Tussen Helmut Lotti en zijn broers heerst geen jaloezie: “We zijn zo opgevoed: ieder moet zijn eigen geluk vinden”

Helmut Lotti woont sinds een tijdje in de Ardennen, in de omgeving van Durbuy. Best ver van zijn familie dus, maar de band met zijn broers Johan, Kurt en James blijft overeind. “Familie is voor mij heel belangrijk”, zegt Helmut. “Elk jaar vieren we bijvoorbeeld Kerstmis samen. We zien elkaar niet vaak, maar als we samen zijn is het wél altijd gezellig. Eind dit jaar verhuist Kurt naar zijn vriendin in Oostenrijk, ik zal hem missen!”

Helmut: “We zijn altijd concurrentieel geweest, dat is waarschijnlijk eigen aan broers. Zeker tussen Johan en mij was er altijd strijd. Hij kwam vlak na mij, maar in verhouding kreeg hij vroeger zakgeld dan ik en mocht hij sneller uitgaan. Ik wilde altijd beter presteren dan hij, want hij kon bijvoorbeeld even snel lezen als ik. Dat is het vervelende aan de oudste te zijn.”

Johan: “Helmut was voor onze ouders een testcase. Kurt en ik hebben het makkelijker gehad.”

Helmut: “Voor James was ik dan weer een minipapa en hij mijn levende pop. Hij is geboren toen ik acht was, uit het tweede huwelijk van ons moeder. Johan, Kurt en ik lagen in die periode vaak op de grond te vechten. We hadden wel een erecode: niet slaan op elkaars gezicht, buik of edele delen.” (lacht)

Johan: “Vier jongens samen, daar kwam inderdaad soms ruzie van. Als je dan samen in een klein huis woont, is het makkelijk om de persoon naast je verwijten te maken.”

Kurt: “De ruzies gingen vooral over banale dingen, hoor, zoals de afwas doen.”

Helmut: “Tegelijk zorgden wij er samen wél voor dat er eten op tafel stond en het huis gekuist werd.”

Kurt: “Ondanks ons kleine leeftijdsverschil hadden we inderdaad elk onze eigen bezigheden. Helmut ging fietsen, Johan was bezig met muziek en ik ging vissen.”

Johan: “We hadden alledrie een totaal andere vriendenkring, en elk onze eigen identiteit.”