In Geel vangen gezinnen mensen met psychische problemen op zodat zij, in plaats van in een instelling, in een warme en familiale sfeer kunnen wonen, werken en leven. De opvanggezinnen en ‘gasten’ krijgen daarbij medische en praktische ondersteuning van het Openbaar Psychiatrisch Zorgcentrum (OPZ) Geel. Voor de bevolking van het Kempens stadje is het de normaalste zaak van de wereld, maar de eeuwenoude traditie is voor de rest toch vrij uitzonderlijk. Vorig jaar heeft Unesco de gezinsverpleging erkend als immaterieel erfgoed en doorheen de jaren schreven verschillende buitenlandse media, zoals The New York Times, ook lovend over het systeem.

LEES OOK. Gezinsverpleging krijgt Unesco-erkenning: “In Geel is dit normaal, nu in rest van wereld nog”

Dit keer prijkt Geel op de pagina van The Guardian. Fotojournaliste Ilvy Njiokiktjien ging langs bij zes gezinnen en maakte voor de Engelstalige krant een reportage van dit systeem dat ze omschrijft als “het DNA van Geel”. “De families zien de zorg die ze verlenen als normaal, omdat velen het kennen van hun ouders, grootouders, tantes en nonkels”, schrijft ze.

LEES OOK. Gezinsverpleging Geel haalt nu ook voorpagina The New York Times

Ze vertelt ook dat deze manier van zorgen dateert uit de 13de eeuw en begon met de bouw van een kerk voor de patroonheilige Sint-Dimpna, de beschermheilige van mensen met psychische problemen. Na haar bezoek concludeert de journalist dat andere landen hier een voorbeeld van kunnen nemen. “In een tijdperk waar we steeds meer aandacht schenken aan mentaal welzijn en de behoefte aan innovatieve oplossingen groeit, toont Geel een eeuwenoud model, gebaseerd op empathie en solidariteit.”

LEES OOK. Het mysterie van Geel: hoe een onthoofding leidde tot een warm zorgmodel én Unesco-Werelderfgoed