Antwerpse graffiti in internationale lijst beste werken 2017: “Hoog tijd dat de stad streetart als troef gebruikt”

Pain is real, but so is hope van Mark Gmehling en Beauty beneath the Mask van Nils Westergard en Joachim staan te pronken op de internationale streetartblog I Support Street Art. Het zijn de enige twee Belgische werken die opgenomen zijn in de lijst van beste streetart van 2017. Ze zijn beide te bewonderen in de Constant de Jongstraat in Merksem.

De Antwerpse streetart krijgt meer en meer belangstelling, ook internationaal. De afgelopen jaren hebben de artiesten dan ook niet stilgezeten in de Scheldestad. Overal duiken nieuwe, kleurrijke muren op. Er zijn graffitifestivals, zoals Meeting of Styles, waar ook heel wat internationale artiesten op afkomen. Volgens Tim Marchang, die mee aan de basis lag van de website streetartantwerp.be en een passie heeft voor alles wat met streetart te maken heeft, is het hoog tijd dat ook de stad Antwerpen mee op de kar springt. “Het stadsbestuur heeft in 2015 een streetartbeleid uitgeschreven”, zegt de ‘Streetartwerpenaar’. “Nu is het tijd dat het Antwerpse stadsbestuur wakker wordt en van hun uitgeschreven beleid eindelijk eens een actieplan maakt. De Antwerpse streetart komt meer en meer in de media en trekt ook buitenlandse bezoekers naar onze stad. Het kan dus een toeristische trekpleister worden, een troef die de stad zou moeten uitspelen.”

“En dan vragen we niet enkel financiële steun”, vervolgt Tim. “Dat zou natuurlijk fantastisch zijn, maar we snappen ook dat zoiets niet evident is. Maar als wij vandaag een muur willen realiseren en daarvoor iemand van de stad willen contacteren, worden we vaak van het kastje naar de muur gestuurd. Een centraal contactpunt zou al een enorme verbetering zijn. Daarnaast zit streetart nog steeds bij de jeugddienst, terwijl het in de meeste grote steden onder cultuur valt, waar het thuishoort.”

Projectsubsidies

Dat vindt ook Yvon Tordoir, organisator van het graffitifestival Meeting of Styles. “Streetart hoort thuis bij cultuur”, zegt Tordoir. “Zo toon je meer respect voor streetart als kunstvorm, maar daarnaast vallen diegenen die vandaag actief bezig zijn met graffiti niet onder jeugd. Willen we iets organiseren, dan maken wij geen aanspraak op projectsubsidies. Wij zijn met Meeting of Styles afhankelijk van privésponsors.”

“Maar er zijn uitzonderingen”, gaat Tordoir verder. “Zo organiseren we dit jaar in het kader van het ­Barokjaar een streetartproject. Dan vallen we tijdelijk wel onder cultuur en is het ongelofelijk hoe veel meer ondersteuning we krijgen. Maar we weten goed genoeg dat we nadien terug bij jeugd terechtkomen en opnieuw moeten knokken om onze evenementen op poten te zetten.”

Meer kansen

Arno Arnouts, al twintig jaar actief in het Antwerpse graffitiwereldje, ziet een positieve evolutie. “Er wordt veel georganiseerd, ondanks de beperkte middelen”, zegt Arnouts. “Het feit dat veel projecten mogelijk zijn, bewijst ook de interesse van de stad in streetart. Artiesten krijgen meer kansen dan vroeger. Toch is streetart al lang geen jongerencultuur meer en dat maakt het moeilijk om projectsubsidies aan te vragen omdat de voorwaarde ‘voor en door jongeren’ is. De stad zou het dus nog meer kunnen uitspelen.”

Nabilla Ait Daoud (N-VA), schepen van Jeugd, verwijst naar de stuurgroep rond streetart, waar onder meer de politie, de jeugddienst en de ­cultuurdienst in zetelen. “Het klopt dat jeugd daar nu de trekkersrol in opneemt”, zegt Ait ­Daoud. “Maar in de stuurgroep wordt er ook zeker afgestemd met alle andere diensten. Als het over projectsubsidies gaat, hoeft dat dus geen probleem te zijn. Cultuur is geen vragende partij om streetart erbij te nemen. Het lijkt ons ook niet verstandig om dat in het laatste jaar van de legislatuur nog snel over te zetten. Het was de bedoeling een actieplan uit te werken, via een centraal aanspreekpunt. Maar wegens onvoorziene omstandigheden heeft dat vertraging opgelopen.”

Bekijk hier de website waar 's werelds beste graffiti staat opgelijst in een interactieve kaart.