Gaan we nu echt zitten blèten over het onrecht dat Maya de Bij wordt aangedaan?
Ben Van Alboom, chef cultuur van De Morgen, neemt het op voor Greenpeace. Dat kwam onder vuur te liggen na een opvallende campagne waarin het Maya de Bij sigaretten voor kinderen liet aanprijzen.
Ceci n'est pas un spot publicitaire pour des cigarettes. Sommige dingen lijken zo evident dat je er geen woorden aan moet vuilmaken, en ik ging er in feite van uit dat die Maya-spot van Greenpeace er zo een was. Om twee – dacht ik, dus – voor de hand liggende redenen.
De eerste is veruit de evidentste: Greenpeace is een actiegroep die haar ecologische boodschap nooit subtiel aan de man heeft gebracht. Integendeel. Op de dramaqueenschaal van één tot Theo Francken scoort Greenpeace een solide negen – Michel Vandenbosch anno 1998, zeg maar. Van de watercapriolen van de Rainbow Warrior naar de Lego Movie-parodie Everything Is Not Awesome, waarin een Noordpoollandschap in legoblokken wegzinkt in een immense plas olie.
Op de dramaqueenschaal van één tot Theo Francken scoort Greenpeace een solide negen
Greenpeace nam in die laatste zowel de speelgoedfabrikant onder vuur als Shell, dat al vijftig jaar zijn imago oppoetste door via Lego speelgoed in de markt te zetten met het logo van het oliebedrijf op. Resultaat: Lego zette, na enig tegenstribbelen, de samenwerking met Shell stop, en wij vonden dat allemaal fantastisch. Uiteraard, want het kleinste kind weet intussen hoe milieuvervuilend bedrijven als Shell zijn.
En dat brengt mij gelijk bij mijn tweede reden: het kleinste kind weet intussen ook hoe milieuvervuilend de vleesindustrie is. En als dat kind het niet weet, dan toch zeker zijn ouders. En nee, daar bestaat geen twijfel over. Zoals er ook geen twijfel bestaat over het feit dat sigaretten kanker veroorzaken, en dat charcuterie – naast haar veel te grote ecologische voetafdruk – evenzeer ongezonde rotzooi is.
Lees ook het essay van opiniërend hoofdredacteur Bart Eeckhout, die het vlammend oneens is met cult-chef Ben Van Alboom: "Tijd dat mama en papa in het verzet gaan." (+)
Als een bedrijf dat zich hoofdzakelijk op kinderen richt dan besluit om charcuterie te verkopen met tekeningen van populaire kinderseries op – Lego en Shell, iemand? – en Greenpeace legt op satirische wijze de vinger op die rottende wonde, gaan we dan echt zitten blèten over het onrecht dat Maya de fucking Bij wordt aangedaan? En gaan we compleet verongelijkt doen alsof we totaal niet begrijpen wat Greenpeace met zijn campagne wil zeggen? Of kunnen we gewoon toegeven dat het een beetje dwaas is dat we er alles aan doen om sigaretten uit de handen van kinderen te houden, maar dat intussen in de winkel een product pertinent naar hen (en niemand anders) ligt te lonken dat niet alleen ongezond is, maar ook nog eens ongelooflijk milieuvervuilend? En waarom? Om de kassa van een bedrijf te spijzen dat als het echt om zijn doelpubliek zou geven, ook bezorgd zou zijn om diens toekomst.
En nee, ik verwacht van Studio 100 niet dat het al dan niet verdoken ecologische boodschappen in zijn programma's begint te stoppen, laat staan dat het actief oproept om minder vlees te eten. Maar logo's van Maya de Bij 'drukken' op iets wat bezwaarlijk nog vlees valt te noemen én waarvoor de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) recent nog heeft gewaarschuwd, en dan van Greenpeace de boeman in dit verhaal maken omdat de boodschap niet goed was verpakt? De verpakking van die Studio 100-worsten trekt ook op niets, maar in plaats van ons allemaal als zelfverklaarde marketingexperts op te werpen, kunnen we het misschien eens hebben over de boodschap?
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
