2-0 gewonnen tegen IJsland, maar nog steeds gelijkspel nodig in Zwitserland

Dik 25.000 maar zeker geen 28.000 toeschouwers zoals aangekondigd, waren op deze eerste echt kille en mistige voetbalavond van deze herfst - die IJslanders in hun sas natuurlijk - getuige van zowat het lelijkste, slechtste en misschien wel zwakste interlanduur onder de leiding van Roberto Martínez.

Ter verschoning: vooral de eerste helft was niet om aan te zien door afbrekende IJslanders die alles uit het spel haalden wat er maar durfde in te sluipen maar evengoed door veel te trage Rode Duivels die dachten dat Eden Hazard de enige oplossing was om de achtmansverdediging te slopen.

Het eerste gelijkspel in een interland van belang sedert 16 november 2014 - onder de watch van Marc Wilmots 0-0 thuis tegen Wales - leek haast een feit. Tot Eden Hazard toch een opening vond door de defensie en de inlopende Thomas Meunier voorzette en Michy Batshuayi de bal in doel gleed. Tien minuten voor tijd profiteerde Batshuayi van een blunder van de IJslandse doelman om de 2-0 in doel te leggen.

Doelsaldo

Met nog één wedstrijd te gaan in groep 2 van Divisie A telt België drie punten voorsprong op Zwitserland, met een identiek doelsaldo. Verliezen is dus geen optie, gelijk spelen is de minimale vereiste. De twee ploegen treffen elkaar in die laatste partij zondag om 20u45 in Luzern. Zelfs een gelijkspel zondag is voldoende voor de Rode Duivels om tussen 5 en 9 juni de final four te spelen in Italië of Portugal. Waar die vier wedstrijden worden gespeeld wordt beslist op 3 december in Dublin waar ook de loting plaatsvindt.

Los van de belabberde wedstrijd, is vanavond nog maar eens het bewijs geleverd dat die hele Nations League een onzinnige vorm van bezigheidstherapie is, die alleen voor meer belasting zorgt bij de al overbevraagde voetballers. Ook zonder de Nations League had de World Cup zijn slachtoffers gemaakt. Of de tien geblesseerden bij de IJslanders en de zes of wat ongeschikt verklaarden bij de Rode Duivels moesten toeval zijn.

Het was bijgevolg uitkijken naar deze homeopathische versie van de Rode Duivels, zonder Kevin De Bruyne, Romelo Lukaku, Jan Vertonghen, Thomas Vermaelen, Marouane Fellaini en Moussa Dembélé. Een onverdeeld succes was het niet en dat is een understatement.

Deze versie van de Rode Duivels was er één met de twee broers Hazard op de linkerflank en een onuitgegeven driemansdefensie met Boyata, Kompany en Alderweireld. Voorin liep Michy Batshuayi maar dat had op papier alleen maar voordelen. Tegen de bonkige IJslanders in de kleine ruimte bent je sowieso beter af met een kwieke pocketspits.

Bombardement

Maar dat IJsland was als een ijsberg: dat beweegt wel, en traag, maar niet zoals je dat wil. Het breekt nooit echt, maar brokkelt af. Ze waren naar Brussel gekomen om vooral niet te verliezen want dat was hen de laatste tijd te vaak overkomen. De zittende bondscoach, de Zweed Erik Hamrén, had de laatste twee jaar nog geen wedstrijd gewonnen, wel twee keer gelijk gespeeld: tegen Frankrijk en Argentinië, dat was misschien al een teken aan de wand.

Ze probeerden het in een 5-3-2 en kwamen nauwelijks over de helft. Het was bij één van die schuchtere pogingen dat de Belgen ineens ruimte kregen en ze één-twee-drie via een geniale hak van Eden Hazard met Batshuayi voor de doelman verschenen. Het leverde het enige echte doelgevaar op (buitenkant paal) in de eerste helft.

Ook in de tweede helft raakte een bal van de Belgen de paal, op een vrije trap van Dries Mertens die verrassend rechts van de muur de korte hoek zocht maar buitenkant paal trof. Het was één van die avonden waarop voetballers nadien verklaren dat ze wel wilden, maar dat het simpelweg niet liep. Tot die ene geniale pass van Eden Hazard en de 1-0.

Nadien volgde nog een bombardement, wisselde Martínez Dries Mertens voor Adnan Januzaj en kwam Hans Vanaken Eden Hazard vervangen. De IJslanders leken meer zin te hebben in een bescheiden 1-0 verlies bij de derde van de wereld dan in een alles-of-niets offensief voor een 1-1, maar op een kwartier van het einde leverde een snelle IJslandse counter een honderd procent kans op die net niet voorbij de lange benen van Thibaut Courtois geraakte. Nadien viel dan de doodsteek toen een schot van Vanaken door de doelman werd gelost en Batshuayi de geruststellende 2-0 kon binnenduwen.