Vlaamse partijvoorzitters laten in hun kaarten kijken

© VRT

Tijdens het slotdebat van deze campagne op Eén maakten zowel Groen als N-VA Wouter Beke (CD&V) het hof. Hij hapte niet toe. Bart De Wever (N-VA) van zijn kant maakte duidelijk dat hij zo snel mogelijk centrumrechts wil kunnen besturen.

bbd

Zou de N-VA het communautaire opnieuw vijf jaar in de koelkast willen steken? Gwendolyn Rutten, de voorzitster van Open VLD, vroeg het aan Bart De Wever. Die aarzelde niet. ‘We willen een robuust centrumrechts beleid realiseren. Als dat mogelijk is, willen we vanaf dag één starten.’

Maar De Wever denkt niet dat het zo snel zal gaan. Hij ziet in Franstalig België de as PS/Ecolo opkomen, gesteund door CDH. Als dat gebeurt, dan haalt hij wel het confederalisme uit de koelkast.

Ook Gwendolyn Ruttens hart ligt bij Zweeds. Toen De Wever haar vroeg of zij wel met de PS en Ecolo in zee wou gaan, antwoordde ze zeer beslist: ‘Neen, dat gaan we niet doen.’

Rest nog Wouter Beke. Zowel Groen als de N-VA maakten hem het hof tijdens het slotdebat.

Zo vroeg Groen-voorzitster Almaci op het einde van het debat expliciet de steun van Wouter Beke om samen te investeren in zorg en onderwijs. Maar Beke hapte niet toe. ‘Gaat u kiezen voor een rechtse coalitie of een progressieve?’, vroeg ze. De CD&V-voorzitter antwoordde dat hij zou kiezen voor een coalitie die voor levenskwaliteit zou zorgen waarna hij, toch wel opmerkelijk, een aantal programmapunten van Groen opsomde die hem absoluut niet zinnen.

Voor Almaci leek het antwoord duidelijk: CD&V zit niet op Groen te wachten.

Bocht naar links?

Ook De Wever vroeg in het slotdebat aan Wouter Beke of hij een bocht naar links gaat nemen. Wat zegt Beke als PS/Ecolo en CDH komen aankloppen? De CD&V-voorzitter antwoordde niet. Hij zei alleen dat hij die analyse van Bart De Wever niet deelt. Hij beklemtoonde dat CD&V de ‘ontwerper’ was van de Zweedse coalitie, door de goede verstandhouding met de MR.

‘Ik heb de Zweedse coalitie gemaakt, u hebt de stekker eruit getrokken en u hebt Charles Michel een mes in de rug gestoken... Dat is de realiteit.’