Of we doen niet zo moeilijk over piesen op straat, óf we zorgen voor genoeg plasplekken
Bij mannenurinoirs in flink wat steden in het land verzamelden zich afgelopen weekeinde groepjes vrouwen die, al dan niet gehurkt of zittend op een emmertje, protesteerden tegen het gebrek aan openbare vrouwen-wc’s. Het leidde tot vermakelijke taferelen.
Je kunt het probleem van de hoge nood op straat misschien weglachen. Zoals de kwestie van het gebrek aan openbare vrouwentoiletten al werd weggelachen toen Dolle Mina die in 1970 aan de orde stelde. Dit vrouwengevecht leverde nooit veel op; er vielen belangrijker zaken te bevechten door feministes.
Je kunt het gebrek aan openbare toiletten voor vrouwen (en mannen) relativeren, natuurlijk. Maar het is van tweeën één: óf we doen niet zo moeilijk over piesen in een verscholen hoekje op straat, óf we zorgen in dit aangeharkte land dat er genoeg gereguleerde plasplekken komen in onze steden.
De geschiedenis laat zien dat veel gemeentebesturen later nauwelijks aandacht besteedden aan het oprichten van voldoende openbare toiletgelegenheden
Geerte Piening (23) had groot gelijk toen zij eerder deze maand voor de rechtbank haar boete wegens wildplassen probeerde ongedaan te maken. Die bekeuring van 140 euro had ze op 22 mei 2015 gekregen omdat ze ’s nachts in een steeg bij het Leidseplein in Amsterdam haar volle blaas had geleegd. De horecagelegenheid waar ze uitkwam ging dicht. Buiten was geen openbaar vrouwentoilet in de buurt. Logisch dat zij besloot tot een hoge-nood-stop in een donker hoekje.
Ridicuul
De rechter bleef echter achter de agenten staan die haar de boete oplegden. Een van de argumenten van de magistraat was ridicuul: “Je kunt als vrouw ook in een urinoir plassen. Dat is misschien niet prettig, maar het zou wel kunnen.” Hij legde de jonge vrouw een verlaagde wildplasboete op. Omdat ze zo lang had moeten wachten voor haar zaak werd behandeld. De uitspraak maakte geïrriteerde reacties los en dat is zeer begrijpelijk.
Vrouwen hadden allang het nakijken: de geschiedenis van de openbare pisbak leert dat zulke voorzieningen begin vorige eeuw werden opgericht voor mannen die de hele dag buiten werkten.
De geschiedenis laat verder zien dat veel gemeentebesturen later nauwelijks aandacht besteedden aan het oprichten van voldoende openbare toiletgelegenheden. Nederland loopt wat dat betreft achter bij veel andere Europese steden, waar meer ‘sanisettes’ op straat te vinden zijn: toiletten waar vrouwen en mannen voor een luttel bedrag terecht kunnen en die nog automatisch worden gereinigd ook.
Ach, er zijn grotere problemen. De nuchtere vaststelling blijft echter dat Geerte Piening een punt heeft met haar klacht. En dat er veel meer wc’s in de openbare ruimte moeten komen, voor vrouwen en mannen.
De mening van de krant, verwoord door leden van de hoofdredactie en senior redacteuren. Lees alle afleveringen op trouw.nl/commentaar.
Lees ook:
Niet alleen mannen plassen in steegjes. Ook vrouwen worden wel dronken. Het wordt tijd om in hun behoefte te voorzien. En er zijn oplossingen.