Sint-Jozefcollege legt als eerste Kempense school contact met ruimtestation
Telefoneren met de nonkel die in Amerika woont of de mama die in China op reis is, daar kijken we al lang niet meer van op. Bellen met een astronaut aan boord van het internationale ruimtestation is heel wat uitzonderlijker. Dankzij de Kempense zendamateurs konden enkele leerlingen van het Sint-Jozefcollege dat wel doen.
“Hello Belgium!” Na enkele vruchteloze oproepen komt de stem van Alexander Gerst enigszins krakend maar toch duidelijk door. De Duitse astronaut verblijft voor de tweede keer in het internationale ruimtestation ISS. Tijdens zijn druk gevulde dagen vindt hij toch nog een gaatje om tien minuten vragen te beantwoorden van leerlingen van het Sint-Jozefcollege.
De aanzet voor het contact werd een jaar geleden gegeven door Kim Verboven, vader van leerlinge Lisa Verboven en zendamateur. “Een jaar lang voorbereiding om tien minuten met elkaar te praten”, lacht Ief Kox, voorzitter van de zendamateurs afdeling Noorderkempen. “Het ruimtestation draait in negentig minuten rond maar doordat de aarde verschuift, passeert het maar drie keer per dag. We hebben contact zolang het zichtbaar is. Dit is een goede manier om kinderen kennis te laten maken met onze hobby.”
“We zijn een school die ruimte biedt, meestal figuurlijk maar vandaag ook letterlijk”, speecht directeur Bart Meurisse vlak voor het ISS in zicht komt. Het contact werd aangegrepen door de school om vanaf september meer over het heelal en ruimtevaart te vertellen in verschillende lessen, waaronder aardrijkskunde en fysica. Er is ook een interactief luik.
Een vraag per leerling
“Elke leerling van onze school mocht een vraag bedenken”, vertellen Pieter, Wout en Roxanne vlak voor het contact. “De interessantste werden geselecteerd en mogen voorgelezen worden door de bedenker. Wij gaan Alexander vragen wat het mooiste is wat hij vanuit de ruimte heeft gezien, hoeveel spiermassa hij al verloren heeft door het gebrek aan zwaartekracht en wat hij tijdens zijn vrijetijd doet. We zijn toch een beetje zenuwachtig. Hopelijk kunnen we iets leren uit de antwoorden.”
Helaas. Gerst neemt uitgebreid de tijd om de eerste vragen te beantwoorden. De leerlingen van het college, die via grote schermen de interviewsessie volgen, komen zo te weten of het heelal nu zwart of blauw is, of het zijn kinderdroom was om astronaut te worden en hoe de gewichtloosheid voelt. Voor de andere vragenstellers is er niet genoeg tijd over.
“Hij heeft veel te lang gebabbeld”, klinkt het lichtjes teleurgesteld bij Lisa Verboven. “Ik wou hem vragen wat ze doen als een astronaut heel erg ziek wordt. Ik heb wel antwoord gekregen van een Duitse meneer die het radiocontact begeleidde, maar dat was toch minder cool dan het te horen van Alexander zelf.”
Klimaatverandering
“Spijtig voor de anderen maar ik was wel heel blij dat ik bij de eersten was”, zegt Jonathan. Hij vroeg de astronaut of de klimaatverandering ook vanuit de ruimte te zien is. “Hij antwoordde van wel, bijvoorbeeld natuurrampen. En dat iedereen bezorgd zou moeten zijn om het klimaat.”
Matisse vroeg zich af of Gerst op missie zou trekken naar Mars als hij op voorhand wist dat hij niet terug zou keren. “Nee, ik wil graag de ruimte verkennen, maar ik voel me te sterk verbonden met de aarde, mijn thuis”, was het antwoord. “Astronaut zou ik niet willen worden, maar zendamateur zijn lijkt me wel een coole hobby”, zegt Matisse.
