Tot 20 april 1999 was Columbine High School een middelbare school als zovele in de VS. Dat veranderde toen leerlingen Eric Harris (18) en Dylan Klebold (17) die fatale dinsdag op school arriveren. De tieners hebben hun gruwelijke plan goed voorbereid. Uit het dagboek van één van hen blijkt dat ze de schietpartij al ruim een jaar planden.

De twee zijn gewapend met pistolen, automatische geweren en shotguns, goed verscholen onder hun lange jassen. Ook hebben ze pijpbommen op zak en eerder al tassen met explosieven in de kantine van de school geplaatst.

Klebold gooit om 11.19 uur een eerste pijpbom richting de parking van de school. Het explosief komt maar deels tot ontploffing. Op dat moment denken de leerlingen die buiten zijn dat het een grap is van het duo. Maar dan graaien Harris en Klebold onder hun jassen, halen hun wapens tevoorschijn en openen het vuur. Het tweetal trekt van de ingang door de school en schiet op alles wat beweegt. Nog geen uur later, om 12.08 uur richten Harris en Klebold hun wapens op zichzelf. In die 49 minuten hebbende schutters twaalf medeleerlingen en een leerkracht van het leven beroofd. Nog eens 21 zijn neergeschoten, maar zullen het drama overleven.

Herdenken

De school shooting op Columbine High School is niet de eerste van zijn soort in de VS. Het is wel de eerste keer dat een dergelijk incident zo breed wordt uitgemeten in de liveverslaggeving van de Amerikaanse nieuwsstations. Het bloedbad zal tot 2018, als er 17 mensen worden doodgeschoten op de Marjorie Douglas High School in Parkland, de school shooting met de hoogste dodentol zijn in de geschiedenis van de VS. Nu, 20 jaar later, komen inwoners, nabestaanden en slachtoffers die het drama overleefden weer samen voor een herdenkingsweek.

Ook op Columbine wordt een herdenking gehouden. Eén van de aanwezigen is Sean Graves. Als 15-jarige leerling liep hij op dinsdag 20 april 1999 buiten rond de school toen Harris en Klebold het vuur openden. Sean werd door zes kogel geraakt, onder meer in zijn rug, voet en maag. “Ik sta in de geschiedenisboeken”, zegt hij tegen USA Today. “Ik heb er niet voor gekozen, maar het is zoals het is.”

Nieuwe normaal

Sean moest 49 operaties ondergaan en maandenlang revalideren van een gedeeltelijke verlamming. De littekens blijven echter. Zowel fysiek als mentaal. Voor een overlever van Columbine zoals Sean zal die dag voor altijd een deel van zijn leven zijn. Overal waar hij gaat, is het eerste wat Sean doet uitgangen en vluchtroutes vinden. In een groep analyseert hij wie een mogelijke bedreiging kan zijn. En dan zijn er nog de nachtmerries. “Ik noem het: het geschenk dat blijft geven”, klinkt het cynisch. “Ik vergeet wat de datum is, maar als de nachtmerries beginnen weet ik het. Ieder jaar, stipt op tijd.”

Vrouw Kara (32) deelt al 16 jaar lief en leed met Sean. Iedere dag wordt ze geconfronteerd met wat een drama als Columbine doet met een slachtoffer. “Ik had nooit gedacht dat het zo zwaar zou zijn. Je wilt hem kunnen troosten, maar dan besef je dat dat niet altijd kan, en dat is oké. Je moet het ‘nieuwe normaal’ proberen te vinden, want het idee van ‘uit het oog, uit het hart’ is hierop niet van toepassing.”