Dat verbaasde me. Alsof ‘Ik pak je controller af, want anders word je verslaafd aan games’ werkelijk een sterk argument gaat zijn bij een hedendaagse pedagogische uitdaging? Ik dacht het niet.

Niet dat ik niet overtuigd ben van het feit dat er werkelijk personen zijn die een patroon kunnen ontwikkelen waarbij terugkerend gamegedrag zo intensief wordt dat het prioriteit krijgt tegenover andere belangrijke zaken uit het dagelijkse leven. En dat deze mensen geholpen moeten worden. Ik ben er evenzeer van overtuigd dat er binnen gezinnen die geconfronteerd worden met overmatig gamegedrag, zich veel spanningen kunnen voordoen. Maar ik geloof wel dat er vóór de diagnose nog andere pedagogische interventies mogelijk zijn, die erger kunnen voorkomen. Door te dreigen met een gameverslaving kunnen deze spanningen alleen maar toenemen.

Onderzoek dat we voerden binnen UC Leuven-Limburg kwam dan ook eerder al met andere adviezen. Zo zouden ouders zich kunnen verdiepen in de wereld van de gamer, door eventueel zelf mee te spelen en interesse te ontwikkelen voor het gamen van zoon of dochter. Dit is misschien makkelijker gezegd dan gedaan, en ouders hebben hier ondersteuning bij nodig, maar vaak lost dit al veel van de problemen op. Want misschien is de drijfveer om te gamen wel een onschuldige droom om e-sporter te worden, geniet de speler van de sociale contacten, of is het gewoon fun en verliest men zo soms de tijd uit het oog.

Daarnaast toont ander onderzoek aan dat er vaak andere dingen spelen die aanleiding zijn tot overmatig gamegedrag: psychische problemen, problemen thuis of op school of als jongeren gepest worden. Er zit vaak wel wat achter als mensen niet meer willen stoppen met gamen.

Ouders noch kinderen hoeven zich te verschuilen achter een diagnose (waar ook nog een debat over aan de gang is). De verslavingsdiagnose zou een bliksemafleider kunnen zijn voor enerzijds de opvoedkundige dialoog waarbij afspraken gemaakt worden en anderzijds voor het aandachtig zijn voor de werkelijke problemen die onder het overmatig gamen verborgen liggen. Dus blijf als ouder attent voor de andere kant van de zaak, en blijf met elkaar praten. Gamen hoort er nu eenmaal bij, uiteraard in een gezonde balans met andere activiteiten.

Davy Nijs informeert over mediaopvoeding via zijn eigen website en via www.mediaopvoeding.be.