’t Hof van Oranje, waar BV’s al zestig jaar thuis zijn: “Ze moeten nochtans niet op een speciale behandeling rekenen”

’t Hof van Oranje, gelegen op de Oudenaardsesteenweg op de grens van Zottegem met Oosterzele, geniet al jaren ruime bekendheid. Niet in het minst dankzij zaakvoerster Eliane Feliers (62). Gezeten aan haar favoriete tafeltje vlak bij de ingang of laverend tussen de klanten aan tafel want ze maakt er een punt van met iedereen een praatje te slaan.

Eliane erfde de zaak van haar ouders Albert en Julia die het restaurant in 1959 in het leven riepen. Aan het huiselijke interieur is op al die tijd nauwelijks iets veranderd.

“Onze klanten zijn het hier altijd zo gewoon geweest en zouden niets anders willen”, zegt Eliane met een ietwat schorre stem na het jubileumfeestje.

Gratis koud buffet

“We hebben onze klanten verrast met een gratis koud buffet en enkele magnumflessen wijn. Zeer tot hun tevredenheid natuurlijk en van het een kwam het ander. Het is laat geworden. (lacht)

“Eigenlijk had ik niet zo mogen meevieren want begin december ben ik geopereerd aan een hersentumor”, gaat ze verder. “Mijn dokter drukt mij op het hart dat ik zou moeten rusten, maar dat is veel te moeilijk. Ik kan mijn klanten niet missen, het zijn mijn vrienden.”

Mosselen

’t Hof van Oranje staat vooral bekend als place to be om mosselen, paling in ’t groen of kreeft te gaan eten. Niet alleen bij Zottegemnaars, want wanneer je er aan tafel schuift is de kans groot dat je er een bekende Vlaming tegen het lijf loopt. Zo zijn Willy Naessens, Peter Goossens en Paul Van Himst er kind aan huis en daar blijft het niet bij.

“Er komt hier inderdaad heel wat bekend volk over de vloer”, aldus Eliane. “Dat is altijd zo geweest. Hoe dat komt weet ik eigenlijk niet. Alleszins niet omdat we hen een speciale behandeling geven want bij ons is iedereen gelijk voor de wet. Misschien is het net daarom, omdat ze hier rust vinden. En natuurlijk ook lekkere gerechten voor de juiste prijs.” (lacht)

“Ik denk niet aan stoppen”

Eslida Lushaj (27) van het zaalpersoneel bevestigt. Ze werkt er al 5 jaar en hoopt dat nog veel langer te doen. “Ook met ons is Eliane zeer begaan. Alsof we familie zijn, ik denk dat klanten hetzelfde gevoel hebben. Toen ik hier vijf jaar geleden begon, sprak ik amper Nederlands en kende ik weinig van het horecagebeuren. Eliane nam mij echter onder haar vleugels en leerde mij de knepen van het vak kennen. Ik zou nergens anders willen werken.”

Toen ze na haar operatie even out was, liet ze zich vervangen door haar rechterhand Arianne, maar Eliane denkt er niet aan om definitief te stoppen. “Zolang ik kan, doe ik verder. Ik zou nergens anders willen zijn.”