Lukaku redt matige Duivels tegen Zwitserland (2-1)

Soms eindigt een eenrichtingswedstrijd in een gelijkspel en kan je je daarna een resem kansen herinneren. Dat overkomt de Rode Duivels zelden: ook als het lastig spelen is, krijgen ze er meestal wel een paar binnen. Gisteren was het lastig spelen - niet eens een eenrichtingswedstrijd -, kregen ze aanvankelijk geen bal tussen de palen en creëerden ook geen echte open kansen.

De 0-0 leek een logisch gevolg, maar dit is voetbal, de sport van leugen, bedrog én van toeval: Romelu Lukaku trok zich van de eerste twee niets aan en trapte de enige gave aanval van de Belgen binnen. Daarna gaven de Rode Duivels het heft uit handen. De Zwitsers creëerden kansen en kwamen verdiend op 1-1. Hadden ze gewonnen, er had geen haan en geen duivel naar gekraaid. Het werd alsnog 2-1 - weer met een nog gavere aanval, weer met Lukaku als eindstation - maar tegen de gang van het spel in, met Zwitsers die de bronzen medaille van het WK achteruit drongen en niet werden beloond.

Een tegenstander van dit formaat had België in de laatste kwalificatiewedstrijden niet meer in de ogen gekeken. Op het WK verloren de Zwitsers onverdiend in de achtste finales met 1-0 van een laf en stug Zweden, in een wedstrijd waarbij ze 68 procent balbezit hadden en achttien keer op doel schoten. Hun grootste verwezenlijking was de 1-1 tegen Brazilië in hun onderlinge poule, waarbij ze bijna de helft van de tijd de bal hadden. Daarin bewezen de Zwitsers vaardige voetballers te zijn, met grinta, met loopvermogen, bereid om de kop te leggen.

Er werd een beetje gelachen met de uitdrukking 'es geht nicht in die Goldene Ananas', aangewend door Granit Xhaka om aan te tonen dat ze van die Nations League wel degelijk hun doel hebben gemaakt. "We zitten in de eerste pot, dan kunnen we net zo goed ons best doen."

De Zwitsers hielden woord. Na een eerste offensiefje kregen ze controle over de wedstrijd zonder diep in te zakken. Ze creëerden een man-meer-situatie op het middenveld - met de hulp van de Belgen, die maar niet bijstuurden - en voorin doken ze gepast in de gaten op de vleugels. Vooral in de rug van Thomas Meunier viel naar aloude gewoonte wat te rapen. Shaqiri bediende Haris Seferovic. Nog een geluk dat die zijn schot kraakte. Opvallend was het gebrek aan druk op de man aan de bal. De Zwitsers konden vaker wel dan niet rustig opbouwen, zonder ook echt gevaarlijk te zijn, maar dat vonden ze best.

Mak vertoon

Het publiek bleef er lang rustig bij en Lukaku werd niet uitgefloten, dat was dan toch goed nieuws. Die liet zich soms tot op de eigen helft terugzakken. kwam daar aan de bal, maar zonder al te veel vooruitgang.

Hoezeer Martínez ook zijn best deed om zijn Duivels aan te voeren, het bleef een mak vertoon. Ook in de tweede helft kwam de eerste de beste kans er weer nadat de Zwitsers in de rug van Meunier doken. Gelukkig stond Shaqiri te slapen op een voorzet-schot van Seferovic.

In minuut 58 gebeurde het dan toch. Eerst Eden Hazard naar Dries Mertens, die handig tussen twee man door een vallende Meunier bereikte. Die kon nog net doorsteken naar Lukaku, die een bal midden in het doel schoot, onder Sommer door. Als u voorgaande interpreteert als "er was wat geluk gemoeid met het Belgisch doelpunt", dan leest u goed. Twee minuten later was de 1-1 in de maak, maar Zuber, die op het WK scoorde tegen Brazilië, verknoeide de snelle tegenaanval.

Die 1-0 en de Zwitsers die toch kansen roken, veranderde het spelbeeld van de wedstrijd lichtjes. De Belgen liepen terug, de Zwitsers vielen aan, maar heel veel Belgische counters kwamen er ook niet uit.

Al het goede nieuws - onder meer ook de probleemloze wedstrijd van Vincent Kompany - verzonk in het niets bij de treurmars van Thomas Vermaelen richting kleedkamers, wellicht met een hamstringblessure aan het rechterbeen. En dat terwijl zijn vervanger bij FC Barcelona, Samuel Umtiti, nu ook uit is en Vermaelen eindelijk aan spelen zou toekomen.