Direct naar artikelinhoud
WielrennenGiro d'Italia

Dumoulin verliest weer kostbare seconden op de roze trui na formidabele demarrage Yates: 'Hij speelt met ons'

De man in het roze, Simon Yates, heeft voor de tweede dag op rij goede zaken gedaan in het algemeen klassement. Na een krachtige demarrage op de laatste klim moet titelverdediger Tom Dumoulin een gat laten dat oploopt tot 41 seconden. Dumoulin is onder de indruk van de sterke Brit: ‘Hij reed zo hard weg, niet normaal.’

Dumoulin (rechts) en Pozzovivo in de achtervolging.Beeld Klaas Jan van der Weij

Even heeft het er de schijn van dat Tom Dumoulin zondag definitief het zicht op de roze trui verliest. Op zo’n drie kilometer van de finish op de Sappada, een naar verhouding bescheiden bult in de Dolomieten, verliest hij de aansluiting met enkele andere favorieten. Die schrapen achter de weggefladderde klassementsleider Simon Yates de tellen van het alsmaar oplopende asfalt om de alsmaar oplopende averij te beperken. De titelverdediger lijkt stil te vallen.

In zijn oren schetteren de aanmoedigingen van de ploegleiders Marc Reef en Arthur van Dongen in de volgauto. ‘Blijven knokken, nu! Voor iedere seconde! Voor je zitten ze nu ook naar elkaar te kijken.’ Dumoulin keert terug, op wilskracht en ergernis over het afgelopen half uur, waarin Domenico Pozzovivo, Thibaut Pinot, Richard Carapaz en Miguel Ángel López het vooral aan hem overlieten de aanval van Yates onschadelijk te maken. In een sprint op benen vol verzuring en krampaanvallen wordt hij achter López nog derde, 41 seconden na de zegevierende Brit.

2 minuten en 11 seconden

Na afloop is de vaststelling toch dat prolongatie nog een graadje moeilijker is geworden. De achterstand, die zaterdag tijdens de etappe op de Zoncolan al was gegroeid, bedraagt nu 2 minuten en 11 seconden. Van Dongen: ‘Het wordt er niet makkelijker op. We moeten reëel zijn.’ Dumoulin: ‘Er moet nu wel iets heel geks gebeuren, wil ik nog winnen. Maar voor mij is een goede afloop ook dat ik alles hebben gegeven.’ Dinsdag wacht de tijdrit over ruim 34 kilometer in Rovereto, de discipline waarin hij excelleert. Yates is er ondanks zijn dominantie in de bergen nog altijd niet gerust op dat de marge toereikend is. ‘Ik ben er niet zo goed in.’

Aan de vorm van Dumoulin ligt het niet, zeggen ze bij Sunweb, zijn ploeg. Van Dongen: ‘Hij is zeker niet slechter dan vorig jaar.’ Sam Oomen, zijn belangrijkste secondant in de bergen: ‘Tom klimt denk ik beter dan hij ooit heeft gedaan.’ Dumoulin zelf: ‘Het gaat super, ik ben hartstikke tevreden. Ik zit erbij.’

Diep gaan

Maar net zo unisono is de conclusie dat het Yates is die boven alles en iedereen uitsteekt. Marc Reef: ‘De verhoudingen zijn vandaag bevestigd.’ Twee demarrages op de voorlaatste van de in totaal vijf klimmen tussen de Dolomietenpieken volstonden om het gat te slaan. Niet lang nadat Yates de eerste keer was teruggepakt, vertrok hij weer, met nog meer overtuiging dan de vorige versnelling, zonder dat de inspanning op zijn gelaat was te bespeuren. De schijn bedroog. ‘Dit waren de zwaarste 15 kilometer van mijn leven’, zegt hij na de wedstrijd.

Dumoulin is na afloop zo kapot dat de grotere verschillen hem niet bezig houden. ‘Het zal me echt een rotzorg zijn op dit moment. Ik ben zo diep gegaan. Ik heb afgezien als een beest.’ Hij schamperde over de samenwerking met de andere achtervolgers. ‘Die zaten alleen maar te kloten. Pinot heeft even wat gedaan en Pozzovivo deed nog een paar laffe beurtjes. Als ik alleen had gereden, had ik veel minder tijd verloren.’

Maar hij kan zich uiteindelijk ook wel in hun positie verplaatsen. Laat het werk maar over aan degene die het meest belang heeft bij het achterhalen van Yates. ‘Ik snap ze ook wel. Dat is wielrennen. Dat maakt het ook mooi. Ik dacht: ik ga gewoon volle bak rijden en dan zullen ze wel uit mijn hol wegkletsen. Dat deden ze ook. Gelukkig kon ik er nog bij komen.’ Hij toont zich onder de indruk van Yates. Dumoulin: ‘Hij reed zo hard weg, niet normaal. Ik heb er geen fractie van een seconde over nagedacht om hem te volgen. Hij speelt gewoon met ons.’

Sam Oomen

Eerder in de wedstrijd nam de ploeg van Dumoulin even het heft in eigen handen. Sam Oomen sleurde aan de kop van het peloton, met als resultaat dat er scheurtjes ontstonden. Dat was ook het doel geweest: de groep moest worden uitgedund met het oog op een gevaarlijke afdaling. Bovendien had Dumoulin aangegeven dat hij zich goed voelde.

Dat daarna Oomens rol meteen was uitgespeeld, werd op de koop toegenomen. Die heeft na de wedstrijd begrip voor de keuze. Veel had hij in de slotfase niet meer kunnen uitrichten, geeft hij toe. ‘De zes beste klimmers bleven over. Daar zit ik niet bij.’

De vraag aan Yates is of hij nu dan toch echt de topfavoriet is voor het roze in Rome. Er klinkt geen volmondig ja. De tijdrit, met de huidige wereldkampioen als zijn grootste opponent, boezemt hem ontzag in. ‘Twee minuten is niet veel. Ik blijf het zeggen. Het is een feit.’ Om zijn gemoedsrust te onderstrepen, herhaalt hij zich. ‘Ik ben er niet zeker van. Ik ben er niet zeker van.’