de rest op sleeptouw neemt. Iemand die zich enkel op de achtervolging toelegt. Het collectief, dat is onze kracht. In Tokio top acht halen - en een olympisch diploma - staat voor ons gelijk met goud. Misschien dat er over zes jaar meer in zit?”

“Die piste komt te laat voor mij, die had er vier jaar geleden moeten staan. Soit, eens die piste er is zal het Belgische wielrennen floreren, want de vijver aan talent zal ongetwijfeld verdubbelen.”