“Dries Van Noten of Versace voor 20 euro? Hier kan het”

Met tien man zijn ze in 1996 begonnen, vandaag werken 109 mensen in Okazi aan de Sint-Truidersteenweg. “Mensen die het moeilijk hebben op de gewone arbeidsmarkt. Zes op de tien zijn vrouwen, veel 45-plussers ook. Hier vinden ze een fulltime job, zoals in elke andere winkel. Daarom ziet het er ook uit als een gewone boetiek: alles netjes op een rij, volgens kleur en maat. Kinderen, mannen en vrouwen. En een apart deel voor de ‘conceptkledij’, de uniekere stukken zeg maar. Het is al lang niet meer zoals vroeger toen alles in de kringwinkels bijeen werd gegooid”, stellen Erwin Hermans en Dennis Simons van Okazi.

Loep

Met 2.900 klanten moesten ze het dat eerste jaar doen, in 2017 klokken ze af op 117.000 shoppers. De eerste omzet van 50.000 euro is aangedikt tot een slordige 1,4 miljoen euro. “Wie hier koopt? Iedereen. Om 10 voor 10 staan er al klanten aan de deur te wachten. Vooral opkopers dan, sommigen blijven zelfs een hele dag hangen. Om spulletjes te vinden voor rommelmarkten. Compleet met de loep lopen die rond, hé. Een twintigtal mensen koopt elke dag wel iets. Maar je hebt nu ook gewoon mensen die een kopje komen drinken in onze koffiehoek, even vergaderen of een wekelijks breiclubje houden. Geen probleem, ze zijn welkom. Want bijna iedereen gaat ook weer buiten met een of andere aankoop.”

Het laagste prijskaartje zit aan 25 cent, het duurste stuk kan al eens een Chesterfield-zetel van 1.200 euro zijn. “Maar de meeste aankopen zitten tussen 0,5 en 15 euro. Populairst is de kleding. Soms zit daar zelfs een Versace of Dries Van Noten tussen voor 20 euro. De meubelen doen het ook goed, alleen de wandkasten krijgen we niet meer verkocht. Die zijn uit. Terwijl ze wel veel aangeboden worden. We zijn nu aan het nadenken om dan maar iets met het hout te doen.”

Horeca

Zeven op de tien klanten komen uit de regio, maar regelmatig krijgen ze ook Nederlanders en Duitsers over de vloer. “Net nog: een Nederlands koppel dat van alles kwam kopen om een bed and breakfast te beginnen. We hebben veel klanten in de horeca. Twee Hasseltse koffiehuizen zijn zelfs door ons ingericht, mensen kunnen de meubelen daar gewoon kopen. Mooie zetel waarop ze hun koffie drinken? Verkocht.”

Krijgen ze eigenlijk nog genoeg spullen van de mensen? “Absoluut. Zowel mensen die hun spullen brengen als telefoontjes om het aan huis op te halen. De brand in de Philipshallen heeft ons wel parten gespeeld, daar hadden wij een opslagruimte waar alles gesorteerd werd. We zijn nog op zoek naar een alternatief. Maar de winkel draait gewoon door. In absolute cijfers: vorig jaar zamelden we 1,58 miljoen kilo in, 930.000 kilo daarvan werd verkocht.”

Een succesnummer is ook Pukkelpop: elk jaar na het festival ruimen ze de kampeerwei op, ze maken de spullen weer proper of werkbaar en een jaar later gaat het opnieuw van de hand op de wei. “Misschien dat sommige jongeren letterlijk terugkopen wat ze zelf achtergelaten hebben. Van kleren tot tentstokken, we verkopen daar van alles.”

‘Okazi goes Bananas’, met een tentoonstelling in de koffiehoek zet ontwerper Jo Klaps het werk van 20 jaar in de kijker. Tot eind 2017, toegankelijk tijdens de openingsuren