Onze redactrice sprak met een slachtoffer van de Bende van Nijvel: “Ik schrik niet van wat nu uitkomt”

Linda Van Huffelen is waarschijnlijk het zwaarst getekende slachtoffer van de Bende van Nijvel dat het nog kan navertellen. Net als haar man Jozef ‘Jos’ Broeders was ze afkomstig van Berchem. Jos was haar grote liefde. De twee waren al van hun twaalfde samen.

Bij hun huwelijk trokken ze naar Temse, waar Linda conciërge werd in de fabriek van Wittock-Van Landeghem, een zeilmakerij, waar ook kogelwerende vesten werden gemaakt. “Het was gemakkelijk voor een jong gezin, we hadden ineens onderdak. Mijn man was schilder-behanger.”

Ze waren allebei 26 jaar, met een dochtertje Sharon (2,5) en baby Patricia (6 weken oud), toen op 10 september 1983 Jos gewekt werd door glasgerinkel. “Als amateurbokser had Jos van niemand schrik. Hij is naar buiten gegaan en stond oog in oog met de gangster. Jos is terug naar binnen gevlucht. Ze hebben gewoon los door de deur geschoten. Hij kon nog op handen en voeten tot in de keuken kruipen, waar ze hem van dichtbij afgemaakt hebben in het keldertje. Waarschijnlijk heb ik hem zien liggen en heb ik daarom mijn hand voor mijn gezicht geslagen. Op die manier is de kogel die voor mijn hoofd bestemd was, op mijn duim en oor geketst. Vervolgens hebben ze met de kolf van een riotgun mijn kaak nog kapot geslagen.”

Lijkzak

Linda is nog altijd verlamd aan haar linkerkant. Alleen twee vingers van haar rechterhand kan ze gebruiken. Haar bovenlichaam zit nog vol lood van de hagel.

“Ik zat al in de lijkzak, toen een ambulancier opmerkte dat ik nog bewoog. Gelukkig zijn ambulanciers altijd met twee. Op de begraafplaats in Borsbeek hebben ze zes weken een put naast Jos laten openliggen, omdat ze dachten dat ik ook nog ging volgen. Een jaar heb ik in revalidatiecentrum Hof ter Schelde in Linkeroever gelegen.”

De link met de rijkswacht die nu via de ontmaskering van de Reus weer naar boven komt, heeft ook Linda altijd vermoed. “De rijkswachttop had een paar dagen voor de overval de fabriek bezocht om de kogelwerende vesten te bekijken en te testen. Die vesten werden in een kluis bewaard in het labo naast onze conciërgewoning. Wij wisten niet dat er in de kelder ook een schietstand stond.”

Hypnose

De naam van Christiaan B. die nu opduikt, zegt haar niets. “Maar ik ken natuurlijk ook die robotfoto die overal in de postkantoren heeft gehangen. Ik heb nooit gesnapt waarom dat zó lang heeft geduurd om die robottekeningen te maken. Ons dochtertje van 2,5 jaar hebben de speurders ook onder hypnose willen ondervragen toen ze al wat ouder was. Haar voetafdrukken stonden in het bloed. “Niet schieten”, heeft ze nog geroepen. Een van de overvallers heeft haar terug in haar bedje gelegd, want ze lag omgekeerd. Maar ik heb die ondervraging onder hypnose geweigerd. Het was zo al erg genoeg, en naar het schijnt zijn die herinneringen ook pas bruikbaar vanaf de leeftijd van drie jaar. Zelf herinner ik me niets meer. Alleen zie ik in een vage flits soms nog het keldertje, drie trappen diep. in de keuken. Daar hebben ze mijn man door de kop geschoten. Ik slaap al 34 jaar slechts twee uur per nacht. Elke nacht zit ik hier nog te dubben aan tafel. Een foto van Jos vind je hier niet aan de muur. Dat kan ik niet aan. Ik zie hem zo nog elke dag. Tijdens die twee maanden coma in het ziekenhuis, heeft er constant een agent met een machinegeweer aan mijn deur de wacht gehouden om te voorkomen dat de gangsters hun werk zouden komen afmaken, uit schrik dat ik een lastige getuige zou zijn. Maar het is zoals ik het zeg: ik herinner mij niks.”

Financiële gerechtigheid

Ooit zei Linda in een praatshow bij Luc Appermont dat ze dacht dat het raadsel van de Bende van Nijvel nooit opgelost zou geraken. Op de waarom-vraag van Appermont, antwoordde ze “omdat er te veel hoge politiekers bij betrokken zijn”. “Ik kreeg spontaan een applaus uit het publiek. Die madame heeft gelijk, zegden de mensen. Het verbaasde me toen dat ze dat er bij VTM niet hebben uitgeknipt. De naam van Paul Vanden Boeynants heeft altijd de ronde gedaan, maar een advocaat heeft mij ooit nog andere namen genoemd van politiekers van wie je versteld zou staan.”

Linda hoopt dat de daders die nog leven gestraft worden en dat er ook financiële gerechtigheid komt voor de slachtoffers. “Dat ze dáár nu ook eens eindelijk werk van gaan maken. De Bende van Nijvel heeft niet alleen mijn man afgepakt en mijn kinderen hun vader, maar heeft mij ook in de armoede gebracht. Ik ben 80% invalide en trek daar iets meer dan 200 euro voor. Voor de rest overleef ik op een klein weduwepensioentje. Mijn schoonouders hebben geld getrokken uit een soort fonds voor smart en leed. Naar het schijnt zou ik als echtgenoot daar 2 miljoen Belgische frank uit trekken, en mijn kinderen elk één miljoen. Maar we hebben nooit iets gezien. Waar is dat geld naartoe? Het meeste dat ik trok was 2.000 euro schadevergoeding van het fonds voor hulp aan slachtoffers van opzettelijke gewelddaden, dat toen pas was opgericht. Elke week krijg ik een voedselpakket.”

Haar dochter Patricia liet twee bokshandschoenen op haar arm tatoëeren, als eerbetoon aan haar papa. Linda’s enig kleinkind en grootste oogappel, de zoon van Sharon, heet Jefke (7). Of hij naar zijn bompa werd genoemd? “Ik denk het niet. Jefke is zo slim. Soms wil ik er een eind aan maken, maar een bitter of haatdragend mens hebben die gangsters niet van mij kunnen maken, ondanks de pijn en de armoede.”