Dua Lipa op Pukkelpop: bescheiden machtsgreep van een superster in wording
'One kiss is all it takes', hintte Dua Lipa, waarop zich meteen een slordige zestigduizend vrijwilligers aandienden. Na haar show hield zelfs de zon het voor bekeken. Op iets mooiers zou ze toch niet meer schijnen.
Straf: elke keer als Dua Lipa naar België komt, heeft ze bijgeleerd. In de AB in 2016 stond een onzeker meisje dat pas enkele maanden geleden voor het eerst een podium had bestegen. In de Lotto Arena in 2017 stond een als een raket rijzende ster die zich met één lang been op het hoogste schavotje hees. Op Pukkelpop in 2018 stond een superster die niets meer te bewijzen had. Die verlegenheid van de AB? Die traantjes in de Lotto Arena? Verdwenen als dauw in de ochtendzon.
Dua Lipa keek dominant uit over de wei met blauwe mascara en een decolleté waarin je van alles, vooreerst je goede bedoelingen, kon verliezen
De Dua Lipa die vandaag haar voeten veegde aan de Main Stage was all business, had haar pasjes onder de knie en haar haren afgesneden aan haar oorlellen. Ze keek dominant uit over de wei met blauwe mascara en een decolleté waarin je van alles, vooreerst je goede bedoelingen, kon verliezen. 'Blow Your Mind (Mwah)' was een strakke binnenkomer. 'Dreams' hintte naar een exotisch eiland waarop niet dezelfde zeden gelden als hier. 'Hotter Than Hell'’ gooide Dua, zoals ze wel vaker pleegt te doen, haast achteloos in de setlist: een machtsgreep."Pfoeh, ik heb er nog."
Griepje
De momenten waarop ze Beyoncé-gewijs over haar podium heerste, waren de momenten waarop ze haar grootste knallers uit haar wimpers knipperde. 'Be the One', 'New Rules' en vooral het vrolijk empowerende 'IDGAF', waarin het vrouwelijke deel van de wei opeens één blok vormde, terwijl de venten even solo de rumba mochten dansen. "Well boy, I don’t give a fuck."
Dua Lipa had te lijden onder een klein griepje, zo liet ze weten, en misschien dat ze daarom te veel leunde op haar twee meer dan capabele achtergrondzangeressen – alleen tijdens zo'n obligate trage als 'No Goodbyes' hoorde je écht waartoe Dua zelf in staat was. Ze had ook een band mee, maar daarvan hoorde je alleen de drummer. Die twee gitaristen hadden er evengoed vijftien kunnen zijn, of nul. Een geblondeerde kuif, dat hóórt trouwens niet, heren: als Neymar er niet mee wegkomt, dan jullie ook niet.
Alleen tijdens de obligate trage nummers als 'No Goodbyes' hoorde je écht waartoe Dua Lipa zelf in staat was
Ontrouwe vriendjes
Intussen werd er gefrunnikt op de wei. In de frontstage viel als vanouds geen zak te beleven, terwijl twee meter verderop alle verwachtingen van moeder en vader onherroepelijk, samen met de lege pilsjes, tegen de grond werden gekwakt. Hier en daar morde iemand iets over een backing track – dat waren volgens mij dus die zangeressen– maar geen 16-jarige die zich daar iets van aantrok. Ontrouwe vriendjes kregen boze sms'en. Deuren werden definitief dichtgetrokken.
Ter afsluiting de mooiste bordjes die u tijdens dit vrolijke festivaloptreden omhoog stak. "Dua Kiss My Lipa" (natuurlijk). "Dua Lippen Ne Keer Open"(een klasbak, die schrijver). En – ietsje algemener – "WIJN & PIEMELS". Om maar te zeggen dat u zich gewoon goed geamuseerd hebt.