Toon Aerts klopt Meeusen in sprint en pakt bloemen in boeiende Leuvense cross: “Luisterde eens niet naar ploegleiding”

Geen Mathieu van der Poel, dus kon Leuven zich onder een stralende zon opmaken voor een open en spannende strijd. Tim Merlier nam de kopstart, maar het was Michael Vanthourenhout die zich na tien minuten cross en een eerste bommetje afzonderde. In de achtergrond sloeg een tiental renners de handen in elkaar, maar ze pitsten in eerste instantie geen tel van de voorsprong van acht seconden af. Tót Toon Aerts zich na een mindere start met de zaken ging moeien. De Belgische kampioen kwam halfweg cross aansluiten en nam Laurens Sweeck en Lars van der Haar mee. Vier leiders dus, Leuven kreeg inderdaad een boeiend schouwspel. 

Vanthourenhout was duidelijk de beste op de technische nummertjes, terwijl de Belgische kampioen zich graag uitleefde op de asfaltstroken. Na een slippertje was Sweeck de eerste die leek af te haken, maar op karakter én kunde sloot hij weer aan. Ook Aerts loste even nadat hij uit het klikpedaal schoot, maar zette de misser recht. Tom Meeusen en Jim Aernouts zagen de leiders intussen voor zich uitrijden, en maakten na wat getreuzel vooraan op drie ronden van de finish de aansluiting. 

Toch gingen we niet met z’n zessen de finale in. Op het moment dat Aerts op de pedalen ging staan, trapte Sweeck immers zijn ketting doormidden. Een serieuze domper in een seizoen dat de 25-jarige crosser graag snel zal willen vergeten. Vervolgens achtte Meeusen bij het ingaan van de laatste ronde zijn moment gekomen, maar hij werd enkele bochten voor het summum gegrepen door Aerts. 

Wat volgde, was een sprint op de power op een licht oplopende aankomst. Aerts ging die als eerste aan, de intrinsiek snellere Meeusen probeerde uit het wiel te komen, maar moest zich weer in het zadel ploffen en met plek twee tevreden zijn. In de sprint voor de derde podiumplaats klopte Van der Haar een fel ontgoochelde Vanthourenhout. Aernouts werd vijfde.

Ondanks twee incidentjes en heel wat achtervolgingswerk schreef Belgisch kampioen Toon Aerts (Telenet-Fidea Lions) een spannende editie van de Soudal GP Leuven op zijn naam. “Ik ben blij dat ik het zo kan afmaken in het laatste weekend.”

Voor het laatste veldritweekend had Aerts zich als doel gesteld om nog een dertigste podiumplaats te pakken, en dat lukte met winst in Leuven dubbel en dik. “Die 30ste podiumplaats kunnen pakken met een overwinning: dat maakt het einde van het seizoen, het laatste weekend, toch wel heel mooi”, genoot Aerts.

“Ik heb misschien niet de perfecte cross gereden, maar achteraf gezien was het soms toch wel een voordeel om in het wiel te zitten. De ploegleiding riep vaak om op te schuiven, maar vandaag heb ik eens niet geluisterd. (Lacht) Een beetje op zijn Van der Poels, misschien. Af en toe in het wiel blijven hangen, en als er gaten vielen die dan toch proberen dicht te rijden, zoals in het begin toen Michael (Vanthourenhout) weg was. Op een gegeven moment moet je dan toch de beslissing nemen om dat gat te dichten.”

Onderweg werd de Belgische kampioen afgeremd door twee wedstrijdincidentjes: “In het begin brak ik bijna mijn hals aan de twee beken”, klonk het laconiek. “Ik schoot in de eerste gracht uit mijn pedaal en kon dus de tweede niet springen. Een paar rondes later kwam mijn pedaal tijdens het lopen tegen mijn schoensluiting en zat mijn schoen los. Ik moest toen opnieuw beginnen te achtervolgen. Dat was deze koers een paar keer zo.”

In de sprint moest Aerts afrekenen met Tom Meeusen. “Dit is een parcours dat Tom ligt, met het wasbord en de klimmetjes. Maar uiteindelijk was het na de tweede materiaalpost bijna allemaal rechtdoor tot de aankomst. In het bos kon ik dan het gat al dichten, maar ik moest wel vanop kop beginnen sprinten, met de wind die vol tegen stond. Het was geen simpele sprint, maar gelukkig liep hij een klein beetje omhoog en kon ik mijn kracht gebruiken. Ik win niet vaak in de sprint en ben blij dat ik het zo kan afmaken.”

Voor de Sluitingsprijs in Oostmalle van morgen lijkt de ambitie niet erg hoog: “Misschien moet ik morgen eens uitzoeken waar Thijs (de broer en ploegmaat van Aerts) uithangt en kunnen we met ons twee een mooie show geven voor de supporters in eigen streek.”

Meeusen kwam pas laat in de wedstrijd samen met Jim Aernouts aansluiten bij een kopgroep van vier. Nadien trok hij in de slotronde ten aanval op het technische wasbord. “Ik wist dat het wind tegen was naar de finish, en dat er nog enkele lange stroken kwamen. Maar ik wilde eigenlijk het gewring een beetje vermijden. Ik dacht: als ik op het wasbord een kloof maak, ben ik al bijna zeker dat ik op het podium sta. Maar om te winnen is het dan nog wel heel ver.”

In de sprint probeerde Meeusen vanuit het wiel van Aerts te komen. “Een serieuze lactaatpiek”, grijnsde hij. “Toen ik naast Toon kwam, blokkeerde alles. Hij was sterker. Dit was echt een machtssprint, en dan kom ik net wat ‘wattage’ tekort. Maar ik ben blij met mijn tactische keuzes, ik denk dat ik er het maximale uit heb gehaald. Ik ben blij dat ik nog eens zo mee heb kunnen strijden. Dat deed deugd.”

Veel van zijn ploegmaats hebben hun veldritseizoen al afgesloten met het oog op de weg, dus was het aan Meeusen om Corendon-Circus op de kaart te zetten in het slotweekend. “Als we zonder Mathieu moeten koersen, wil ik deze trui toch ook een beetje tonen.”