Vincent Kompany: ambassadeur, rolmodel, maar steeds minder basisspeler bij Manchester City
Vincent Kompany zat weer op de bank in de topper tegen Liverpool. De aanvoerder van Manchester City schikt zich in zijn nieuwe rol: ambassadeur, rolmodel, maar steeds minder basisspeler.
Voor zijn komst naar Manchester City, in de zomer van 2016, schreef Pep Guardiola met behulp van een bevriend auteur, Martí Perarnau, een tweede bestseller: Pep Guardiola, de evolutie. In de laatste hoofdstukken van dat boek staat ook de blauwdruk van de plannen die hij voor City had uitgetekend. De namen van Kevin De Bruyne, David Silva, Sergio Agüero en Fernandinho passeren in het rijtje van geweldige spelers, gevolgd door 'en verscheidene anderen'.
Het kan toeval zijn, maar Vincent Kompany wordt geen enkele keer vermeld. Wel staat er een vage omschrijving van hoe Guardiola de kern plant op te frissen, met de defensieve as als een van de belangrijke aandachtspunten.
Hij wil twee nieuwe centrale verdedigers. Slechts een van hen zou City uiteindelijk strikken die zomer: John Stones. De tweede, de eerste keus van Guardiola, bleef tot januari 2018 in de wachtkamer: Aymeric Laporte. De transfer werd ingegeven door de zoveelste blessure van Kompany - de bedrijfszekerheid blijft twijfels oproepen.
Laatste gevecht
De ironie wil dat Kompany sinds eind juni niet meer in de lappenmand heeft gelegen. Hij is al drie maanden blessurevrij. Toch blijft zijn trainer erg economisch met hem omspringen. Van alle centrale verdedigers komt hij het minst in actie. Lievelingetje Laporte stond negen van de elf gespeelde matchen in de basis. John Stones en Nicolás Otamendi startten vijf keer. Kompany enkel tegen Huddersfield, Wolverhampton, tegen derdeklasser Oxford in de League Cup en dinsdag in de Champions League tegen Hoffenheim. De aanvoerdersband draagt hij maar in een op de drie wedstrijden.
De ironie wil dat Kompany sinds eind juni niet meer in de lappenmand heeft gelegen. Hij is al drie maanden blessurevrij
Kompany moet zich schikken in zijn nieuwe rol. Zelfs voor de grote momenten, zoals gisteren op Anfield, wordt hij niet meer opgetrommeld. Ondanks de lof voor onze landgenoot bouwt Guardiola aan de toekomst met een duo van 24 jaar. Kompany is tegenwoordig meer voorbeeld en ambassadeur dan basisspeler.
"Kompany speelde in de League Cup alsof het een finale van de Champions League was", zei Guardiola twee weken geleden. "Dat betekent enorm veel voor mij. Als hij vijf minuten krijgt, moeten dat de vijf beste van zijn leven worden. Hij is een voorbeeld voor de jeugd."
Waarop hij toevoegde dat, als het straks van hem afhangt, de optie in Kompany's aflopende contract wordt gelicht en zijn verbintenis wordt verlengd tot 2020.
Kompany klaagt niet, maar geeft niet op zonder laatste gevecht - het is de aard van het beestje. Zolang hij voelt dat de anderen op training niet veel beter dan hij zijn, blijft hij op de deur beuken. Het eergevoel spreekt. Met drie titels, vier bekers, tien jaar dienstverband en een erematch staat hij sowieso prominent in City's Hall of Fame.
Geen hoogmis
Toch heeft Kompany in de herfst van zijn carrière nog een grote wens, naast glorie met de nationale ploeg op een groot toernooi: "Ik zou graag de Champions League winnen met City." Op dit moment ziet het ernaar uit dat hij in die droom slechts een bijrol zal spelen.
In een teleurstellende topper deelden Liverpool en Man City gisteren de punten (0-0). Geen hoogmis voor het spectaculaire voetbal waar beide trainers voor staan. Riyad Mahrez joeg in het slot een penalty richting het dak van de tribunes - zijn vierde misser bij zijn laatste zes pogingen. Het moet gezegd: achterin had City Kompany niet nodig, want Stones en Laporte speelden een sterke match.
Simon Mignolet bleef bij The Reds op de bank. De medisch fitte Kevin De Bruyne bleef achter in Manchester, omdat zijn conditie nog niet optimaal is. Zijn terugkeer komt er pas na de interlandbreak.