Van wat er gebeurd is, herinnert Pierre zich amper iets. “Ik ben zes dagen van mijn geheugen kwijt”, zegt de gepensioneerde mijnwerker. “Ik herinner me zelfs niet dat het plots donker werd voor mijn ogen. Wat ik wel nog weet, is dat ik thuis om 10 uur ben vertrokken om te gaan wandelen in de Hagendorenheide, dat deel uitmaakt van natuurgebied De Teut. Wat er daarna allemaal gebeurd is, heb ik nadien moeten horen van andere mensen. Dat er een jong koppel passeerde, en brandweermannen met de fiets die mij gered hebben. Die brandweermannen heb ik inmiddels gevonden. Ik kan met geen woorden omschrijven hoe dankbaar ik hen ben”, vertelt de zeventiger.

Ik kan met geen woorden omschrijven hoe dankbaar ik hen ben Pierre GALOPIN

“Een uur met iemand bezig zijn is lang hè. Zolang houden ze de reanimatie meestal niet vol. Ik zou ook graag het koppel willen danken dat de reanimatie heeft ingezet, maar ik weet niet wie die mensen zijn. Ik hoop dat ze zich via het ziekenhuis of via een andere weg kenbaar maken. Zonder hen was ik er niet meer. Ik besef dat ik door het oog van de naald ben gekropen”, zegt de Houthalenaar.

Per toeval

“We zijn er toevallig tijdens ons wekelijks fietstochtje op uitgekomen”, zegt brandweerman Patrick Deprez. “Gelukkig waren er op dat ogenblik al mensen bezig met de reanimatie. We hebben voorgesteld om het over te nemen, vooral ook omdat het een erg intensieve arbeid is. Wij hebben dan met ons drie de reanimatie verdergezet tot de mug ter plaatse was. Hen hebben we ook nog geassisteerd. Ze hebben de man nog viermaal een elektroshock met een defibrillator gegeven. Ik moet toegeven dat er op een bepaald moment twijfel was of het nog zin had om verder te doen. Maar toen zagen we plots een ritmepuls op het scherm. Toen zijn hart weer aansloeg, kon de man naar het ziekenhuis vervoerd worden. Ik denk dat de reanimatie toch een uur geduurd heeft. Hij heeft zijn leven vooral te danken aan de alertheid van die eerste passanten.” 

Dat Pierre dit overleefd heeft, heeft hij te danken aan de wandelaars en de brandweermannen cardioloog Matthias DUPONT

Volle overtuiging 

“Als we het reconstrueren, zal het een klein uur hebben geduurd vooraleer de mug erin geslaagd is het hartritme te herstellen”, zegt cardioloog Matthias Dupont. “Pierre heeft al die tijd zonder eigen hartritme gezeten. Dat hij dit overleefd heeft, heeft hij te danken aan de wandelaars en de brandweermannen. We maken niet elke dag mee dat iemand na zo een lange reanimatie het toch nog zo goed overleeft.”

“Het toont aan dat je in de initiële fase met de volle overtuiging voor een reanimatie moet gaan”, zegt Dupont. “Blijven proberen tot de mug er is. Als het hartritme herstelt, is het later aan ons in het ziekenhuis om na te gaan wat de oorzaak en de uitkomst is.”