Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op 20 oktober 2017 in Gazet van Antwerpen.

Het is 9 februari 1908. Van RSC Anderlecht is op dat moment zelfs nog geen sprake en het voetbal in België stelt nog niet zo heel veel voor. Antwerp speelt zijn wedstrijden op het Kiel en de kleedkamer is een houten barak, door de spelers zelf in elkaar getimmerd. FC Brugeois werkt zijn thuiswedstrijden af in Sint-Andries, tegenover de fabriek Lebret. Club wint die middag vlot de thuiswedstrijd tegen Antwerp met 2-1. Maar na de match worden de spelers van Antwerp aangevallen door de Brugse fans. In Gazet van Antwerpen van 12 februari 1908 – voetbal kreeg toen nog geen aandacht in de pers en dus duurde het drie dagen voor het incident weerklank kreeg – staat te lezen dat “honderden Brugse fans samentroepten aan de ingang en de spelers van Antwerp bekogelden met stenen, slijk en grasklompen”. Drie Antwerp-spelers geraken afgezonderd en krijgen rake klappen. Middenvelder Jules Suetens wordt na de rellen zelfs bewusteloos in de gracht teruggevonden. Het zou nog een uur duren voor hij bij zijn positieven komt. De rest van de ploeg kan vluchten dankzij Club-voorzitter Alphons Demeulemeester, die zijn auto ter beschikking stelt om de spelers naar een station tussen Brugge en Gent te brengen. De wagen wordt eveneens bekogeld met stenen, maar iedereen bereikt het station. “Daar kregen de gekneusde en gekwetste Antwerpenaren de zorgen die hun staat vereiste”, aldus nog Gazet van Antwerpen. De chauffeur van Demeulemeester wordt met vijf frank extra drinkgeld door Club bedankt voor het wegbrengen van de Antwerp-spelers.

“Door die onlusten kreeg Club Brugge een 0-5-forfaitnederlaag aangesmeerd en twee maanden lang mochten er geen wedstrijden meer georganiseerd worden in de stad Brugge”, weet Dries Vanysacker, professor aan de KU Leuven en schrijver van het boek Van FC Brugeois tot Club Brugge. “Maar de ironie van het lot wil dat Cercle Brugge hiervan de grootste dupe is. Club heeft dat seizoen geen thuiswedstrijden meer op het programma staan. Cercle wel, waardoor het moet uitwijken naar het stadion van Gantoise.”

Wraakactie

De incidenten op die negende februari zijn altijd blijven hangen in de hoofden van de mensen bij Antwerp en de afkeer tussen beide clubs is sindsdien alleen maar gegroeid. Maar volgens de mensen van Club was het gewoon een wraakactie voor ongeregeldheden in de heenwedstrijd op 24 november 1907. Toen zouden de Antwerp-fans al klappen hebben uitgedeeld, iets waar we geen krantenartikels over terugvinden, maar Thijs Ostyn beschrijft in zijn thesis ‘De geschiedenis van Club Brugge tussen 1897 en 1919’ dat de heenwedstrijd in ieder geval erg tumultueus verliep: “Omdat er geen scheidsrechter aanwezig was, mocht Club iemand aanduiden. Secretaris Fernand Hanssens nam die taak op zich en floot een faire partij. Tot FCB tien minuten voor tijd nog altijd 1-0 achter stond en verdediger Arthur Cambier op zijn secretaris afstormde en dreigde hem een pak rammel te geven als hij niet in het voordeel van Club zou fluiten. Hanssens hielp FCB in de slotminuten nog aan een gelijkspel waarna de Clubspelers en Hanssens belaagd werden door Antwerp-fans.”

Wie ook de eerste schuldige mag zijn, sindsdien is het nooit meer goed gekomen tussen beide clubs. Het seizoen erop weigerde Antwerp zelfs om de verplaatsing naar Brugge te maken. Ook de bijnaam van Club Brugge is toen ontstaan. “Antwerp bestempelt Club Brugge sinds die incidenten als club van de boeren”, zegt Vanysacker. “Een bijnaam die meegaat tot op vandaag en door de Club-fans is aangenomen als een geuzennaam.”