“Ik had zelf meteen het gevoel dat ik tweede was”, zei De Winter. “Maar blijkbaar was het verschil tussen de winnares en mezelf miniem.”

Een correcte analyse van de Wuustwezelse. Het duurde lang alvorens de naam van de winnares bekend werd gemaakt. “Winnen was natuurlijk de max, maar op deze tweede plaats ben ik ook zeer trots. Dat ik mijn armen in de lucht stak, was zeker niet omdat ik dacht gewonnen te hebben. Wel omdat ik mezelf hier op het podium wist te zetten.”

De wedstrijd zelf had veel weg van een afvallingsrace. Een late uitval van twee rensters op de Wolvenberg bleek de goede. “Bij die tempoversnelling moest ik passen. Ik kreeg van papa te horen dat ik het gat niet zelf dicht mocht rijden. In onze leeftijdscategorie is de honger bij iedereen zo groot dat er toch enkelen de kloof zouden dichten. Zo geschiedde ook.”

Twee kilometer voor het einde kwam alles terug samen. Vanaf dan was het uitkijken naar de spurt. De Winter, die we als lid van de topsportschool in de wintermaanden ook op de piste bezig zien, beschikt over snelle benen. “Ik zat ongeveer in vierde stelling. En wist dus dat een podiumplaats mogelijk was. Alleen zat ik redelijk lang ingesloten. Gelukkig kwam er net op tijd een gaatje.”

Wat betekent dit resultaat voor de toekomst van de 16-jarige renster ? “Ik hoop me vooral in de picture te rijden van de grotere teams. Dan bedoel ik een team dat gelinkt is aan een profploeg. Bij Avia-Rudyco CT, waar ik trouwens zeer tevreden over ben, stopt het na de juniores. Daarom kijk ik liever al een beetje vooruit. Maar mocht ik die stap naar een groter team niet kunnen maken, zal ik met hetzelfde enthousiasme bij mijn huidige ploeg blijven rijden. Nogmaals, ook hier voel ik me super.”