Real Madrid bibbert naar finale Champions League
Real Madrid staat voor het derde seizoen op rij in de finale - de vierde keer in vijf jaar. Achtereenvolgens PSG, Juventus en Bayern München geëlimineerd. Telkens door het oog van de naald gekropen. Ook zo gisteravond. Dit Real Madrid is er een voor de geschiedenis, in goede en kwade dagen.
Bayern München zonder Boateng, Robben, Vidal en Javi Martínez, maar met een groot hart. Real Madrid zonder Isco en Carvajal, en zonder studiemateriaal. Dan krijg je een verhaal met een open einde.
De bezoekers mochten van minuut één doen wat ze wilden. Een centrale verdediger die infiltreerde? Niemand hield hem tegen. James die in de rug van de defensieve middenvelders dook? Doe maar. Twee tegen één op de linkerflank van Bayern? Kein Problem.
Een hegemonie van Bayern München, was het. Een Duitse symfonie, met als dirigent Thiago Alcántara
Zinédine Zidane telde zoals gebruikelijk de muntjes in zijn broekzakken. De ploeg was aan zijn lot overgelaten. Benzema en Cristiano verdedigden niet mee. Modric legde een marathon af in de loopgraven. Waarom hield Zizou Casemiro op de bank?
Een hegemonie van Bayern München, was het. Een Duitse symfonie, met als dirigent Thiago Alcántara. Bayern walste. Kimmich had al vroeg gescoord, Müller kon niet genoeg kracht zetten, en de misser schreef James op, eigendom van Real Madrid, hij devieerde het leer van dichtbij over het doel.
Blunder van Bayern-keeper
Twee mensen hielden de Koninklijke overeind: Benzema en de twaalfde man. Zinderend sfeertje in Bernabéu. Benzema tekende voor de enige opflakkering in de chaos. Uit een cross van Marcelo knikte hij aan de tweede paal binnen. Real Madrid is een kat met hoeveel levens? Ontelbare.
In elke wedstrijd gebeuren dingen die deze ploeg telkens weer in het zadel helpen. Ook deze keer. Zijn naam: Sven Ulreich. Beroep: invallersdoelman. Op een dag vindt hij de job van zijn leven, omdat Manuel Neuer geblesseerd raakt. De tweede helft was nog maar net begonnen toen Ulreich los naast een terugspeelbal trapte. Voor eeuwig de schlemiel... Benzema tikte de 2-1 in doel. Tegenstanders van Real Madrid maken zich het leven altijd onnodig moeilijk.
Zonder bal was de thuisploeg als amechtige schipbreukelingen
De bezoekers mochten van vooraf aan beginnen, en dat deden ze met brio - niet dat De Koninklijke iets in de weg legde. Fysiek had de ploeg duidelijk problemen, tactisch was het een lachertje. Keer op keer denk je: hoe bestaat het dat dit Real Madrid in de halve finale van de Champions League geraakt?
Navas voorkwam de gelijkmaker, maar de zondvloed viel niet te stoppen. Zonder bal was de thuisploeg als amechtige schipbreukelingen. Tuurlijk was de 2-2 verdiend, James klopte Navas in zijn korte hoek, en verontschuldigde zich daarna bij het publiek. Nog een klein halfuur had Bayern om te grijpen wat het over twee duels verdiende. Zizou bleef inmiddels zijn muntjes tellen.
Twintig minuten voor het einde gooide Zidane een muntje in de lucht, Casemiro en Bale kwamen Kovacic en Benzema vervangen. Het slot? U weet wel: niet voor hartlijders. Real Madrid telde elke seconde af. Zou het geluk aan hun kant blijven?
Nog een vrijschop. Nog een inworp. En die van Madrid? "Ze gaan lópen", zou wijlen Rik De Saedeleer geroepen hebben. En toch. Een zucht van opluchting ging door het stadion bij het laatste fluitsignaal.