Van Avermaet rijdt zijn tiende Primavera: zo vaak goed, maar nooit prijs

Greg Van Avermaet (32) werd negende in 2011 en hij eindigde vijfde in 2016. Op de persconferentie van BMC maakt hij een grapje. Vandaag start hij met het nummer 51. Dat was het favoriete rugnummer van Eddy Merckx, zegt Van Avermaet. En Merckx won Milaan-Sanremo zeven keer.

Zeven keer gaat wellicht niet meer lukken. Eén keer winnen zou Van Avermaet ook al gelukkig maken. Daar is zelfs een soort handboek voor, als je de renners hoort. Het geheim zit in de goede positionering op de Poggio. Het geheim zit erin dat je daar van de rest kunt wegrijden. En voor Van Avermaet zit het geheim er vervolgens in dat hij dan kan wegblijven met een klein groepje om onweerstaanbaar naar de winst te sprinten. Makkelijk zat. Maar kijk, in 2011 kwam Van Avermaet als eerste over de top van de Poggio en toen werd hij dus negende. In 2017 was hij vierde op de top; hij finishte als 21ste.

2011 eerst. Van Avermaet: "Toen kende ik de afdaling van de Poggio nog niet zo goed. Ik werd als het ware overdonderd op weg naar beneden. Iedereen stak me voorbij. Inmiddels heb ik de afdaling zeven keer meer gereden. Ervaring helpt om de kloof te maken en vooral om ze te houden."

Vierde boven op de Poggio in 2017, dat was ook niet slecht. Van Avermaet herinnert zich dat hij vorig jaar de allersnelste beklimming in zijn carrière van de Poggio maakte. Maar kopen deed hij er niets mee. Ook vorig jaar wist hij al dat hij voorin moest zitten bij de voet van de Poggio. En toch begon hij ongeveer in de zestigste plaats aan de beklimming.

"Dat was een fout. Ik maakte nog mijn weg naar voren. Maar toen ik zo'n beetje kwam aansluiten, plaatste Peter Sagan zijn aanval. Ik zat achter John Degenkolb. Die kon niet volgen. Ik ging Degenkolb voorbij, kwam dus als vierde boven, maar de kloof was gemaakt. Ik heb daar de snelste beklimming van de Poggio in mijn leven gereden, maar het was niet goed genoeg."

Dat je er uren kunt over doorgaan, zegt Van Avermaet. In zijn dromen heeft hij Milaan-Sanremo misschien al honderd keer gewonnen. "Maar hoe vaak zat ik na de wedstrijd achter in de bus met mijn hoofd tussen mijn benen? Zo vaak dat ik me goed had gevoeld, maar nooit was ik in staat om te winnen. Vorig jaar had ik de benen, maar ik landde nergens. Daarna is het goed gekomen in de E3 Harelbeke en Parijs-Roubaix."

En toch. "Milaan-Sanremo is een monument en ik ben een van de beste renners van de wereld. Ik wil die koers winnen."

De olympische kampioen mag bij BMC steun verwachten van onder anderen Damiano Caruso en Jürgen Roelandts, de laatste Belg die in Sanremo op het podium stond (2016).