“Onze opdracht was om een naaktfoto te maken, en daar kregen we modellen voor. Maar er werd ook een hoofdzonde aan gekoppeld. Ik kreeg ijdelheid. Hoe breng je dat in beeld? Dat is net zoals de vraag die je als acteur wel eens krijgt: kan je eens ijdelheid spelen, of gierigheid? Dat is onmogelijk. Je kan alleen actieve werkwoorden spelen. Zoals ‘wandelen’ of ‘wachten’. En dus bedacht ik: laat ik mezelf fotograferen, in plaats van mijn naaktmodel. Dat leek me zeer ijdel. Maar dat wilde wel zeggen dat ik bloot moest.

Tja, rien à faire, korte pijn: de broek af, en dan ook nog mijn model erbij betrekken. Daar stond ik in mijn blote fluit. Gelukkig heb ik die nog achter het fototoestel kunnen verstoppen én was dat fototoestel groot genoeg. (lacht) Is het makkelijker als acteur om je gêne te overwinnen? Geen verschil, denk ik. Je smijt jezelf helemaal voor een goede foto, ook al word je daardoor bijzonder kwetsbaar. Die broek moet dus uit, zo simpel is het. Wat wel hielp: ik had een weddenschap afgesloten met presentator Manu Van Acker. Wedden voor drie garnaalkroketten bij Bistrot Du Nord in Antwerpen dat ik het durf? Hij geloofde het niet. Wel, we zijn ze inmiddels gaan eten, die beste garnaalkroketten van heel de wereld. Op zijn kosten.” (lacht)