Luister naar

De persoonlijke kant van kerkverlating

Nieuws
Kerkverlating heeft vaak te maken met persoonlijke ervaringen, zoals onderstaande bijdrage laat zien.
frea timmerman
maandag 20 augustus 2018 om 03:00

Ruim tien jaar geleden verliet ik na ruim vijftig jaar met groot verdriet de kerk. Al ben ik mij er heel goed van bewust dat ik net zo onvolmaakt ben als mijn medebroeders en zusters die zich daar wél thuis voelen. Maar het verbaast me totaal niet dat er zoveel kerken leeglopen, omdat zoveel leerstellingen en tradities vele bijbelse waarheden en opdrachten voor de ware kerk van Jezus Christus hebben overgenomen.

Ik ben afgehaakt omdat:

- ik regelmatig zuigelingenvoedsel voorgeschoteld kreeg in plaats van de vaste spijze waar de Bijbel over spreekt, en ik dit op het laatst niet meer kon verdragen.

- Gods Geest soms maar heel weinig ruimte krijgt, omdat alles al voorgeprogrammeerd is.

- ik het geruzie, geroddel en scheuringen spuugzat was.

- ik wist dat mijn bediening buiten de kerk lag en dit werd niet begrepen.

- harde praisemuziek soms belangrijker werd dan de stille heiligheid voor God en zijn woord. Zelfs tijdens het vieren van het heilig avondmaal was er geen stilte meer.

De druppel die de emmer deed overlopen, was dat ik wekenlang elke zondag in de kerk zat te huilen vanwege een echtscheiding, en er nooit eens een arm om me heen werd geslagen, ook in de week niet. Al ben en blijf ik mij heel goed bewust van mijn eigen falen en fouten. Toch heb ik door Gods kracht en genade dat allemaal achter me kunnen laten en de weg van vergeving gekozen.

Gelukkig is dit niet overal aan de orde, want ik weet dat God in sommige kerken en op vele plaatsen op een geweldige manier bezig is.

Ik mag in alle bescheidenheid zeggen dat mijn persoonlijk geloofsleven nooit heeft geleden onder het verlaten van de kerk, maar zich door de jaren heen alleen maar heeft verdiept door mijn dagelijkse bijbelstudie, gebed en omgang met medegelovigen. Ik wil beslist niet de indruk wekken dat kerkgang niet meer nodig zou zijn, want het is een bijbelse opdracht, die ik zelf helaas niet meer waar kan maken.

Ik ben niet gelovig opgevoed, maar kwam als meisje van tien jaar tot persoonlijk geloof op een openbare school, via de wekelijkse catechisatie. Later begreep ik dat daar ook een kerk en Bijbel bij hoorde. Eerlijk gezegd, heb ik me daar nooit helemaal goed thuis gevoeld, vanwege de soms sombere en onbegrijpelijke prediking, en wetten en regeltjes door mensen gemaakt. Al heb ik ook hele fijne en geweldige zegeningen in de kerk mogen meemaken. <

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Kleine bedrijven zouden weleens meer kunnen bijdragen aan duurzaamheid, dan ze in enquêtes aangeven.

Kleine bedrijven minder duurzaam dan grote? Waarschijnlijk práten ze er minder over

Johan Graafland stelt dat kleine bedrijven achterblijven in duurzaamheid (ND 23 maart). Dat waagt ondernemer Henk Broekhuizen op basis van zijn eigen ervaring te betwijfelen.

Opinie

De lente is een tijd van vernieuwing en daar kunnen wij een voorbeeld aan nemen

De lente is een tijd van transformatie. Laten wij daarin de natuur volgen, en zelf ook transformeren, schrijft de Afghaanse dichter en schrijver Abdul Basir Shafaq.

Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.

Afbeelding

Hoe het lijntje tussen de Nederlandse Gereformeerde Kerken en Israël hersteld kan worden

De Nederlandse Gereformeerde Kerken knipten het 'officiële lijntje' met Israël door, maar zoeken tegelijkertijd naar een manier om toch verbondenheid te tonen. Lieddichter Ria Borkent doet een voorstel.