Polemiek in de lichtstad nadat het stadsbestuur heeft vier ‘uritrottoirs’ installeerde. Zoals de naam doet vermoeden zijn het publieke urinoirs, op het voetpad. Ze zouden geen geurhinder veroorzaken, de urine die verzameld wordt, bemest een klein tuintje bovenop het urinoir. “De urine wordt opgevangen met hooi, na een tijd wordt dat compost”, vertelt Laurent Lebot, één van de ontwerpers van de ‘uritrottoirs’ aan Europe 1.

De stad pootte al vijf bakken neer op plekken waar wildplassen veel overlast veroorzaakt, maar vele Parisiens moeten er weinig van weten. “Het is schunnig en lelijk, het is niet nodig zoiets neer te poten op zo’n historische plek”, zegt galeriehouder Paola Pellizzari (68) aan The Guardian.

De vrouw vindt de rode bak maar niets, vooral omdat het naast het Hôtel de Lauzun staat, waar de Franse poëet Baudelaire gewoond heeft. “Het is afgrijselijk”, vertelt een andere galerist van het Isle Saint-Louis aan The Guardian, “kunnen mensen zich even gedragen en wachten tot ze thuis zijn?”

Er kwam ook kritiek uit feministische hoek. “De urinoirs zijn geplaatst vanuit een seksistische gedachte: met name dat mannen zich niet kunnen inhouden en dat om die reden de hele maatschappij zich maar moet aanpassen”, zegt Gwendoline Coipeault van Femmes Solidaires. “De publieke ruimte moet zodanig ingericht worden opdat die zo leefbaar mogelijk is voor iedereen. Dit is gewoon absurd, niemand moet kunnen urineren op straat.”

Ook op twitter laten verschillende Parijzenaars zich negatief uit. Vooral het publieke karakter van de urinoirs lijkt hen danig te storen. “Je moet echt wel een exhibitionist zijn of een fameus probleem aan je prostaat hebben om hier te willen plassen”, schrijft Olivier Roy. “De idee is niet slecht, maar het is te zichtbaar. Het zou bedekt moeten zijn met bloemen en planten… het is nogal indiscreet, zo midden op het voetpad”, schrijft ‘La Chat Pitre’.

De districtsburgemeester verdedigde de uritrottoirs. Volgens Ariel Weil was de stad verplicht iets te doen, “anders plassen mensen overal waar ze willen”. Als mensen er echt aanstoot aan nemen, “zullen we ze verplaatsen”.