Op stap in de wijk Luchtbal: “Het is hier inderdaad een woestijn, en dat is een regelrechte schande”

LEES OOK. Ook Vlaanderen kent ‘voedselwoestijnen’: de Antwerpse Luchtbal is er zo een

Josephine Schippers (69) en Paula Rugoute (69) komen met volgeladen tassen uit de Carrefour Market op de Noorderlaan, een kleine kilometer van Kinepolis. De dames zijn buren, Josephine woont op het eerste van de appartementsblokken aan de Generaal Simondslaan, Paula op het zesde.

De wijk Luchtbal, geprangd tussen de Ring en de dokken, telt 6.634 inwoners, 14,5 % is 65-plus. “Dat zal wel, ge ziet overal rollators”, zegt Josephine Schippers. “Dit was hier vroeger het centrum van de wijk, met bakkers, kruideniers, een beenhouwer, een viswinkel. Nu is er niks meer. Waarom kan er geen kleine Aldi komen of een groentenwinkel? Ik heb een knieprothese, en ik niet alleen, veel mensen hebben er een. Die afstand naar de winkel is niet te doen. En met zo’n volgeladen karretje kan ik de bus of de tram niet op. Maar wat moeten we doen als het écht niet meer gaat?”

(Lees verder onder de video)

Markt

Een eind verderop aan de Torenblokken in de Venezuelastraat zitten enkele buren bij elkaar, te genieten van de zon.

“We zitten hier al vijf maanden te genieten”, lacht Liliane Lambrechts (68), inwoner van Luchtbal sinds 1961. “Winkelen doe ik in Ekeren, Schoten of Merksem. Met de auto natuurlijk. Alle kleine winkeliers zijn vertrokken. Gepensioneerd en geen opvolging gevonden. Er is alleen nog bakker Ceuppens, en die stopt over twee weken. Er is wel een Marokkaanse bakker bijgekomen, maar daar vinden wij ons gerief niet.”

Buurman Robert Vander Heyden (75) en zijn vrouw Lizi Gubin (74) zijn het roerend eens met Liliane. “Dat is al twintig jaar bezig. Ook de bank is weg, de ziekenkas, en binnenkort ook de post. Opnieuw een markt? Neen, dat lukt niet. Er was er een aan dienstencentrum Santiago vlakbij de Canadablokken, maar er zijn hier heel veel vreemdelingen komen wonen en die kopen niet op onze markt. Als je geen omzet hebt, kan je geen standgeld betalen en dan is het gedaan. Gelukkig hebben we een heel goeie frituur, Frituur Jan. Maar elke dag frieten eten, is ook niet gezond, hè.”

De wijk Luchtbal telt veel appartementsblokken, maar er is ook een tuinwijk met arbeidershuisjes. Daar lopen we Ahmed Mouhus (76) tegen het lijf. Met boodschappen in een zakje, hij komt net van de Carrefour.

“Een hele wandeling, maar ik doe het op het gemak. Drie keer per week ga ik met de tram naar de stad of naar Merksem. Zolang dat nog lukt. Er is nog wel een bakker, maar die is alleen in het weekend open. Ik heb veel kinderen, maar die hebben het te druk om voor ons boodschappen te doen. Dat is toch normaal.”

Ook Gilbert Ronne (79) woont in de tuinwijk, zijn hele leven al. “Mijn ouders hebben hier jaren een kruidenier gehad, maar door de opkomst van de auto en van de supermarkten hadden ze tegen hun pensioen nog amper inkomsten. In de Carrefour kom ik niet, dat aanbod is te beperkt en niet alles is echt vers. Daarom doe ik al mijn boodschappen in Ekeren. Met de fiets ben ik gauw anderhalf uur onderweg. Ik heb mijn auto moeten weg doen omdat mijn zicht slecht is. Met de fiets is ook gevaarlijk, maar als ik met de bus moet gaan, duurt het nog langer. Een mobiele kruidenier, zoals vroeger, zou een goed idee zijn. Zo zie je maar, alles komt terug.”

Dat er in de buurt wordt geklaagd dat er nog maar een bakker is, weet ook Rita Haest (65) van krantenwinkel Boston. “Sinds enkele jaren kunnen de mensen bij mij brood bestellen”, zegt ze. “Omdat dat verpakt is, mag ik het aanbieden.”

(Lees verder onder de foto’s)