Op 9 juni 2016 sloot Bruno Wyndaele het vijfde seizoen van Beste Vrienden af. Zijn avontuurlijke spelprogramma is sindsdien niet meer teruggekeerd, maar Wyndaele vermoedt dat het vroeg of laat weer opduikt. “Beste Vrienden is een classic. In al zijn eenvoud heeft het alles: reizen, interessante figuren, spelletjes. En het is écht en dat is heel belangrijk.” In Het Zomert Met praat Wyndaele drie weken lang elke avond met één bekende gast. Die mag zelf iemand uitnodigen. “Dat biedt de BV de kans het programma mee te bepalen. Ik wou geen suprise show waarbij je oude fragmentjes opdiept om dan vijf minuten te lachen met het kapsel van de gast. Elk kapsel van twintig jaar geleden is belachelijk. De extra gast moet het gesprek verruimen.”

Overgeven langs Franse wegen

Wyndaele bekijkt Het Zomert Met als een babbel onder vrienden op een zomerse avond. “Zo’n avond die de sfeer ademt van de zomervakanties die je als kind beleefde. Die leken eindeloos zorgeloos. Dat is alleszins het gevoel dat ik aan mijn grote vakanties overhoud. Ik was de tweede van vier kinderen, maar ik trok tijdens de vakantie vooral met mijn broer op. We zwierven hele dagen rond en de enige regel was dat we voor donker thuis moesten zijn. Dat klinkt nu allicht vreemd, maar dat was de tijd van voor Dutroux. Ook de tijd dat mensen nog niet zo nodig verre reizen maakten. Mijn ouders waren allebei leraren en hadden twee maanden vrij, maar veel verder dan de Ardennen, de zee, Duitsland of Frankrijk gingen wij niet. Die congés verliepen dan ook weinig memorabel. In de jaren zeventig had je nog nauwelijks autowegen in Frankrijk en langs bochtige départementales slingerde je naar het zuiden met als gevolg dat we om de ­haverklap moesten stoppen om een van ons vieren te laten overgeven.”

Blussen met de hele buurt

Spannende zomers heeft hij overigens nooit gemist, zegt Wyndaele. “Ik amuseerde me thuis best. Of ik haalde kattenkwaad uit met mijn broer. Tot op vandaag wordt er tijdens familiefeesten nog gepraat over het veld dat we in brand staken en pas konden blussen met de hulp van alle buren. Een vakantielief? Nooit gehad. Daar was ik een veel te ernstige jongen voor. Toen al vond ik de liefde iets waar je niet lichtzinnig mee omgaat. Mijn enige grote amoureuze herinnering is niet zo’n fijne. Ik was zeventien en vlak voor de vakantie maakte mijn liefje het af. Resultaat: mijn ­ellendigste zomer ooit.”

Tegenwoordig keert Bruno Wyndaele graag terug naar de lege zomers van zijn kindertijd. “Ik werk niet meer zo hard als twintig jaar geleden. Dat is de reden waarom ik twee jaar niet op het scherm ben geweest. Ik moét bovendien niet zo nodig met mijn gezicht op tv. Mijn werk is met De Filistijnen tv-programma’s maken. Als ik de beste persoon ben om ze te presenteren, dan doe ik dat graag. Is iemand anders geschikter, net zo goed. Maar toch blijft mijn leven druk en vol stress. Werk, partner, kinderen. Je krijgt nauwelijks nog tijd om even na te denken. Daarvoor reserveer ik de zomer. Als de belangrijkste kwestie van de dag wat eten we vanavond is, dan schep je ruimte voor ideeën. In de zomer bedenk ik dan ook nieuwe programma’s. In de tuin, onder een boom bijvoorbeeld. Dat is ook de plek om te filosoferen over het leven.”

Niet dat Bruno Wyndaele nu pas stil staat bij wat vervlogen is en mogelijk nog komen kan. “Ik had mijn eerste midlifecrisis al op mijn 30ste. Toen dacht ik: het vet is van de soep. Voor een stuk is dat ook zo. De tijd is kort, dus probeer ik dingen die ik niet graag doe uit mijn leven te schrappen. Ik loop in een boog om negatieve mensen heen. Ik vermijd datgene waarin ik me opwind. Het zal vreemd klinken, maar ik ben bijvoorbeeld gestopt met de pers te volgen. Ooit was ik de best geïnformeerde mens die je kon tegenkomen. Dat moest ook als je programma’s zoals De Laatste Show en Het Vrije Westen maakt. Nu lees ik nog slechts één krant en geen tijdschriften meer. Ik kijk niet meer naar duidingsprogramma’s. Al die ellende waar je niets aan kunt doen. Vroeger kon ik het verwerken via De Laatste Show, nu niet meer. Dus besteed ik de tijd die ik uitspaar aan de mensen die écht belangrijk zijn in mijn leven. Mijn vrouw, kinderen, mijn ouders die ik gelukkig nog allebei heb.”

‘Het Zomert Met’, één, 21.20 uur