Zondagnacht 22 oktober. Na een familiefeestje neemt Belinda (45) nog een douche. Haar dochter Jana (12) ligt dan al te slapen want morgen is het school.

Plots een schreeuw. Dan het snijdende geluid van een vallende vaas en een vallend lichaam. Dan weer geschreeuw. Jana staat meteen op de gang. Daar ligt haar moeder, hevig bloedend op het parket. Onder haar honderden stukjes van de glazen vaas, die ze in haar val meesleurde. Overal in mama’s arm en hand zitten stukjes glas. Een slagader is op twee plaatsen doorgesneden.

Jana kijkt verschrikt naar haar hevig bloedende moeder en begint panisch te wenen. “Maar de paniek verlamt me niet. Iets zegt me dat ik propere handdoeken moet halen om mama’s wonden dicht te drukken.”

“Je moet blijven drukken”

Mama Belinda voelt zich steeds ijler worden in het hoofd. Ze vreest dat ze het bewustzijn verliest. Belinda is airhostess en kent van die opleiding veel over eerste hulp bij ongevallen. Ze weet dat haar dochter zeer goed bezig is. “Maar als mama straks toch het bewustzijn verliest, moet je blijven drukken”, zegt ze.

Jana doet wat moet, terwijl de vriend van Belinda de hulpdiensten belt. Ondertussen kleurt de vloer donkerrood. Wanneer de hulpdiensten alles overnemen, ziet Belinda even haar rechterhand. “Hij is gitzwart. Ik ben bang dat ze in het ziekenhuis mijn hand gaan amputeren.”

Verrast op het gemeentehuis

Drie uur zijn de spoedartsen met Belinda bezig. Dan is haar slagader eindelijk gehecht. Wanneer de artsen het goede nieuws melden, zijn ze heel formeel: “Jana heeft het leven van haar mama gered.” Mama Belinda zal het de volgende dagen nog vaak herhalen: “Ik schonk Jana het leven, zij redde het mijne.”

Gisteren moest Jana naar het gemeentehuis van Waremme. Zogezegd om documenten te tekenen, omdat haar moeder dat met haar gewonde rechterhand niet kan. Toen Jana op het gemeentehuis arriveerde, verrasten vrienden en kennissen haar. Jana moest helemaal niets tekenen, ze werd gelauwerd om haar heldendaad.